بحران اکتبر کانادا
From Wikipedia, the free encyclopedia
بحران اکتبر به زنجیرهای از رویدادهایی اشاره دارد که در اکتبر ۱۹۷۰ آغاز شدند؛ زمانی که اعضای «جبههٔ آزادی کبک»، وزیر کار استانی «پیر لاپورت» و دیپلمات بریتانیایی «جیمز کراس» را از اقامتگاهشان در مونترال ربودند. این رویدادها باعث شدند که نخستوزیر پیر ترودو برای نخستین بار در تاریخ کانادا در زمان صلح به «قانون اقدامات جنگی» استناد کند.
بحران اکتبر | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از سلسلهماجراهای مربوط به جنبش جداییخواهی کبک و جنگ سرد | |||||||
جابهجایی نیروها در هنگام تسلیم سلول چنیر | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
جبهه آزادی کبک | |||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
|
| ||||||
واحدهای درگیر | |||||||
هنگ ۲۲ سلطنتی نیروی امنیت کبک |
پایگاه چنیر پایگاه آزادی | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
یک سرباز در یک اتفاق کشته شد | حدود ۳۰ بازداشتی | ||||||
وزیر کار کبک، پیر لاپورت، توسط حزب جداییخواه ربوده و به قتل رسید. دیپلمات بریتانیایی جیمز کراس ربوده شد و بعداً توسط حزب آزاد شد. |
نخستوزیر کبک، روبرت بوراسا، و شهردار مونترال، ژان دراپو، از استناد ترودو به قانون اقدامات جنگی حمایت کردند که آزادیهای مدنی را محدود میکرد و به پلیس اختیارات گستردهای میبخشید و به آنان اجازه میداد ۴۹۷ نفر را دستگیر و بازداشت کنند. دولت کبک برای حمایت از مقامات مدنی درخواست کمک نظامی کرد و نیروهای کانادایی در سراسر کبک مستقر شدند.
اگرچه مذاکرات منجر به آزادی کراس شدند ولی لاپورت توسط آدمربایان کشته شد. این بحران در ۲۸ دسامبر پایان یافت. نظرسنجیهای وقت در کبک و سراسر کانادا، پشتیبانی گستردهای از به کار گرفتنِ قانون اقدامات جنگی را نشان دادند. نتایج نظرسنجیها توسط سیاستمداران برجستهای مانند رنه لوسک و تامی داگلاس مورد انتقاد قرار گرفتند.
پس از بحران، جنبشهایی که برای آرای انتخاباتی به عنوان ابزاری برای دستیابی به خودمختاری و استقلال فشار میآوردند، قویتر شدند. در آن زمان، حمایت از حزب سیاسیِ حاکمیتیِ معروف به حزب کبکوآ که در سال ۱۹۷۶ دولت استانی را تشکیل دادهبود نیز افزایش یافت.