بحث:جوشکاری IR
From Wikipedia, the free encyclopedia
جوشکاری IR یک تکنیک جوشکاریگرمانرم است که از روش گرمایش غیر تماسی برای ذوب و ذوب قطعات ترموپلاستیک با استفاده از انرژی حاصل از تابش مادون قرمز استفاده می کند.[1] این فرآیند برای اولین بار در اواخر دهه 1900 توسعه یافت، اما به دلیل هزینه بالای سرمایه تجهیزات IR، این فرآیند معمولاً در صنعت اعمال نمی شد تا زمانی که قیمت ها در دهه 1990 کاهش یافت.[2]
جوشکاری IR معمولا از طیفی از طول موج ها از 800 تا 11000 استفاده می کند. نانومتر در طیف الکترومغناطیسیجوشکاری صفحه داغ برای گرم کردن، ذوب شدن و ذوب رابط بین دو بخش پلاستیکی از طریق جذب و تبدیل انرژی IR به گرما. جوشکاری لیزری فرآیند اتصال مشابهی است که تابش IR را در یک طول موج منفرد اعمال می کند.
تکنیکهای جوشکاری مختلفی وجود دارد که از گرمایش IR استفاده میکنند، با سه حالت اصلی گرمایش سطح، از طریق جوشکاری مادون قرمز انتقالی (TTIr) و انباشته شدن انواع پیکربندیهای گرمایشی برای این تکنیکها مانند اسکن، روشنایی مداوم و جوشکاری ماسک اعمال شدهاند. مزایایی مانند گرمایش بدون تماس سریعتر و قابل کنترل که برای طیف وسیعی از قطعات ساده یا پیچیده هندسی قابل استفاده است، جوش IR را از سایر اشکال جوش پلاستیک متمایز می کند. آشکارسازهای CO، کیسه های IV و خطوط انتقال ترمز تنها تعدادی از محصولات زیادی هستند که از جوش IR استفاده می کنند.