بازوپیمایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
بازوپیمایی (به انگلیسی: Brachiation) شیوه‌ای از جابجایی مکانی در درختان است که در آن، جانور با استفاده از بازوها و دست‌های خود تاب می‌خورد و از درختی به درخت دیگر می‌رود.
بازوپیماهای اصلی در میان جانوران، میمون‌ها، میمون‌های درازدست[2] و سیامانگ‌ها هستند. میمون‌های درازدست می‌توانند با سرعت ۵۵ کیلومتر در ساعت حرکت کنند و در هر تاب‌خوردن مسافت ۶ متر را بپیمایند. میمون‌های عنکبوتی و اورانگوتان‌ها را جانورانی نیمه‌بازوپیما[3] می‌نامند.
داشتن ناخن‌های کوتاه به‌جای پنجه، انگشت‌های چنگکی، انگشت شست روبروی هم[4]، ساعدهای دراز، و مفصل‌های چرخندهٔ شانه، از ویژگی‌هایی هستند که بازوپیمایی در نخستی‌ها را تسهیل کرده‌است.
ویژگی‌های جسمانی انسان امروزی نشان می‌دهد که انسان‌ها نیایی بازوپیما داشته‌اند. مفصل‌های انعطاف‌پذیر شانه‌ها و انگشت‌های مناسبِ گیرش در انسان‌ها، از جملهٔ این نشانه‌ها هستند. کالبدشناسی انسان نشان می‌دهد که بازوپیمایی احتمالاً یک پیش‌سازگاری[5] برای راه رفتن بر روی دو پا بوده‌است.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
