بارکد
From Wikipedia, the free encyclopedia
بارکد یا رمز میله یا رمزینه گونهای نمایش تصویری اطلاعات بر روی سطوح است که اطلاعات آن را میتوان توسط ماشین، بازخوانی کرد. بارکدهای نخستین، اطلاعات را در قالب عرض و فاصله خطوط موازی چاپ شده ذخیره میکردند و به صورت یک دسته از خطوط مستقیم موازی دیده میشدند اما امروزه بارکدها ممکن است (بسته به نوع) به شکل دو بُعدی، یک دسته نقطه، یک دسته دایره هم مرکز یا به صورت مخفی شده در تصاویر نیز ظاهر شوند. بارکدها توسط یک پویشگر نوری که دستگاه بارکدخوان نامیده میشود بازخوانی میشوند و اگر در تصاویر مخفی شده باشند توسط نرمافزار ویژهای از آن بیرون کشیده میشوند. بارکدها به صورت گستردهای در پیادهسازی سیستمهای جمعآوری خودکار اطلاعات شناسهها که سرعت و دقت ورود اطلاعات را بالا میبرند کاربرد دارند.
در حالی که پیش از این قواعد رمزگذاری بارکدها فقط اجازه نمایش اعداد را میداد به کمک نشانهگذاریهای نو میتوان از مجموعه حروف بزرگ الفبای انگلیسی تا مجموعه کامل نویسههای ASCII و حتی بیشتر از آن را در یک بارکد گنجاند. نیاز به گنجاندن دادههای بیشتر با توجه به محدودیت اندازه بارکدهای نخستین، به ظهور رمزهای ماتریسی (نوعی بارکد دوبعدی) انجامید که برخلاف بارکدهای نخستین به جای آن که از دستهای از میلههای متساوی تشکیل شده باشد جدولی متشکل از سلولهای مربع شکل است. بارکد پشتهای سازشی بین بارکد دوبعدی و بارکد میلهای است که نشانهگذاریهای قدیم بارکدهای میلهای را گرفته و در قالبی که اجازه وجود چند ردیف از بارکدهای میلهای را میدهد میگنجاند.