فیلمی از جوئل شوماخر From Wikipedia, the free encyclopedia
باجه تلفن (به انگلیسی: Phone Booth) فیلمی پلیسی-جنایی و اثری از کارگردان آمریکایی جوئل شوماخر است. این فیلم محصول سال ۲۰۰۲ است و فیلنامهٔ آن را لری کوئن نوشته است.
| باجه تلفن | |
|---|---|
 | |
| کارگردان | جوئل شوماخر |
| تهیه‌کننده | گیل نتر دیوید زاکر |
| نویسنده | لری کوئن |
| بازیگران | کالین فارل کیفر ساترلند فارست ویتاکر رادا میشل کتی هلمز ریچارد تی جونز تیا تکسادا |
| موسیقی | هری گرگسون ویلیامز |
| فیلم‌بردار | متیو لیباتیک |
| تدوین‌گر | مارک استیونس |
| توزیع‌کننده | فاکس قرن بیستم |
تاریخ‌های انتشار | ۴ آوریل ۲۰۰۳ |
مدت زمان | ۸۱ دقیقه |
| کشور |  ایالات متحده آمریکا |
| زبان | انگلیسی |
| هزینهٔ فیلم | ۱۰ میلیون دلار |
| فروش گیشه | ۹۷٬۸۳۷٬۱۳۸ |
استوارت شپرد مردی خوش‌پوش و گستاخ و متکبر است که پنهان از همسرش (کلی) با زن دیگری (پم) رابطه دارد و هر روز از آخرین باجهٔ تلفن باقی‌مانده در شهر برای تماس با دوست دختر خود استفاده می‌کند. روزی گفتگوی تلفنی آن دو به وسیلهٔ مرد تنومندی که برایش پیتزای مجانی آورده قطع می‌شود. استوارت خشمگین با اشاره به چاقی آن مرد با توهین و پرخاش او را رد می‌کند. در پایان گفتگو با پم تلفن زنگ می‌زند و استوارت گوشی را برمی‌دارد. پشت خط کسی که نام او را می‌داند به او می‌گوید که اگر تلفن را قطع کند ویا باجه تلفن را ترک کند به وسیله تفنگ دوربین داری که از نقطه‌ای نامعلوم به سوی او هدف گرفته شده، کشته خواهد شد. فرد پشت خط ادامه می‌دهد: او باید با پم تماس بگیرد و اقرار کند که دارای همسر است و کلی را هم از این رابطه‌ای که داشته باخبر کند تا کشته نشود. برای نشان‌دادن تهدید، تماس گیرنده یک تک تیر به سوی یک ربات اسباب بازی در بیرون فروشگاه مجاور شلیک می‌کند. کسی جز تماس گیرنده و استوارت و صاحب دکه از این تیراندازی آگاه نشدند. تماس گیرنده خود پم را روی خط دارد و از استوارت می‌خواهد با پم صحبت کند. استوارت هم اقرار می‌کند که به او دروغ می‌گفته، و در این میان ناشناس تماس را قطع می‌کند، استوارت درحالی که دست‌پاچه شده و نمی‌داند که باید چه‌کار کند با سه زن حرفه‌ای همراه با مردی که با آن‌هاست (لیون) مواجه می‌شود که می‌خواهند از تلفن استفاده کنند. استوارت که نمی‌خواهد باجهٔ تلفن را ترک کند مقاومت می‌کند. لیون به زور و با شکستن یک طرف گیشه وارد می‌شود و استوارت را زیر مشت می‌گیرد. در این میان صدای تماس گیرنده از تلفن شنیده می‌شود که می‌پرسد؛ می‌خوای متوقفش کنم؟ صدای مرا می‌شنوی؟ استوارت که قسمت اول را زیر ضربات نشنیده پاسخ مثبت می‌دهد. تماس گیرنده پاسخ استوارت را به اشتباه گرفته و به لیون شلیک می‌کند. لیون در چند قدمی گیشه برزمین می‌افتد و می‌میرد. سه زن حرفه‌ای دور لیون جمع شده و در برابر دوربین‌های خبری و پلیس همه استوارت را به تیراندازی به لیون با سلاح خود متهم می‌کنند.
در حین گفتگو با تماس گیرنده، استوارت مخفیانه با تلفن همراه خود با کلی تماس گرفته و گذاشته بود کلی همهٔ گفتگوها را بشنود و کلی هم به نوبه خود کارآگاه (ری‌می) را در جریان آن ماجرا گذاشته بود. تماس گیرنده، پس از آگاهی از این موضوع در تماس با استوارت می‌گوید که اگر دستگیر شود کلی کشته خواهد شد.
لری کوئن فیلم نامه‌نویس این فیلم، ابتدا پیشنهاد این موضوع را که کل فیلم در یک باجه تلفن بگذرد را در دهه شصت به هیچکاک پیشنهاد کرده بود و به رغم اینکه با استقبال وی مواجه شد اما هیچ یک نتوانستنند این موضوع را باور پذیر کنند. در دهه نود حین بازنگری این طرح بود که کوهن ایده تک تیرانداز را نیز به ان افزود و نهایتاً فیلم به کارگردانی شوماخر وارد مرحله اجرایی شد. تمام فیلم فقط ظرف دوازده روز در سال ۲۰۰۲ فیلمبرداری شد و با کمی تأخیر بالاخره در سال ۲۰۰۳ روی پرده رفت. با توجه به بودجه اندک فیلم با موفقت قابل قبولی در گیشه و در نزد منتقدین مواجه شد و توانست امتیاز ۷۱ را به‌طور میانگین (از ۱۰۰) دریافت کند.[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
