اکسپرسیونیسم آلمان
From Wikipedia, the free encyclopedia
اکسپرسیونیسم آلمان (به انگلیسی: German Expressionism) جنبشی در سینمای آلمان بود که در سالهای پس از جنگ جهانی اول، رشد و گسترش یافت. فیلمی که این جنبش را به راه انداخت مطب دکتر کالیگاری اثر کارگردان اتریشی رابرت وینه بود.[1] اغراق در نمایش اشیاء، دقت به جزئیات صحنه، تأکید بر تقارن، تضاد و پرهیز از پرداختن به جزئیات واقعیت روایی از بارزترین ویژگیهای فرمال این جنبش سینمایی است. زیگفرید کراکائر نظریهپرداز سینمایی در کتاب از کالیگاری تا هیتلر: تاریخ روانشناسانهٔ سینمای آلمان، در تحلیل محتوای سینمای آلمان، گرایشهای اجتماعی و روانی حاکم بر آلمان در سالهای بین جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم (۱۹۱۸–۱۹۳۳) را بررسی میکند و بر پایه اقبال عمومی به فیلمهای پرفروش و تحلیل مضمونهای این فیلمها، اطلاعاتی از جامعه آلمانی قبل از هیتلر به دست میدهد و معتقد است میشد ظهور یک دیکتاتور را در آلمان پیشبینی کرد.