![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7a/English_medieval_collage.jpg/640px-English_medieval_collage.jpg&w=640&q=50)
انگلستان در قرون وسطی
From Wikipedia, the free encyclopedia
انگلستان در قرون وسطی (انگلیسی: England in the Middle Ages) عنوان دورهای است در تاریخ انگلستان که از اواخر قرن پنجم میلادی آغاز و تا اوایل سال ۱۴۸۵ ادامه مییابد. هنگامی که انگلستان از فروپاشی امپراتوری روم پدید آمد، اقتصاد بسیار فقیری داشت و اغلب شهرها به حال خود رها گردیده بودند. با گذشت چند قرن و مهاجرت آلمانها، هویت و فرهنگ جدیدی پدیدار گشت. این هویت جدید باعث شد تا حاکمان محلی در جهت توسعه پادشاهی به قدرت و رقابت بپردازند. در همان زمان فرهنگی غنی تحت لوای آنگلوساکسون[و 1] شکوفا گردید، فرهنگی که باعث به وجود آمدن اشعار حماسی همچون بیوولف[و 2] و کشف پیچیدگیهای فلزکاری گردید. آنگلوساکسونها در قرن هفتم به مسیحیت گرویدند و شبکهای از صومعه و کلیسا در سراسر انگلستان ساخته شد.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7a/English_medieval_collage.jpg/640px-English_medieval_collage.jpg)
در قرن هشتم تا نهم میلادی، انگلستان مواجه با حملات شدید وایکینگها گردید. این حملات مُنجر به جنگهایی گردید که برای چند دهه به طول انجامید. ایجاد وسکس[و 3] یا همان پادشاهی ساکسون غربی به عنوان یک پادشاهی قدرتمند در همین برهه از زمان به همراه ترویج و رشد هویت انگلیسی، با وجود بحرانهای مکرر از جانشینی و تشنج دانمارکیهای ژرمنی که یک قبیله ژرمنی شمالیِ ساکن جنوب اسکاندیناوی بودند سرآغازی بود بر ورود انگلستان به سده یازدهم، از ۱۰۶۰ میلادی انگلستان کشوری قدرتمند بود. دولتی قدرتمند، با یک ارتش قوی و اقتصادی موفق.
تهاجم نُرمَنها به انگلستان در ۱۰۶۶ مُنجر به شکست و جایگزینی نُخبگان آنگلوساکسون با نُرمَنها و اشراف فرانسه گردید که مشارکت حامیان خودشان را نیز در پی داشت. ویلیام فاتح[و 4] و جانشینان وی بر سیستم دولتی موجود اشراف کامل داشتند. سرکوب شورشهای محلی و کنترل جمعیت از طریق ایجاد یک شبکه از قلعههای نظامی میسر گردید. حاکمان جدید، یک رویکرد فئودالی انگلیسی را حاکم نمودند. هر چند عمل بردهداری ریشهکن گردید با این حال به جای آن یک پیکره گسترده و تشکیلاتی از کارگران غیر آزاد به نام رعیتداری پدید آمد و معرفی گردید. موقعیت زنان قرون وسطی در جامعه، با توجه به قوانین مربوط به زمین و لردنشین قابل تغییر بود. جمعیت انگلستان در طول قرون ۱۲ تا ۱۳ میلادی تقریباً ۲ برابر گردید.
توسعه و گسترش شهرها زمینهساز افزایش جمعیت در شهرها و شهرستانها گردید که به دنبال آن گسترش تجارت را به همراه داشت. در کنار این موارد موج جدیدی از صومعهها تأسیس گردید و راهبان بسیاری شروع به فعالیت نمودند. این در حالی بود که اصلاحات کلیسا که به نام گِریگوریان رِفورم شُهره بود، باعث دامن زدن تنشها میان پادشاهان پیدرپی و اسقفهای اعظم گردید. با وجود توسعه حکومت انگلستان و نظام حقوقی، منازعه میان انگلیسیها و نخبگان نُرمَن زمینهساز جنگهای متعدد داخلی گردید که حاصل آن از دست رفتن نُرماندی بود.
در طول قرن چهاردهم، انگلستان شاهد قحطی بزرگ و مرگ سیاه[و 5] بود. این اتفاقات حوادثی بسیار فاجعهبار بود که حدود نیمی از جمعیت انگلستان را از میان برداشت. در کنار آن، ویران شدن اقتصاد باعث تضعیف نظام سیاسی و یک هَرج و مَرج کامل گردید. ناآرامیهایِ اجتماعیِ حاصل از این رویداد در قالب شورش دهقانان[و 6] در سال ۱۳۸۱ میلادی نمود پیدا کرد. تغییرات اقتصادی، زمینهساز ظهور یک گروه از طبقه مُرفه و اشراف گردید که شروع به اعمال قدرت از طریق سازوکاری نوظهور به نام فئودالیسم حرامزادگی نمودند. دهقانانِ نزدیک به ۱۵۰۰ روستا در همین زمان روستاها را ترک نمودند که نتیجه آن خالی شدن این مناطق از سَکَنه گردید. زنان و مردان بسیاری در طلب فرصتهای جدید به شهرها و شهرستانها سرازیر شدند.
فناوریهای جدید معرفی گردیدند و انگلستان زمینهساز معرفی برخی از فلاسفه بزرگ قرون وسطی و دانشمندان علوم طبیعی گردید. پادشاهان سده چهاردهم و پانزدهم میلادی انگلستان مُدعی تاج و تخت فرانسه گشتند که نتیجه این ادعا شعلهور شدن جنگهای صد ساله[و 7] بود. در آن برهه از زمان انگلستان از موفقیت نظامی بزرگی برخوردار گردید که مُبتنی بود بر اقتصاد شناور از عایدی و منافع تجارت بینالمللی منسوجات و البسه. اما با آغاز سال ۱۴۵۰ میلادی کشور در یک وَرطه بحرانی فرورفت. یک رکود دامنهدار که حاصل از شکست نظامی در فرانسه بود. ناآرامیهای اجتماعی اندک اندک نمود پیدا کرد. به دنبال این وقایع، تنش میان خاندانهای اشرافی انگلیسی مُنجر به وقوع جنگ داخلی موسوم به جنگ رزها[و 8] گردید. پیروزی هِنری هفتم در سال ۱۴۸۵ میلادی، پایانی بود بر دوران انگلستان قرون وسطی و ورود این کشور به دوران مُدرن نخستین.