From Wikipedia, the free encyclopedia
تا سال ۲۰۲۳، مصرف انرژی آلمان به ۱۰۷۹۱ پتاژول رسید که ۷۷٫۶ درصد آن از منابع فسیلی و ۱۹٫۶ درصد از انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌شد.[1][2] آلمان تا سال ۲۰۲۰ هفتمین مصرف بزرگ انرژی در جهان است[3] در سال ۲۰۲۱ تولید برق آلمان به ۵۵۳٫۹ تراوات ساعت رسید که کمتر از ۶۳۱٫۴ تراوات ساعت در سال ۲۰۱۳ بود.[4]
نکته کلیدی سیاست‌ها و سیاست‌گذاری‌های انرژی در آلمان موسوم به «Energiewende» به معنای «تحول انرژی» است. این سیاست شامل حذف تدریجی انرژی هسته ای (تکمیل شده در سال ۲۰۲۳) و جایگزینی تدریجی سوخت‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر است. جایگزینی برق هسته ای در ابتدا با تولید برق از زغال سنگ و همین‌طور واردات برق صورت گرفت. یک مطالعه نشان داد که حذف تدریجی هسته ای باعث ایجاد ۱۲ میلیارد دلار هزینه در سال شده‌است که بخش عمده آن به دلیل افزایش مرگ و میر ناشی از قرار گرفتن در معرض آلودگی ناشی از سوخت‌های فسیلی بوده‌است.[5]
قبل از حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، آلمان به شدت به انرژی روسیه وابسته بود و نیمی از گاز طبیعی، یک سوم نفت گرمایشی و نیمی از واردات زغال سنگ از روسیه را به خود اختصاص می‌داد.[6][7] آلمان به دلیل همین وابستگی، در بحبوحه تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، پیشنهاد اتحادیه اروپا برای کاهش واردات انرژی روسیه را به تأخیر انداخت یا کمرنگ کرد.[8][9][10] با این حال، تهاجم روسیه منجر به تغییر اساسی در سیاست انرژی آلمان شد، با این هدف که تا اواسط سال ۲۰۲۴ به‌طور کامل مستقل از واردات انرژی از روسیه باشد.[11]
| دسته‌بندی | میزان |
|---|---|
| مصرف | ۵۰۰٫۳۵ |
| تولید | ۵۴۵٫۲۰ |
| واردت | ۴۸٫۰۵ |
| صادرات | ۶۶٫۹۳ |
| مصرف | ۸۷٫۵۵ |
| تولید | ۵٫۱۳ |
| واردات | ۸۳٫۱۲ |
| مصرف | ۸۵۶٬۴۷۰٬۰۰۰ |
| تولید | ۴۹٬۲۸۰٬۰۰۰ |
| وارد کردن | ۶۲۸٬۰۲۰٬۰۰۰ |
انتشار CO2 در سال ۲۰۲۰: ۶۰۳٫۳۵ میلیون تن
در برنامه سال ۲۰۳۰، ۸۰ درصد برق مصرفی از انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌شود.[13]
در سال ۲۰۱۹، آلمان ششمین مصرف‌کننده بزرگ انرژی در جهان بود.[14] این کشور همچنین دارای بزرگ‌ترین بازار ملی برق در اروپا بود. آلمان پنجمین مصرف‌کننده بزرگ نفت جهان در سال ۲۰۱۸ بود که ۳۴٫۳ درصد از کل مصرف انرژی آن به خود اختصاص داده بود و ۲۳٫۷ درصد دیگر نیز از گاز طبیعی تأمین می‌شد.[15]
در سال ۲۰۲۱، آلمان ۶۳٫۷ درصد از انرژی مرد نیاز خود را وارد کرد.[16]
حدود ۹۸ درصد از نفت مصرفی در آلمان وارداتی است.[16] در سال ۲۰۲۱، روسیه ۳۴٫۱ درصد، آمریکا ۱۲٫۵ درصد، قزاقستان ۹٫۸ درصد و نروژ ۹٫۶ درصد واردات نفت خام را تأمین کردنده اند.[16]
در سال ۲۰۲۱، آلمان بزرگ‌ترین واردکننده گاز طبیعی در جهان بود که بیش از یک چهارم مصرف انرژی اولیه در آلمان را پوشش می‌داد.[16] حدود ۹۵ درصد از گاز طبیعی مصرفی در آلمان، وارداتی است که حدود نیمی از آن دوباره صادر می‌شود.[16] ۵۵ درصد واردات گاز از روسیه، ۳۰ درصد از نروژ و ۱۳ درصد از هلند بوده‌است. از سال ۲۰۲۲، آلمان پایانه‌های LNG ندارد، بنابراین برای تمام واردات گاز از خطوط لوله استفاده می‌شود.[16] پس از تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، آلمان اعلام کرد که می‌خواهد یک پایانه LNG در بندر برونسبوتل دریای شمال بسازد تا امنیت تأمین انرژی را بهبود بخشد.[17]
آلمان به دلیل ذخایر غنی زغال سنگ، سنت دیرینه ای در استفاده از زغال سنگ دارد. آلمان چهارمین مصرف‌کننده بزرگ زغال سنگ جهان تا سال ۲۰۱۶ بود[18] استخراج زغال سنگ سخت در سال ۲۰۱۸ به‌طور کامل متوقف شد، زیرا نمی‌توانست با منابع ارزان‌تر آن در نقاط دیگر جهان رقابت کند و این صنعت تنها با کمک یارانه‌ها زنده مانده بود. از سال ۲۰۲۲، فقط زغال سنگ قهوه ای است هنوز در آلمان استخراج می‌شود. پس از پایان تولید داخلی در سال ۲۰۱۸، آلمان تمام ۳۱٫۸ میلیون تن زغال سنگ سخت مصرفی در سال ۲۰۲۰ را وارد کرد. بزرگ‌ترین تأمین کنندگان آن نیز روسیه (۴۵٫۴ درصد)، ایالات متحده (۱۸٫۳ درصد) و استرالیا (۱۲٫۳ درصد) بودند.[16]
در سال ۲۰۲۳، واردات گاز طبیعی آلمان با ۳۲٫۶ درصد کاهش به ۹۶۸ تراوات ساعت (TWh) رسید.[19] این امر به صرفه جویی بیش از پیش انرژی و کاهش صادرات گاز نسبت داده شد.[19] منابع اصلی واردات گاز طبیعی شامل نروژ (۴۳٪)، هلند (۲۶٪) و بلژیک (۲۲٪) بودند.[19]
زغال سنگ دومین منبع بزرگ مورد استفاده برای تولید برق در آلمان است. تا سال حدود ۲۴ درصد برق این کشور از زغال سنگ تولید می‌شد.[20] این میزان نسبت به سال ۲۰۱۳ کاهش داشت که در آن زمان زغال سنگ حدود ۴۵ درصد از تولید برق آلمان را تشکیل می‌داد که ۱۹ درصد از زغال سنگ سخت و ۲۶ درصد از ز زغال سنگ قهوه ای تأمین می‌شد.[21] با این وجود، در نیمه اول سال ۲۰۲۱، زغال سنگ بزرگ‌ترین منبع برق در کشور بود.[22]
همچنین آلمان یک تولیدکننده بزرگ زغال سنگ است. زغال سنگ قهوه ای یا لیگنیت در بخش‌های زیادی از غرب و شرق این کشور، به‌طور عمده در نورد راین وستفالن، ساکسن و براندنبورگ استخراج می‌شود. مقدار قابل توجهی زغال سنگ در نیروگاه‌های زغال سنگی در نزدیکی معادن آنها به منظور تولید برق سوزانده می‌شود چون حمل و نقل لگینیت به فاصله‌های دور از نظر اقتصادی صرفه ندارد؛ بنابراین، این نیروگاه‌ها در نزدیکی کارگاه‌های استخراج قرار دارند. زغال سنگ سیاه یا بیتومینه در شمال راین و وستفالن و سارلند استخراج می‌شود. اکثر نیروگاه‌های برق که این نوع زغال سنگ را می‌سوزانند، بر اساس واردات آن کار می‌کنند، بنابراین، این نیروگاه‌ها نه تنها در نزدیکی سایت‌های معدن، بلکه در سراسر کشور واقع شده‌اند.[23]
نیروگاه‌های زغال سنگ آلمان در حال طراحی مجدد و اصلاح هستند تا بتوانند به‌طور فزاینده ای انعطاف‌پذیر باشند تا از نوسانات ناشی از افزایش انرژی‌های تجدید پذیر پشتیبانی کنند. نیروگاه‌های موجود در آلمان برای عملکرد انعطاف‌پذیر طراحی شده‌اند. بار پایه توسط نیروگاه‌های سیکل ترکیبی با گاز طبیعی و نیروگاه‌های زغال سنگی بدست می‌آید. نیروگاه‌های جدید زغال‌سنگ دارای حداقل ظرفیت بار ۴۰ درصد هستند و امکان بیشتری برای کاهش آن به ۲۰ تا ۲۵ درصد دارند. دلیل این امر این است که خروجی دیگ بخار زغال سنگی از طریق احتراق مستقیم سوخت زغال سنگ کنترل می‌شود و نه آن گونه که در مورد نیروگاه سیکل ترکیبی، از طریق یک مولد بخار بازیاب حرارت با یک توربین گاز بالادست کنترل می‌شود.[24]
آلمان تا همین اواخر نیروگاه‌های جدید زغال سنگی افتتاح کرده‌است که در پی طرحی در سال ۲۰۰۷ برای ساخت ۲۶ کارخانه زغال سنگ جدید بوده‌است.[26] این موضوع با توجه به تعهد آلمان به کاهش انتشار کربن بحث‌برانگیز بوده‌است.[27] تا سال ۲۰۱۵، سهم رو به رشد انرژی‌های تجدیدپذیر در بازار ملی برق (۲۶ درصد در سال ۲۰۱۴، نسبت به ۴ درصد در سال ۱۹۹۰) و اهداف دستوری دولت برای کاهش انتشار CO 2 (40 درصد کمتر تا سال ۲۰۲۰ و ۸۰ درصد تا سال ۲۰۵۰ نسبت به سطح ۱۹۹۰)، به طور فزاینده ای برنامه‌های قبلی برای ظرفیت جدید و توسعه انرژی زغال سنگ را محدود کرده‌اند.[28][29]
در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۹، گروهی از رهبران فدرال و ایالتی و همچنین نمایندگان صنعت، متخصصان محیط زیست و دانشمندان توافق کردند که تا سال ۲۰۳۸ تمام ۸۴ کارخانه زغال سنگ در کشور را تعطیل کنند. هزینه این تصمیم به تنهایی ۴۰ میلیارد یورو غرامت به مشاغل تعطیل شده پیش‌بینی شده‌است. زغال سنگ برای تولید حدود ۴۰ درصد برق کشور در سال ۲۰۱۸ استفاده شد و انتظار می‌رود انرژی‌های تجدیدپذیر و گاز طبیعی جایگزین آن شوند.[30] قرار است ۲۴ کارخانه زغال سنگ تا سال ۲۰۲۲ بسته شوند و همه آنها به جز ۸ تا سال ۲۰۳۰ بسته شوند. انتظار می‌رود تاریخ نهایی هر ۳ سال یکبار ارزیابی شود.[31]
در سال ۲۰۱۹ واردات زغال سنگ نسبت به سال ۲۰۱۸ حدود ۱٫۴ درصد افزایش یافت.[32]
حذف تدریجی زغال سنگ سیاه (از نوع آنتراسیت) در سال ۲۰۲۳ آغاز شد تا به مدت ۸ سال تا سال ۲۰۳۰ به انجام برسد، هنوز توافقی در مورد حذف تدریجی زغال سنگ قهوه ای (لیگنیت) وجود ندارد[33] اگرچه اتحادیه اروپا در اواخر سال ۲۰۲۳ برای غرامت ۲٫۶ میلیارد یورویی جهت پرداخت به شرکت RWE برای حذف تدریجی زغال سنگ قهوه ای در منطقه راین موافقت کرد.[34]
با توسعه پروژه‌های انرژی سبز، سیاست ملی انرژی به سمت استفاده از گاز طبیعی برای جایگزینی زغال سنگ و خدمت به عنوان منبع سوخت پشتیبان تغییر کرده‌است. بنادر دریایی لوبین، برانسبوتل، اشتاد و ویلهلم‌هاون از واحدهای ذخیره‌سازی شناور و گاز مایع شناور برای واردات گاز استفاده می‌کنند.[35]
| دستاورد | سال | دستاورد | سال | دستاورد | سال |
|---|---|---|---|---|---|
| ۵٪ | ۲۰۰۳ | ۱۰٪ | ۲۰۰۷ | ۱۵٪ | [12]۲۰۱۷ |
انرژی‌های تجدیدپذیر شامل منابع انرژی از باد، خورشید، زیست توده و زمین گرمایی است.
سهم برق تولید شده در آلمان از انرژی‌های تجدیدپذیر از ۶٫۳ درصد کل کشور در سال ۲۰۰۰ به ۴۶٫۲ درصد در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته‌است.[36] بازار برق تجدیدپذیر آلمان از ۰٫۸ میلیون مشتری مسکونی در سال ۲۰۰۶ به ۴٫۹ میلیون نفر در سال ۲۰۱۲ (یا ۱۲٫۵ درصد از کل خانوارها در کشور) رشد کرد.
در پایان سال ۲۰۱۱، مجموع نیروگاه‌های تجدیدپذیر نصب شده ۶۵٫۷ گیگاوات بود. اگرچه آلمان آب و هوای خیلی آفتابی ندارد، اما انرژی فتوولتائیک خورشیدی سهم ۴ درصد از مصرف برق سالانه را بر عهده دارد. در ۲۵ می ۲۰۱۲، انرژی خورشیدی به حدنصاب جدیدی رسید و ۲۲ گیگاوات برق به شبکه برق آلمان تزریق کرد که ۵۰ درصد از تقاضای برق نیمه روز کشور در آن روز را برآورده کرد.
در سال ۲۰۱۶، تولید برق مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر به ۲۹٫۵٪ رسید، اما زغال سنگ همچنان به عنوان عامل اصلی ۴۰٫۱٪ از کل تولید، باقی ماند. باد با ۱۲٫۳ درصد، منبع تجدیدپذیر پیشرو بود، پس از آن زیست توده با ۷٫۹ درصد و خورشیدی با ۵٫۹ درصد، قرار داشتند.
در سال ۲۰۲۰، انرژی‌های تجدیدپذیر به سهم ۵۰٫۹ درصدی در شبکه ملی برق آلمان رسید. نیروی بادی ۲۷ درصد، انرژی خورشیدی ۱۰٫۵ درصد، زیست توده ۹٫۷ درصد و انرژی آبی ۳٫۸ درصد از کل تولید را تشکیل می‌داد. بزرگ‌ترین منبع غیر تجدیدپذیر، زغال سنگ قهوه ای با ۱۶٫۸ درصد تولید و پس از آن هسته ای با ۱۲٫۵ درصد و سپس زغال سنگ سخت با ۷٫۳ درصد قرار داشتند. سوخت گاز به‌طور عمده مصارف پیک را تأمین و سهم تولید ۱۱٫۶٪ را امکان‌پذیر می‌کند.
در سال ۲۰۲۲ آلمان دارای ۶۶٫۵ گیگاوات ظرفیت انرژی خورشیدی بود که از ۲٫۶۵ میلیون تأسیسات جداگانه، ۶۲ تراوات ساعت برق تولید کرد.[37]
در مارس ۲۰۲۳ حدود ۲۸۵۰۰ توربین بادی در آلمان با ظرفیت ۵۸٫۵ گیگاوات در حال کار بود.
پیش‌بینی می‌شود تولید انرژی بادی در مناطق فراساحلی آلمان تا سال ۲۰۳۰ به ۱۱۵ گیگاوات برسد.[13]
در اکتبر ۲۰۱۶ مرکز تحقیقات زیست توده آلمان (DBFZ) یک اطلس زیست توده آنلاین را برای محققان، سرمایه گذاران و عموم علاقمندان راه اندازی کرد.[38][39]
در دهه‌های اخیر، انرژی هسته‌ای با بحث‌های ادامه‌دار دربارهٔ حذف این فناوری، یک مسئله سیاسی بوده‌است. دولت ائتلافی گرهارد شرودر در سال ۲۰۰۲ تصمیم گرفت تا تمام انرژی هسته ای را تا سال ۲۰۲۲ به تدریج متوقف کند. این موضوع در آغاز سال ۲۰۰۷ به دلیل تأثیر سیاسی مناقشه انرژی روسیه و بلاروس و در سال ۲۰۱۱ پس از حوادث هسته ای فوکوشیما I در ژاپن، مورد توجه مجدد قرار گرفت. چند روز پس از فاجعه هسته ای فوکوشیما دایچی در مارس ۲۰۱۱، تظاهرات بزرگ ضد هسته ای در آلمان رخ داد. اعتراضات ادامه یافت و در ۲۹ مه ۲۰۱۱، دولت مرکل اعلام کرد که تمام نیروگاه‌های هسته ای خود را تا سال ۲۰۲۲ خواهد بست. هشت راکتور از هفده راکتور فعال در آلمان، به دنبال حادثه سال ۲۰۱۱ فوکوشیما برای همیشه تعطیل شدند.
آخرین راکتورهای در دست بهره‌برداری آلمان، در آوریل ۲۰۲۳ تعطیل شدند.
بین سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۶، شاخص پایین به بالای بهره‌وری انرژی برای کل اقتصاد (ODEX) آلمان به میزان ۱۸ درصد کاهش یافته‌است که معادل بهبود بهره‌وری انرژی به‌طور متوسط ۱٫۲ درصد در سال بر اساس ODEX بوده‌است که بهبودهای بهره‌وری فنی را محاسبه می‌کند. با این حال از آغاز قرن جدید، بهبود کارایی اندازه‌گیری شده توسط ODEX کند شده‌است. در حالی که کاهش مداوم ۱٫۵٪ در سال بین سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۱ مشاهده شده بود، کاهش در دوره ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ تنها به ۰٫۵٪ رسید که کمتر از سطح EU-27 است.
تا سال ۲۰۳۰، وزارت اقتصاد فدرال آلمانt افزایش مصرف برق را ۶۵۸ تراوات ساعت پیش‌بینی کرده‌است. افزایش مورد انتظار به دلیل افزایش خودروهای الکتریکی، مصارف گرمایشی با پمپ‌های حرارتی الکتریکی و تولید باتری و هیدروژن است.
آلمان چهارمین تولیدکننده بزرگ انرژی هسته‌ای در جهان بود، اما در سال ۲۰۰۰، دولت و صنعت برق هسته‌ای آلمان در نتیجه یک رای‌گیری با ۵۱۳ بله، ۷۹ نه و ۸ رای ممتنع، توافق کردند که تمام نیروگاه‌های هسته‌ای را تا سال ۲۰۲۱ متوقف کنند. هفت تا از قدیمی‌ترین رآکتورهای هسته ای پس از حادثه فوکوشیما برای همیشه بسته شدند. با این حال، آلمان به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از بازار داخلی برق اتحادیه اروپا، حتی پس از سال ۲۰۲۲ نیز به مصرف برق هسته ای وارداتی ادامه داد. در سپتامبر ۲۰۱۰، دولت مرکل به توافقی دست یافت که طبق آن، ۱۷ نیروگاه هسته ای کشور به‌طور متوسط ۱۲ سال بیشتر از برنامه کار کنند و برخی از آنها تا دهه ۲۰۳۰ در تولید باقی بمانند. اما پس از فاجعه هسته ای فوکوشیما دایچی، دولت دوباره نظر خود را تغییر داد و تصمیم گرفت تا با طرح تعطیلی تمام نیروگاه‌های هسته ای کشور تا سال ۲۰۲۲ ادامه دهد.
آنگلا مرکل پس از تصدی مقام صدر اعظمی آلمان، نسبت به اتکای بیش از حد به انرژی روسیه ابراز نگرانی کرد، اما پس از آن، سیاست واردات انرژی تغییر چندانی نکرد.
سیاست دولت بر حفاظت و توسعه منابع تجدیدپذیر مانند خورشید، باد، زیست توده، آب و انرژی زمین گرمایی تأکید دارد. در نتیجه اقدامات صرفه جویی در انرژی، بهره‌وری انرژی (مقدار انرژی مورد نیاز برای تولید یک واحد تولید ناخالص داخلی) از ابتدای دهه ۱۹۷۰ بهبود یافته‌است.
در سپتامبر ۲۰۱۰، دولت آلمان یک سیاست تهاجمی انرژی جدید را برای تأمین اهداف زیر اعلام کرد:
فوربس تاجر میلیاردر آلمانی به نام آلویس ووبن (۳ میلیارد دلار دارایی)، بنیانگذار انرکون را در سال ۲۰۱۳ به عنوان ثروتمندترین فرد در تجارت انرژی (نیروی بادی) معرفی کرد.
| نفت گاز
(>۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم گوگرد) |
نفت گاز
(≤۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم گوگرد) |
روغن سنگین | روغن‌های
دیگر |
گاز طبیعی | گاز مایع | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| واحد | یورو/لیتر | یورو/لیتر | یورو/کیلوگرم | یورو/لیتر | یورو/مگاوات ساعت ساعت | یورو/تن |
| مالیات | ۰٫۷۶۳۵ | ۰٫۶۱۳۵ | ۰٫۲۵ | ۰٫۶۱۳۵ | ۵٫۵۰ | ۶۰٫۶۰ |
اصلاح مالیات زیست‌محیطی در آلمان در سال ۱۹۹۹ تصویب شد. پس از آن، این قانون در سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ اصلاح شد. این قانون مالیات بر سوخت از جمله سوخت‌های فسیلی را افزایش داد و پایه مالیات را بر انرژی پایه‌ریزی کرد. در دسامبر ۲۰۱۹، دولت آلمان با مالیات ۲۵ یورویی کربن به ازای هر تن CO2
موافقت کرد. موافقت کرد.
برای شرکت‌های نفت و گاز موافقت کرد. این قانون در ژانویه ۲۰۲۱ اجرایی شد. این مالیات تا سال ۲۰۲۵ به ۵۵ یورو در هر تن افزایش خواهد یافت. از سال ۲۰۲۶ به بعد، قیمت‌ها در حراج تعیین می‌شود.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
