اندازهگیری نادرست انسان
From Wikipedia, the free encyclopedia
اندازهگیری نادرست انسان (به انگلیسی: The Mismeasure of Man) کتابی است که دیرینهشناس و زیستشناس تکاملی استیون جی گولد در سال ۱۹۸۱ منتشر کردهاست. این کتاب در تاریخ علم و نیز در نقد روشهای آماری و انگیزههای فرهنگی نهفته در جبر زیستشناختی است، این باور که «تفاوتهای اجتماعی و اقتصادی بین گروههای انسانی - در درجه اول نژادها، طبقات و جنسیتها - ناشی از تمایزات ارثی و ذاتی است و جامعه، از این نظر، بازتاب دقیق زیستشناسی است».[1]
نویسنده(ها) | استیون جی گولد |
---|---|
کشور | ایالات متحده آمریکا |
زبان | انگلیسی |
موضوع(ها) | تست توانایی، کرانیومتری، تست هوش، تستهای شخصیت، نژادپرستی، علوم اجتماعی |
ناشر | دابلیو. دابلیو. نورتون اند کامپنی |
تاریخ نشر | ۱۹۸۱, ۱۹۹۶ |
گونه رسانه | چاپ (گالینگور و شومیز) |
شمار صفحات | ۳۵۲ |
شابک | شابک ۰-۳۹۳-۰۱۴۸۹-۴ |
شماره اوسیالسی | 7574615 |
پس از | شست پاندا |
پیش از | دندانهای مرغ و انگشتان اسب |
گولد استدلال میکند که فرض اولیه در جبر زیستی این است که «ارزش را میتوان با اندازهگیری هوش بهعنوان یک کمیت واحد به افراد و گروهها نسبت داد». جبر زیستی در بحث جمجمهسنجی و تست روانشناختی، دو روش اصلی مورد استفاده برای اندازهگیری هوش بهعنوان یک کمیت، تحلیل میشود. به گفته گولد، این روشها دارای دو اشتباه بزرگ هستند. اولین مغالطه، شیءانگاری است که «تمایل ما به تبدیل مفاهیم انتزاعی به موجودیتها» است.[2] نمونههایی از شیءسازی عبارتند از ضریب هوش (IQ) و عامل هوش عمومی (عامل g)، که سنگ بنای بسیاری از تحقیقات در مورد هوش انسانی بودهاست. مغالطه دوم «رتبهبندی» است که «تمایل به ترتیب تغییرات پیچیده بهعنوان یک مقیاس صعودی تدریجی» است.[2]
این کتاب نقدهای مثبت بسیاری در مطبوعات ادبی و عامهپسند دریافت کرد، درحالیکه استقبال جامعه علمی بهشدت دوگانه بود.[3] نقدهای مثبت بر نقد کتاب از نژادپرستی علمی، مفهوم هوش عمومی و جبر زیستی متمرکز بود، و منتقدان نیز، گولد را به عدم دقت تاریخی، استدلال نامشخص یا سوگیری سیاسی متهم کردند.[3] اندازهگیری نادرست انسان برنده «جایزه حلقه ملی منتقدان کتاب» شد.[3] یافتههای گولد در مورد چگونگی اندازهگیری حجم جمجمه توسط محقق قرن نوزدهمی، ساموئل جورج مورتون، بحثبرانگیز بود و الهامبخش چندین مطالعه در مورد ادعاهای او بود.
در سال ۱۹۹۶، نسخه دوم منتشر شد. این نسخه شامل دو فصل اضافی در نقد کتاب منحنی زنگولهای (۱۹۹۴) چارلز موری و ریچارد هرنشتاین بود.