امپراتوری شیلا
پادشاهی باستانی کرهای / From Wikipedia, the free encyclopedia
شیلا (هانگول:실라؛هانجا:新羅) یکی از پادشاهیهای دوره سه پادشاهی شبه جزیره کره باستان را به همراه گوگوریو و بکجه از سال ۵۷ قبل از میلاد تا ۹۳۵ پس از میلاد رهبری کرد و دوران پادشاهی شمالی و جنوبی را همراه با بالهه تشکیل داد و یکی از طولانیترین پادشاهیها در جهان است.[2][3][4][5][6][7][8][9]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
این مقاله بهنظر از دیدگاه یک هوادار نوشته شده و ممکن است دیدگاه بیطرفانهای نداشته باشد. |
پادشاهی شیلا 신라 (新羅) شیلا | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۵۷. ق تا ۹۳۵. م | |||||||||||||
شیلا در اوج قدرت، سال ۵۷۶ م. | |||||||||||||
وضعیت | پادشاهی | ||||||||||||
پایتخت | گیونگجو (گومسئونگ، سپس سورابول) | ||||||||||||
زبان(های) رایج | زبان شیلا (بخشی از کرهای قدیم) | ||||||||||||
دین(ها) | آیین بودایی، کنفسیوسگرایی، تائوئیسم، شمنباوری | ||||||||||||
حکومت | سلطنتی | ||||||||||||
پادشاهان | |||||||||||||
• ۵۷ پ.م. – ۴ م. | هیوک گوسه (نخستین) | ||||||||||||
• ۵۴۰–۵۷۶ | جین هئونگ | ||||||||||||
• ۶۵۴–۶۶۱ | موییل | ||||||||||||
• ۶۶۱–۶۸۱ | مونمو | ||||||||||||
• ۶۸۱–۶۹۲ | سین مون | ||||||||||||
• ۹۲۷–۹۳۵ | گیون سائه (واپسین) | ||||||||||||
تاریخ | |||||||||||||
• تأسیس پادشاهی | ۵۷. ق | ||||||||||||
• معرفی آیین بودایی | ۵۳۰ | ||||||||||||
• لشکرکشی پادشاه جین هئونگ | ۵۵۱–۵۸۵ | ||||||||||||
۶۶۸–۹۳۵ | |||||||||||||
• انتقال به گوریو | ۹۳۵. م | ||||||||||||
جمعیت | |||||||||||||
• قرن هفتم[1] | ۸۹۴٬۶۸۰ | ||||||||||||
• قرن نهم[1] | ۷٬۰۰۰٬۰۰۰ | ||||||||||||
| |||||||||||||
امروز بخشی از | کره جنوبی کره شمالی چین |
سه امپراتوری |
---|
۱- امپراتوری شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
گفته میشود که «ساروگوک(هانجا:斯盧國)» در منطقه گیونگجو، یکی از ایالتهای شهر متعلق به جینهان مبدأ شیلا بوده است، و «گوسوگان» از «هیوکگوسه» کشور را تأسیس کرده است. قبل از استفاده از عنوان سلطنتی «وانگ(王)»، گزارشی وجود دارد که پادشاه را «گان(干)» مینامیدند مانند «گوسوگان» یا «ماریپگان» در گویش عنوان «ایساگوم» نیز برای مدتی استفاده میشد. در سال ۵۰۳ پس از میلاد (چهارمین سال سلطنت پادشاه جیجونگ)، عنوان سلطنتی تأیید شد و شروع به استفاده کرد. در این زمان تصمیم گرفته شد که نام کشور شیلا باشد، به این معنی که «فضیلت پادشاه روز به روز تجدید میشود و چهار جهت را در بر میگیرد».
اگرچه در میان سه پادشاهی ابتدا تأسیس شد، اما مدت زیادی طول کشید تا به اوج خود برسد. در حدود سده ششم میلادی، در زمان سلطنت پادشاه بوپهونگ، او آیین بودا را برای تقویت قدرت سلطنتی و اتحاد مردم پذیرفت و گومگوان گایا را ضمیمه خود کرد. این شهر در دوران سلطنت پادشاه جینهونگ به اوج خود رسید، در اواسط قرن ششم حوضه رودخانه هان را به دست آورد، قلعه دانگهانگ سونگ را که یک مسیر ترانزیت مستقیم با سرزمین اصلی چین بود، تضمین کرد و داگایا را از طریق فعالیتهای هوارنگ فتح کرد. در حدود قرن هفتم، به لطف تلاشهای دیپلماتیک کیم چونچو، او با تانگ متحد شد و بکجه را در سال ۶۶۰ (میلادی) و گوگوریو را در سال ۶۶۸ (میلادی) فتح کرد. پس از آن، او پیروزی نهایی را در جنگ شیلا و تانگ در سال ۶۷۶ (میلادی) به دست آورد و مناطق سابق گوگوریو و بکجه را از جنوب رودخانه تدونگ تا خلیج وونسان تضمین کرد. با این کار، شیلا با موفقیت اتحاد سه پادشاهی را به پایان رساند و بالهه در سال ۶۹۸ (میلادی) تأسیس شد و دوران پادشاهی شمالی و جنوبی را به عنوان یک کشور جنوبی به همراه بالهه (کشور شمالی) تشکیل داد.[10]
پس از اتحاد سه پادشاهی، شیلا با ایجاد ۹ استان و ۵ ناحیه کوچک و قرار دادن ۱۰ جونگ در ۹ مدرسه، یک سیستم بسیار متمرکز ایجاد کرد. استبداد قدرت سلطنتی با تقویت اقتدار محقق شد. پادشاه سینمون «نوکاپ» را لغو کرد و «کوخاک» را برای آموزش کنفوسیوس تأسیس کرد. اشراف جینگول و شش دوبوم که یک نیروی رقیب بودند، با تبانی با پادشاهی کمی برجستهتر شدند و هوارنگدوی شیلا به ارث رسید و توسعه یافت. این دوران همچنین زمانی بود که ظریفترین و باشکوهترین آثار و آثار بودایی در تاریخ شبهجزیره کره ساخته و تولید شد. در زمان پادشاهی پادشاه سونگدوک و پادشاه گیونگدوک در قرن هشتم به اوج خود رسید.
با این حال در سده ۹ (میلادی)، اشراف مرکزی تقسیم شد و قدرت خانوادههای اصیل در استانها افزایش یافت. شیلا که قدرت ملی اش از اواسط شیلا متحد ضعیف شده بود، تلاش کرد تا مردمش را متحد کند، اما در نهایت در سال ۹۳۵ (میلادی)، در زمان سلطنت پادشاه گیونگسون، برای پیوستن به گوریو فرار کرد. در نتیجه، زیارتگاههای جونگمیو و ساجیک شیلا، که برای ۵۶ پادشاه و ۹۹۲ سال (از جمله ساروگوک) دوام آورده بود، بسته شد.