امپراتوری بابل نو
From Wikipedia, the free encyclopedia
عبارت امپراتوری بابل نو که به آن امپراتوری کـَلدانی هم گفته میشود، به دورهای از تاریخ میانرودان (بینالنهرین) اشاره دارد که از ۶۲۶ پیش از میلاد آغاز شده و تا ۵۳۹ پیش از میلاد ادامه یافت.[1] تمدن بابلی-اکدی که به خاطر شکست خوردن از آشوریها مدت زیادی بود استقلال خود را از دست داده بود، پس از نابودی آشور بار دیگر در دوره امپراتوری بابل نو، استقلال خود را بازیافت تا اینکه سرانجام از کوروش بزرگ شکست خورده و بخشی از شاهنشاهی ایران شد.[2]
اطلاعات اجمالی امپراتوری بابل نو, پایتخت ...
امپراتوری بابل نو | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۶۲۶ پ.م.–۵۳۹ پ.م. | |||||||||
نقشه امپراتوری بابل نو در بزرگترین گستره خود در دوران فرمانروایی نبونعید | |||||||||
پایتخت | بابل | ||||||||
زبان(های) رایج | اکدی، آرامی | ||||||||
دین(ها) | ادیان میانرودان باستان | ||||||||
حکومت | پادشاهی | ||||||||
پادشاه | |||||||||
• ۶۲۶ تا ۶۰۵ پ.م. | نبوپلسر (نخستین) | ||||||||
• ۵۵۶ تا ۵۳۹ پ.م. | نبونعید (واپسین) | ||||||||
دوره تاریخی | عصر آهن | ||||||||
۶۲۶ پ.م. | |||||||||
۵۳۹ پ.م. | |||||||||
|
بستن
فرمانروایان بابل نو، توجه زیادی به زنده نگاه داشتن میراث بابل باستان داشتند و کوشیدند بخش بزرگی از تمدن باستان سومری-اکدی خود را احیا کنند.