الگوریتم امضای دیجیتال
From Wikipedia, the free encyclopedia
الگوریتم امضای دیجیتال یک استاندارد دولت فدرال ایالات متحده یا FIPS برای امضای دیجیتال است. این الگوریتم در آوت ۱۹۹۱ توسط مؤسسه ملی استاندارد و تکنولوژی (NIST) برای استفاده به عنوان استاندارد امضای دیجیتال (دیاسای) پیشنهاد شد و در ۱۹۹۳ FIPS پذیرفته شد. در سال ۱۹۹۶ نیز یک اصلاحیه کوچک با عنوان FIPS 186-1 انتشار یافت. این استاندارد بعدها در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۹ بسط داده شد و نام FITPS 186-2 و FITPS186-3 گرفت.[1][2][3]
(دی اس ای) به واسطهٔ حق امتیاز اختراع ۵٬۲۳۱٬۶۶۸ ایالت متحده در ۲۶ ژوئیه ۱۹۹۱ که منتسب به دیوید و. کراویتز یکی از کارمندان پیشین NSA میباشد، تحت پوشش قرار گرفتهاست. این حق امتیاز اختراع همانطور که توسط دبیر بازرگانی ایالت واشینگتن دی. سی بیان شدهاست، به ایالت متحده آمریکا واگذار شده وNIST آن را در سراسر جهان به صورت حق امتیاز رایگان قرار داده است. دکتر کلوس پی. اشنور ادعا میکند که حق امتیاز اختراع (دی اس ای) با شماره ۴٬۹۹۵٬۰۸۲ (منقضی شده) متعلق به وی بودهاست. اما این ادعا رد شدهاست. (دی اس ای) یک نوع دیگر از طرح امضای ELGamal میباشد.