الگوریتمهای فراابتکاری
From Wikipedia, the free encyclopedia
الگوریتمهای فراابتکاری یا فراتکاملی یا فرااکتشافی نوعی از الگوریتمهای تصادفی هستند که برای یافتن پاسخ بهینه به کار میروند.
روشها و الگوریتمهای بهینهسازی به دو دسته الگوریتمهای دقیق (exact) و الگوریتمهای تقریبی (approximate algorithms) تقسیمبندی میشوند. الگوریتمهای دقیق قادر به یافتن جواب بهینه به صورت دقیق هستند اما در مورد مسائل بهینهسازی سخت کارایی کافی ندارند و زمان اجرای آنها متناسب با ابعاد مسائل به صورت نمایی افزایش مییابد. الگوریتمهای تقریبی قادر به یافتن جوابهای خوب (نزدیک به بهینه) در زمان حل کوتاه برای مسائل بهینهسازی سخت هستند. الگوریتمهای تقریبی نیز به سه دسته الگوریتمهای ابتکاری (heuristic) و فراابتکاری (meta-heuristic) و فوق ابتکاری (hyper heuristic) بخشبندی میشوند. دو مشکل اصلی الگوریتمهای ابتکاری، گیر افتادن آنها در نقاط بهینه محلی، همگرایی زودرس به این نقاط است. الگوریتمهای فراابتکاری برای حل این مشکلات الگوریتمهای ابتکاری ارائه شدهاند. در واقع الگوریتمهای فراابتکاری، یکی از انواع الگوریتمهای بهینهسازی تقریبی هستند که دارای راهکارهای برونرفت از نقاط بهینه محلی هستند و قابلیت کاربرد در طیف گستردهای از مسائل را دارند.[1][2] ردههای گوناگونی از این نوع الگوریتم در دهههای اخیر توسعه یافتهاست[3]که همه اینها زیر مجموعه الگوریتم فراابتکاری میباشند.