اسپاندرالهای سن مارکو و پارادایم پانگلوسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
اسپاندرلهای سن مارکو و پارادایم پانگلوسی: نقدی بر برنامه انطباقگرایانه (به انگلیسی: The Spandrels of San Marco and the Panglossian Paradigm: A Critique of the Spandrels paper)، همچنین با عنوان «برنامه سازگاری» (Adaptationist Programme) نیز شناخته میشود،[1] مقالهای است از زیستشناسان فرگشتی استیون جی گولد و ریچارد لوونتین، که در سال ۱۹۷۹، در مجموعه مقالات انجمن سلطنتی B: علوم زیستی منتشر شدهاست.[2] این مقاله با استفاده از دو استعاره، مکتب فکری سازگاریگرایی را که در آن زمان در زیستشناسی تکاملی رایج بود، مورد انتقاد قرار میدهد: استعاره اسپندرالها در کلیسای سینت مارک، کلیسای جامعی در ونیز، ایتالیا، و استعاره شخصیت خیالی «پانگ گلوس» در رمان کاندید ولتر. این مقاله اولین مقالهای بود که از اصطلاح معماری «اسپاندرال» در زمینه بیولوژیکی استفاده کرد. اصطلاح اسپاندرال از آن زمان در زیستشناسی برای اشاره به محصولات جانبی سازگاری رایج شد.[3]