ازدواج موقت
نوعی پیوند موقت بین زن و مرد / From Wikipedia, the free encyclopedia
مُتعِه یا نکاح مُنقَطِع یا ازدواج موقت که به صیغه یا ازدواج انقطاعی[1] نیز معروف است، نوعی از ازدواج در مذهب شیعه است که در آن عقد ازدواج برای مدت معین و محدودی با مهریه ای معلوم، بین زن و مرد بسته میشود و با پایان آن رابطهٔ زوجیت خود به خود منقضی میشود.[2] در میان مسلمانان در مورد جواز این ازدواج اختلاف نظر است. اهل سنت، اباضیه و زیدیان آن را حرام و شیعیان امامی آن را مشروع و صحیح میدانند. برخی در تعریف متعه را ازدواج نمیدانند و معتقدند در شریعت اسلام ازدواج دو نوع تعریف نشدهاست. لغت متعه بمعنی لذت بردن است درحالی که هدف از ازدواج، تشکیل خانواده است.[3]در برخی احکام و روایات شیعه این امر دارای اجر و ثواب میباشد.[4] متعه در قوانین ایران به پیروی از فقه امامیه به رسمیت شناخته شدهاست، اما در کشورهای اسلامیِ دیگر و کشورهای غربی چنین نهادی وجود ندارد.[5]
فقهای شیعه میگویند متعه در زمان محمد و زمان خلافت ابوبکر، و بخشی از زمان خلافت عمر مباح و رایج بودهاست، تا اینکه عمر آن را تحریم کرد. اما فرقههای اسلامی دیگر میگویند که عادتی بود که از عصر جاهلیت به یادگار ماند، و در سالهای اول اعلام رسالت محمد به آن عمل میشد تا اینکه محمد در روز خیبر یا حجة الوداع به تحریم آن امر داد.[6]