ارنست رادرفورد
فیزیکدان و شیمیدان نیوزلندی و پدر انرژی هستهای / From Wikipedia, the free encyclopedia
ارنست رادرفورد (به انگلیسی: Ernest Rutherford, 1st Baron Rutherford of Nelson) فیزیکدان برجسته هستهای و برنده نوبل اهل نیوزیلند بود. ۱۹۱۱، او هسته اتم را کشف کرد. بهپاس آن، او را پدر فیزیک هستهای مینامند. عنصر رادرفوردیم به افتخار او نامگذاری شدهاست.
ارنست رادرفورد | |
---|---|
زادهٔ | ۳۰ اوت ۱۸۷۱ حومه برایتواتر شهر نلسون ساحل شمالی جزیره جنوبی نیوزیلند |
درگذشت | ۱۹ اکتبر ۱۹۳۷ (۶۶ سال) کمبریج، انگلستان در اثر یک فتق محتقن (گونهای تورم ناشی از انسداد اعضای درونی) |
محل زندگی | نیوزیلند، بریتانیا، کانادا |
ملیت | نیوزیلند/ بریتانیا |
محل تحصیل | دانشگاه کانتربوری دانشگاه کمبریج |
شناختهشده برای | پدر فیزیک هستهای مدل اتمی رادرفورد پراکندگی رادرفورد کشف پروتون |
جایزه(ها) | نشان رامفورد(۱۹۰۵) جایزه نوبل شیمی (۱۹۰۸) مدال الیوت کرسون(۱۹۱۰) مدال ماتئوچی (۱۹۱۳) مدال کاپلی (۱۹۲۲) مدال فرانکلین (۱۹۲۴)نشان فارادی (۱۹۳۰) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | شیمی، فیزیک |
محل کار | دانشگاه مکگیل دانشگاه منچستر |
استاد راهنما | الکساندر ویلیام بیکرتون جوزف جان تامسون |
دانشجویان دکتری | ادوارد ویکتور اپلتون رابرت ویلیام بویل جیمز چدویک داولت سینگ کوتاری سیسل فرانک پاول هنری د ولف اسمیث ارنست والتون سی ای وین-ویلیامز اتو هان |
تأثیر گرفته از | هنری موزلی هانس گیگر |
امضاء | |
از کارهای او، پیشنهاد نیمه عمر رادیواکتیو، کشف عنصر رادیواکتیو رادون،[1] و جدا کردن تابش آلفا و بتا[2] هنگام کار در دانشگاه مکگیل در مونترال، کبک، کانادا بود. ۱۹۰۸، او «به سبب تحقیق دربارهٔ تجزیه عناصر و شیمی مواد رادیواکتیو» نوبل شیمی گرفت.[3] او نخستین برنده نوبل در کانادا و اقیانوسیه بود.
رادرفورد، ۱۹۰۷ به دانشگاه ویکتوریا منچستر (دانشگاه منچستر امروزی) در انگلستان نقل مکان کرد، جایی که او و توماس رویز ثابت کردند که تابش آلفا، هسته هلیوم است.[4][5] رادرفورد مشهورترین کارش را پس از برنده نوبل شدن انجام داد.[3] ۱۹۱۱، او پیش نهاد که بار اتمها در یک هسته بسیار کوچک متمرکز شدهاست، گرچه نتوانست مثبت یا منفی بودن آن را ثابت کند.[6][7] بدینترتیب با کشف و تفسیر خود، مدل اتم رادرفورد را پیش نهاد. پراکندگی رادرفورد، از راه آزمایش ورقه نازک طلا از سوی هانس گایگر و ارنست مارسدن-سایپرز نشان دادهشد. ۱۹۱۷، او نخستین آزمایش هستهای را انجام داد که در آن، هستههای نیتروژن با ذرات آلفا بمباران میشد. در نتیجه، او انتشار ذرهای زیراتمی را کشف کرد که ۱۹۱۹، آن را «اتم هیدروژن» نامید، گرچه ۱۹۲۰، آن را، دقیقتر، پروتون نامید.[8][9]
۱۹۱۹، رادرفورد مدیر آزمایشگاه کاوندیش در دانشگاه کمبریج شد. ۱۹۳۲، جیمز چادویک با هدایت او، نوترون را کشف کرد و همان سال اولین آزمایش تقسیم هسته، کاملاً کنترلشده، از سوی دانشجویان او، جان کاکرافت و ارنست والتون، انجام شد.
رادرفورد، ۱۹۳۷ درگذشت و در اَبی وستمینستر نزدیک آیزاک نیوتون به خاک سپردهشد. ۱۹۹۷، عنصر شیمیایی رادرفوردیم (عنصر ۱۰۴) به افتخار او نامگذاری شد.