اردک ساکت بائر

اردک ساکت بائر (نام علمی: Aythya baeri) نام یک گونه از سرده دریانشین است. این گونه ساکن شمال و مرکز چین است اما در گذشته در جنوب شرقی روسیه و شمال شرقی چین زندگی می‌کرد و برای زمستان‌گذرانی به جنوب چین، ویتنام، ژاپن و هند مهاجرت می‌کرد.

اردک ساکت بائر
جنس نر
جنس ماده
وضعیت حفاظت
در بحران انقراض  (IUCN 3.1)
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	غازسانان
تیره:	اردکیان
سرده:	دریانشین
گونه:	A. baeri
نام دوبخشی
Aythya baeri

این پرنده سر و گردن مشکی متمایز به سبز براق دارد که در نور ضعیف، تقریباً کاملاً سیاه به نظر می‌رسد. این اردک بسیار شبیه به اردک بلوطی است و قبلاً با این گونه، یک گونه یکسان در نظر گرفته می‌شد. اردک ساکت بائر با کناره‌های سفیدش هنگام شناور شدن روی آب و اندازه بزرگتر، سر و گردن بلندتر و گردتر از سایر گونه‌ها، با آنها متمایز می‌شود.

اردک بائر زمانی یک گونه رایج در محدوده خود بود، اما اکنون بسیار کمیاب شده است. تعداد افراد بالغ در این پرنده ممکن است کمتر از ۱۰۰۰ باشد و جمعیت آن همچنان در حال کاهش است. شکار و از بین رفتن زیستگاه از دلایل اصلی این موضوع در نظر گرفته شده است. این گونه توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) به عنوان جانوری در معرض انقراض طبقه‌بندی شده است و به عنوان یک جانور حفاظت شده درجه یک در چین ثبت شده است.

رفتار و بوم‌شناسی

اردک ساکت بائر گونه‌ای خجالتی است که در دریاچه‌ها، باتلاق‌ها و برکه‌های باز و کم جریان زندگی می‌کند. در اطراف دریاچه‌هایی با پوشش گیاهان آبزی تولیدمثل می‌کند و در چمن‌های متراکم یا علفزارها چسبیده به آب لانه سازی می‌کند.^[1][2][3] این گونه بال‌های قوی دارد و می‌تواند با سرعت بالا جرکت کند به طوری که در صورت تهدید یا مزاحمت می‌تواند به سرعت از روی آب بلند شود و پرواز کند. همچنین اردک بائر در غواصی و شنا هم خوب است. در فصل مهاجرت، آنها گروه‌های کوچکی متشکل از بیش از ده‌ها پرنده را تشکیل می‌دهند که در ارتفاعات پایین پرواز می‌کنند.^[2][4] در طول زمستان، اردک ساکت بائر در طول روز می‌خوابد و در غروب به همراه اردک‌های دیگر به مکان‌های جدید برای یافتن غذا می‌رود و قبل از طلوع خورشید دوباره به همان مکان بازمی‌گردد. اطلاعات کمی در مورد رژیم غذایی آنها وجود دارد اما این گونه قالبا از گیاهان آبزی، دانه علف‌ها یا نرم‌تنان تغذیه می‌کنند.^[5]

منابع

1. Nurney, David (2010). Field guide to the birds of East Asia: Eastern China, Taiwan, Korea, Japan and Eastern Russia (به انگلیسی). London: Christopher Helm. ISBN 978-1-4081-3873-1. OCLC 680617311.
2. 郑作新等 (Tso-hsin Cheng et al.), ed. (1979). 鸟纲 第2卷 雁形目 (Anseriformes, Volume 2 of Aves). 中国动物志 (Fauna Sinica) (به چینی ساده‌شده). 科学出版社 (China Science Publishing & Media). ISBN 9787030307958. Retrieved 2022-07-26.
3. 刘 (Liu), 阳 (Yang); 陈 (Chen), 水华 (Shuihua) (2021). 中国鸟类观察手册 (The CNG field guide to the birds of China) (به چینی (چین)) (1 ed.). 长沙 (Changsha): 湖南科学技术出版社 (Hunan Science and Technology Press). ISBN 978-7-5710-0874-1. OCLC 1336584413.
4. 赵 (Zhao), 正阶 (Zhengjie) (2001). 中国鸟类志 (Aves of China) (به چینی (چین)). Vol. 上卷 非雀形目 (Volume 1, non-Passeriformes) (first ed.). 长春 (Changchun): 吉林科学技术出版社 (Jilin Science and Technology Press). ISBN 7-5384-2407-5. OCLC 51502855.
5. Wang, Xin; Barter, Mark; Cao, Lei; Lei, Jinyu; Fox, Anthony D. (2012-06-15). "Serious contractions in wintering distribution and decline in abundance of Baer's Pochard Aythya baeri". Bird Conservation International (به انگلیسی). 22 (2): 121–127. doi:10.1017/S0959270912000214. ISSN 0959-2709. S2CID 86697552.

پیوند به بیرون

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Baer's pochard». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۲۳.