اردوگاه پناهندگان
From Wikipedia, the free encyclopedia
اردوگاه پناهندگان (انگلیسی: Refugee camp) یک زیستگاه انسانی موقت ساخته شده برای پذیرش پناهجو و کسانی است که در چنین وضعیتی به سر میبرند. اردوگاههای پناهندگی معمولاً جای افرادی است که از کشور خود فرار کرده و آواره شدهاند، با این حال اردوگاههای آوارگان داخلی نیز وجود دارد. معمولاً پناهجویان پس از فرار کردن از منازعات جنگ داخلی کشورشان در پی حق پناهندگی هستند، اما بعضی اردوگاهها محل استقرار مهاجرت اقلیمی و اقتصادی است. اردوگاههای رایج جمعیتی بالغ بر یک صد هزار پناهنده داشتند. اما در سال ۲۰۱۲ اردوگاههایی با گنجایش متوسط ۱۱٫۴۰۰ نفر اسکان داده شدند.[1] آنها معمولاً توسط یک دولت، سازمان ملل متحد، سازمانهای بینالمللی (مثل کمیته بینالمللی صلیب سرخ)، یا سازمان مردمنهاد ساخته و اداره میشوند. همچنین اردوگاههای غیررسمی دیگری از پناهندگان مانند ایدونومی در یونان یا جنگل کاله در فرانسه وجود دارد که به در آن پناهندگان به درجه زیادی از حمایت دولتها یا سازمانهای بین برخوردار نیستند.[2] اردوگاههای پناهندگان بهطور کلی بالبداهه با هدف انطباق با هرم سلسلهمراتب نیازهای مزلو فقط برای مدت کوتاهی ایجاد میشوند. اغلب کشورهای میزبان امکاناتی که شکل اردوگاه رابه صورت دائمی درآورد، جلوگیری میکنند. اگر از بازگشتن پناهندگان (به موجب جنگ داخلی) جلوگیری نشود، به یک بحران انسانی تبدیل میشود یا همین روند ادامه خواهد یافت. به گفته کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان، اکثریت پناهندگان در سراسر جهان در اردوگاههای پناهندگی زندگی نمیکنند. در پایان سال ۲۰۱۵، حدود ۶۷ درصد از پناهندگان سراسر جهان به صورت انفرادی و شخصی زندگی میکردند.[3] از جمله تعداد زیادی از پناهندگان جنگ داخلی سوریه اقدام به اجاره آپارتمان در مناطق پر جمعیت شهری در خاورمیانه کردند، بر اساس آمار جهانی، بیش از یک چهارم (۲۵٫۴٪) پناهندگان در اردوگاههایی که با برنامهریزی مدیریت میشوند ساکن هستند. در پایان سال ۲۰۱۵، حدود ۵۶ درصد از کل پناهندگان در مناطق روستایی و در اردوگاههایی که با برنامهریزی مدیریت میشوند اقامت داشتند، ۲ درصد از آنها به صورت انفرادی و شخصی در مناطق شهری بودند، و اکثریت قریب به اتفاق (۹۹ درصد) منزل شخصی داشتند، و ۱ درصد نیز در اردوگاه برنامهریزی شده ساکن بودند. درصد کوچکی از این پناهندگان در مراکز جمعی، مانند اردوگاههای ترانزیت و اردوگاههای خودشان ساکن بودند. به رغم این واقعیت که ۷۴ درصد از پناهندگان در مناطق شهری ساکن هستند، شیوه ارائه خدمات آژانسهای بینالمللی کمکهای بشردوستانه همچنان روی ایجاد و برقراری اردوگاههای پناهندگان تمرکز دارد.[4]