اردوگاه مرگ تربلینکا
From Wikipedia, the free encyclopedia
اردوگاه مرگ تربلینکا (به آلمانی: Vernichtungslager Treblinka) از بزرگترین اردوگاههای ضد-یهودی هولوکاست بود که توسط حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان در زمان جنگ جهانی دوم در خاک لهستان اشغالی ساخته شده بود.[6] این اردوگاه در جنگلی در شمالشرقی ورشو، جنوب روستای تربلینکا در منطقهای که اکنون استان ماسوویان است، قرار داشت.
تربلینکا | |
---|---|
اردوگاه مرگ | |
Concrete blocks marking the path of the former railway spur در تربلینکا | |
دستگاه مختصات جغرافیایی | ۵۲°۳۷′۵۲″ شمالی ۲۲°۰۳′۱۱″ شرقی |
شناختهشده برای | نسلکشی در جریان هولوکاست |
مکان | نزدیکی تربلینکا, دولت عمومی (لهستان تحت اشغال آلمان) |
ساخته شده توسط |
|
اداره شده توسط | اساس-توتنکوپففربانده |
فرمانده |
|
استفادهٔ اصلی | اردوگاه مرگ |
ساخت | آوریل ۱۹۴۲ – ژوئیه ۱۹۴۲ |
دورهٔ فعالیت | ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۲ – اکتبر ۱۹۴۳ (اکتبر ۱۹۴۳)[3] |
شمار اتاقهای گاز | ۶ |
انواع زندانیان | یهودیان، اکثراً یهودی |
تعداد زندانیان | برآورد ۱٬۰۰۰ |
تعداد کشته | برآورد ۷۰۰٬۰۰۰–۹۰۰٬۰۰۰ |
آزاد شده توسط | در اواخر ۱۹۴۳ بسته شد |
زندانیان برجسته |
|
کتابهای برجسته |
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/92/Treblinka_Concentration_Camp_sign_by_David_Shankbone.jpg/640px-Treblinka_Concentration_Camp_sign_by_David_Shankbone.jpg)
اردوگاه بین ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۲ و ۱۹ اکتبر ۱۹۴۳ به عنوان بخشی از عملیات راینهارد، مرگبارترین مرحله از راهحل نهایی، فعالیت میکرد. در این مدت، تخمین زده میشود که بین ۷۰۰,۰۰۰ و ۹۰۰,۰۰۰ یهودی در اتاقهای گاز آن به قتل رسیدند،[7] همراه با ۲,۰۰۰ نفر از مردم کولی.[8]
این اردوگاه توسط اساس آلمان با کمک نگهبانان تراونیکی – که از میان اسیران جنگی شوروی برای خدمت با آلمانیها استخدام شده بودند – اداره میشد.
اردوگاه شامل دو واحد جداگانه بود. تربلینکا I یک اردوگاه کار اجباری (Arbeitslager) بود که زندانیان آن در گودال شن یا منطقه آبیاری و در جنگل کار میکردند، جایی که چوب برای سوختن گودالهای سوزاندن چوب میبریدند. بین سالهای ۱۹۴۱ و ۱۹۴۴، بیش از نیمی از ۲۰,۰۰۰ زندانی آن از طریق تیراندازی، گرسنگی، بیماری و بدرفتاری به قتل رسیدند.[9] اردوگاه دوم، تربلینکا II، یک اردوگاه نابودی (Vernichtungslager) بود که توسط نازیها به طور ابهامآمیز به عنوان SS-Sonderkommando Treblinka نامیده میشد. تعداد کمی از مردان یهودی که بلافاصله پس از ورود به قتل نرسیدند، اعضای زوندرکماندو شدند[10] که وظایفشان شامل دفن اجباری اجساد قربانیان در گورهای دستهجمعی بود. این اجساد در سال ۱۹۴۳ از گورها بیرون آورده شده و در آتشسوزیهای بزرگ در فضای باز همراه با اجساد قربانیان جدید سوزانده شدند.[11]
عملیات گازدهی در تربلینکا II در اکتبر ۱۹۴۳ پس از شورش زندانیان در اوایل اوت پایان یافت. چندین نگهبان تراونیکی کشته شدند و ۲۰۰ زندانی از اردوگاه فرار کردند؛ تقریباً صد نفر از آنها از تعقیب بعدی جان سالم به در بردند.[12][13]
اردوگاه در اواخر ۱۹۴۳ برچیده شد. یک خانهکشاورزی برای یک نگهبان در محل ساخته شد و زمین شخم زده شد تا شواهد نسلکشی پنهان شود.[14] در جمهوری خلق لهستان پس از جنگ، دولت بیشتر زمینهایی که اردوگاه در آن قرار داشت را خریداری کرد و بین سالهای ۱۹۵۹ و ۱۹۶۲ یک یادبود سنگی بزرگ در آنجا ساخت. در سال ۱۹۶۴، تربلینکا در مراسمی در محل اتاقهای گاز سابق به عنوان یک بنای ملی شهادت یهودیان اعلام شد. در همان سال، اولین محاکمات آلمان در مورد جنایات مرتکب شده در تربلینکا توسط اعضای سابق اساس برگزار شد.