استفاده از پرتابه‌شناسی و مکانیک سماوی در مسائل کاربردی مربوط به حرکت موشک‌ها و فضاپیماها From Wikipedia, the free encyclopedia
مکانیک مداری[1] (به انگلیسی: Orbital mechanics) یا اخترپویاشناسی[2] (به انگلیسی: astrodynamics) شاخه‌ای از مکانیک آسمان و زمینه‌های کاربردهای آن رشته در رابطه با دانش بالستیک است. در اخترپویاشناسی به مطالعهٔ مدارهای حرکت ماهواره‌های ساخت بشر و فضاپیماهای کاوشگر پرداخته می‌شود.
مکانیک مداری برنامه‌ای است مبنی بر پرتابه‌شناسی و مکانیک سماوی برای روبرو شدن با مشکلات عملی مربوط به حرکت راکت و فضاپیماها. حرکت این اشیاء معمولاً بر اساس قوانین حرکت نیوتن و قانون جهانی گرانش نیوتون محاسبه می‌شود. این یک رشته اصلی برای طراحی و کنترل در ماموریت‌های فضایی است. سیستم مکانیک مداری با استفاده از نیروی گرانش بین فضاپیماها و ساختارهای کیهانی همچون سیاره‌ها، ماه‌ها و دنباله‌دارها شکل می‌گیرد. تمرکز مکانیک مداری بر روی مسیرهای پرواز مدار فضاپیماها، مانورهای مداری، تغییر مدار فضاپیماها و ماموریت‌های بین سیاره‌ای است و همچنین در استفاده برنامه‌ریزها برای پیش‌بینی نتایج پیشرانش‌های فضایی در مأموریت‌ها استفاده می‌شود. نسبیت عام نیز تئوری‌های دقیقی در مورد قوانین نیوتن و از جمله مدارها دارد.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
