ابوالحسن علی بن اخشید
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالحسن علی بن اخشید (عربی: أبو الحسن علی بن الإخشید) سومین حاکم خودمختار آل اخشید، بر مصر، شام و حجاز تحت لوای خلافت عباسی بود.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bf/Dinar_of_Abu%27l-Hasan_Ali%2C_AH_350.jpg/320px-Dinar_of_Abu%27l-Hasan_Ali%2C_AH_350.jpg)
او پسر کوچکتر محمد بن طغج اخشید، مؤسس دودمان آل اخشید، بود[1] که پس از مرگ برادرش، ابوالقاسم اونجور بن اخشید، در سال ۹۶۱ میلادی، به حکومت رسید. قدرت واقعی در دوران زمامداری او و برادرش، در دستان غلامی به نام ابوالمسک کافور بود.[2] مهمترین رخداد دوران او شورش نوبه در ۹۶۳، توسط عدهای از بادیهنشینان ناراضی بود که در صحرای غربی و بیابان شام کوچرو بودند.[3]
پس از مرگ علی در ژانویهٔ ۹۶۶، کافور پسرش احمد را بر تخت نشاند.[4] کافور تا زمان مرگش در ۹۶۸ حاکم بود و پس از آن احمد قدرت را در اختیار گرفت.[5]