آلودگی صوتی
سروصدای محیطی بیش از حد و ناخوشایند / From Wikipedia, the free encyclopedia
آلودگی صوتی امواج ناخواستهای در شرایط مکانی و زمانی ویژه بر فعالیت موجودات زنده به ویژه انسان تأثیر گذاشته و میتواند عوارض متعدد جسمی و روحی و علیالخصوص اختلال در اعصاب شنوایی را ایجاد کند. واحد اندازهگیری آلودگی صوتی «دسی بل» و آستانه تحمل گوش انسان در حدود ۱۳۰ دسیبل است.[1] انتشار صدا بسته به اینکه در محیط باز یا بسته صورت پذیرد رفتار متفاوتی دارد. در یک محیط باز امواج صوتی بدون برخورد به مانع روند انتشار را تا مرز تباهی ادامه میدهند. شرایط محیطی تأثیر غیرقابل انکاری در چگونگی انتشار صدا دارد. اگرچه انسان به سرو صدا عادت کرده ولی در حقیقت آلودگی صوتی یک عامل خستگی بوده و ظرفیت کار انسان را چه در مشاغل فکری و چه در شغلهای بدنی و ساده کاهش میدهد. بهعلاوه آلودگی صوتی روی وضع روانی و روحی شخص اثر کرده، باعث اشکال در تطابق یافتن انسان با محیط کار و حتی اجتماع و خانواده میشود که نتیجه آن کاهش بازده کار است. در صورتی که مدت در معرض آلودگی صوتی قرار گرفتن افزایش پیدا کند، میتواند موجب کاهش قدرت شنوایی شود و همچنین خطر ابتلا به امراض قلبی-عروقی را افزایش دهد. به عنوان نمونه چنانچه فردی طی هشت ساعت بهطور مداوم در معرض سروصدای بالای ۷۰ دسیبل قرار گیرد، فشار خون وی پنج تا ۱۰ میلیمتر جیوه افزایش مییابد[2]
آزمایشها نشان میدهد که صداهای با شدت ۱۶۰–۱۵۰ دسی بل موجب رنگ پریدگی، بالا رفتن فشارخون و کاهش درجه حرارت بدن میشوند و صداهای مداوم نیز عکس العملهایی را مانند انقباض رگها در بدن ایجاد میکنند.[3]