![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/28/Albrecht_v_Graefe.jpg/640px-Albrecht_v_Graefe.jpg&w=640&q=50)
آلبرشت فون گرفه
From Wikipedia, the free encyclopedia
فردریش ویلهلم ارنست آلبرشت فون گِـرِفه (آلمانی: Friedrich Wilhelm Ernst Albrecht von Gräfe؛[1] ۲۲ مهٔ ۱۸۲۸ – ۲۰ ژوئیهٔ ۱۸۷۰) که قسمت پایانی نامخانوادگیاش را در کشورهای انگلیسیزبان بهصورت «Graefe» هم نوشته میشود، [2]چشمپزشک نامدار و پیشگام اهل آلمان بود. وی فرزند جراح آلمانی کارل فردیناند فون گِـرِفه (۱۷۸۷–۱۸۴۰) و پدر سیاستمدار راست تندرو آلبرشت فون گِـرِفه (۱۸۶۸–۱۹۳۳) است.
آلبرشت فون گِـرِفه | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۲۲ مهٔ ۱۸۲۸ برلین، پادشاهی پروس |
درگذشت | ۲۰ ژوئیهٔ ۱۸۷۰ (۴۲ سال) برلینپادشاهی پروس |
ملیت | آلمانی |
محل تحصیل | دانشگاه هومبولت برلین |
شناختهشده برای | درمان آبسیاه |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | چشمپزشکی |
فون گِـرِفه ابتدا در دانشگاه هومبولت برلین، فلسفه، منطق، علوم طبیعی و کالبدشناسی خواند و در اینجا استادانی چون هاینریش ویلهلم دووه، هاینریش روسه، یوهانس پتر مولر و فردریش اشلم بود. وی سپس ادامه تحصیل داد و در سال ۱۸۴۷ مدرک دکترای پزشکی خود را گرفت. پس از آن تحصیلات تکمیلی خود را در پراگ، پاریس، وین و لندن و با علاقه و تمرکز بیشتر بر چشمپزشکی پی گرفت و از سال ۱۸۵۰ بهعنوان چشمپزشک در یک مطب خصوصی[3] مشغول به کار شد. در سال ۱۸۵۸ او دانشیار چشمپزشکی در شاریته در برلین شد و در سال ۱۸۶۶ به عنوان استادتمام منصوب شد.[4] او همچنین از سال ۱۸۷۰ عضو فرهنگستان علوم پادشاهی سوئد شد. فون گِـرِفه در ۲۰ ژوئیه ۱۸۷۰ بر اثر ابتلا به سل درگذشت.
فون گِـرِفه کمکهای زیادی به علم چشمپزشکی کرد و یکی از مهمترین (اگر نگوییم مهمترین) چهرههای چشمپزشکی قرن ۱۹ محسوب میشود. از جمله دستاوردهای او ابداع روشی برای درمان آبسیاه و ارائهٔ یک جراحی جدید برای آبمروارید بود.[3]
برای درمان آبسیاه او روش رنگینهبرداری (برش و برداشتن عنبیه) را بهکار گرفت.[5] وی همچنین تأخیر در حرکت پلک چشم را بیماری گریوز شناسایی کرد[4] و ترکیب رتینیت پیگمنتوزا و ناشناوایی ادراکی را در نشانگان آشر توصیف کرد.[6] او نخستین توضیح علمی را دربارهٔ التهاب عصب بینایی (۱۸۶۰)،[7] افتالموپلژی خارجی پیشرونده مزمن (۱۸۶۸)[8] و ورم عصب و دیسک بینایی در بیماران مبتلا به تومور مغزی گزارش و منتشر کرد.[4][9] وی همچنین یک چاقوی مخصوص برای عمل جراحی کاتاراکت اختراع کرد که بدان «چاقوی فون گِـرِفه» میگفتند.[10] نشانه فون گرفه نیز نامش را از او میگیرد.[11]