آزار و اذیت دیوکلتیانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
آزار بزرگ یا آزار دیوکلتیانی (انگلیسی: Diocletianic Persecution) آخرین و خشونتبارترین دورهٔ آزار و اذیت مسیحیان در امپراتوری روم بود. در ۳۰۳ میلادی امپراتورهای روم دیوکلتیان، ماکسیمیان، گالریوس و کنستانتیوس کلوروس مجموعهای از فرمانها را صادر کردند که حقوق مسیحیان را لغو میکرد و مسیحیان را وادار میساخت به آیینهای دینی سنتی روی بیاورند. این آزارها در سرزمینهای مختلف امپراتوری شکلهای مختلفی به خود میگرفت. در گال روم و بریتانیای روم این آزارها خفیف بودند و در استانهای شرقی بسیار شدید. امپراتور گالریوس برخی از این آزارها را با فرمان سردیکا در ۳۱۱ میلادی متوقف کرد ولی فرمان میلان از سوی امپراتورها کنستانتین بزرگ و لیسینیوس در سال ۳۱۳ میلادی به عنوان پایان رسمی آزار بزرگ شناخته میشود.
آزار بزرگ مسیحیان، که همزمان با اعدام پیروان آیین مانوی نیز بود، نتوانست از گسترش مسیحیت جلوگیری کند و تا ۳۲۴ میلادی مسیحیت مذهب رسمی امپراتوری شده بود.