![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Aragorn.png/640px-Aragorn.png&w=640&q=50)
آراگورن
From Wikipedia, the free encyclopedia
آراگورن (انگلیسی: Aragorn) یک شخصیت و یک قهرمان در ارباب حلقهها نوشتهٔ جی. آر. آر. تالکین است. آراگورن که تکاوری از شمال بود، نخست با نام استرایدر معرفی شد و بعداً معلوم شد که وارث ایسیلدور، پادشاهی گاندور است. او یکی از دوستان مورد اعتماد گندالف بود و بخشی از جستجوگران برای از بین بردن حلقه یگانه بود و ارباب تاریک سائورون را شکست داد. همانطور که در داستان آراگورن و آرون گفته شدهاست، او عاشق الف جاویدان، آرون، شد؛ پدر آرون، الروند، آنها را از ازدواج منع کرد مگر اینکه آراگورن پادشاه آرنور و گوندور شود.
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
آراگورن | |
---|---|
شخصیت تالکین | |
![]() | |
نخستین حضور | یاران حلقه (۱۹۵۴) |
آخرین حضور | افسانههای ناتمام (۱۹۸۰) |
اطلاعاتِ درونداستانی | |
نام کامل | آراگورن دوم |
لقبها |
|
نژاد | انسان |
وابستگی | همراه حلقه |
جنگافزار | اندریل |
همسر | آرون |
فرزند | الداریون |
پس از از دست دادن گندالف در معدنهای موریا، آراگورن هدایت یاران حلقه را بر عهده گرفت. هنگامی که یاران از هم جدا شدند، او هابیتهای مریادوک برندیباک و پرگرین توک را با کمک لگولاس الف و گیملی دورف در جنگل فنگورن تعقیب کرد. او سپس در نبرد درهٔ هلم و دشتهای پلهنور شرکت کرد. پس از شکست نیروهای سائورون در گوندور، او ارتش گوندور و روهان را در مقابل دروازهٔ سیاه موردور رهبری کرد و توجه سائورون را پرت کرد و فرودو بگینز و سموایز گمجی را قادر ساخت تا حلقهٔ یگانه را نابود کنند. آراگورن توسط مردم گوندور به عنوان پادشاه مورد قبول قرار گرفت و پادشاه گوندور و آرنور شد. او سپس با آرون ازدواج کرد و ۱۲۲ سال حکومت کرد.
تالکین این شخصیت را در یک دوره طولانی توسعه داد و از هابیتی با نام مستعار تروتر آغاز کرد. او پیش از رسیدن به انسانی به نام آراگورن، نامهای زیادی را امتحان کرد.
مفسران چهرههای تاریخی نظیر پادشاه اسوالد نورثومبریا و پادشاه آلفرد بزرگ را به عنوان منابع الهام آراگورن مطرح کردهاند و و به موازیهایی مانند گذراندن وقت در تبعید و افزایش ارتش برای بازپسگیری پادشاهیهای خودشان اشاره کردهاند. آراگورن با شخصیت کرایست به عنوان پادشاه مقایسه شدهاست و با استفاده از نبوت به موازات پیشگویی عهد عتیق دربارهٔ مسیحا کامل شد. دیگران وضعیت ادبی او را با استفاده از طبقهبندی نورتروپ فرای ارزیابی کردهاند و میگویند در حالی که هابیتها در حالت «میمتیک کم» هستند و شخصیتهایی مانند ایومر در حالت «میمتیک بالا» قرار دارند، آراگورن به سطح قهرمان «رمانتیک» میرسد، زیرا از نظر توانایی و طول عمر نسبت به اطرافیان خود برتر است.[1]