Ehiza-txakurrakehizaldiangizakiari laguntzeko erabiltzen diren txakurrak dira. Oro har, ehiza-txakurrak lau kategoria nagusitan sailkatzen ahal dira: txakur erakusleak, arrasto-txakur edo untxariak, jazarpen-txakurrak, eta txakur jasotzaile eta altxatzaileak[1].
Sena: ehizarako irrikatzen diren txakurrek bakarrik bilatzen dute ehizakia zaletasunez eta intentsitatez, nekeari kasurik egin gabe eta baldintza klimatiko zein orografiko gogorrenei kasurik egin gabe.
Indarra: ehizaren baldintza gogorrak jasateko.
Usaimena: txakurrak usaimenik ez badu, bere sudurraren aurrean dagoenean bakarrik aurkituko ditu hartualdiak.
Zaunka egitea: zaunka egiteko joera ez duen txakurra ez da egokia ehiza-mota bakoitzerako, ez baitu abisurik ematen ehizakia ikustean, eta arriskuan jar dezake bizitza, basurde bati bakarrik aurre egin eta jauregiaren laguntza eskatzen ez badu.
Ausardia: txakur ausarta bakarrik ausartzen da basurdeari aurre egitera edo zakurra hozka egitera, hura gelditzen denean edo ihes egiten duenean. Ausardia nahikorik ez duen txakur batek bakarrik aurkitzen badu, txakurra ez da ihes egiteko gai izango.
Ekimena: inprobisatzen duen txakurra bakarrik atera daiteke osasuntsu, egoera desberdinetatik salbu.
Tamaina (segun eta zein ehizaki); adibidez basurdeak txakurren indarra sentitu behar du. Bestela, bere tokian geldituko da, aldatu gabe.
