c'hoari

Bretón

c'hoari
pronunciación (AFI)	/ˈxwɑː.ri/

Etimología

Del bretón medio hoari^[1].

Sustantivo masculino^[2]

Singular	Plural
c'hoari	c'hoarioù

1

Juego.

Verbo

2

Jugar.

Locuciones

• c'hoari biz-meud : hacer autostop

Conjugación

Conjugación de c'hoari

Formas no personales
Infinitivo	c'hoari
Participio presente	o c'hoari
Participio pasado	c'hoariet
Formas personales
número	singular				plural			pasiva
persona	1.ª	2.ª	3.ª  m	3.ª  f	1.ª	2.ª	3.ª	impersonal
Modo indicativo
Presente	c'hoarian	c'hoariez	c'hoari	c'hoari	c'hoariomp	c'hoariit	c'hoariont	c'hoarier
Pretérito imperfecto	c'hoarien	c'hoaries	c'hoarie	c'hoarie	c'hoariemp	c'hoariec'h	c'hoarient	c'hoaried
Pretérito perfecto	c'hoariis	c'hoarijout	c'hoarias	c'hoarias	c'hoarijomp	c'hoarijoc'h	c'hoarijont	c'hoarijod
Futuro	c'hoariin	c'hoarii	c'hoario	c'hoario	c'hoariimp	c'hoariot	c'hoariint	c'hoarior
Modo condicional
Presente	c'hoarifen	c'hoarifes	c'hoarife	c'hoarife	c'hoarifemp	c'hoarifec'h	c'hoarifent	c'hoarifed
Pretérito	c'hoarijen	c'hoarijes	c'hoarije	c'hoarije	c'hoarijemp	c'hoarijec'h	c'hoarijent	c'hoarijed
Modo imperativo
Presente		c'hoari	c'hoariet	c'hoariet	c'hoariomp	c'hoariit	c'hoarient
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Información adicional

• Derivación: c'hoariell, c'hoarier.

Referencias y notas

1. Le vocabulaire breton du Catholicon (1499)
2. Esta palabra provoca mutaciones por suavización, como si fuera femenina ; las palabras aer, amzer, avel, c'hwezh, lur, re y revr se comportan igual.

• Amable-Emmanuel Troude. Nouveau dictionnaire pratique breton-français, du dialecte de Léon avec les acceptations diverses dans les dialectes de Vannes, Tréguier et Cornouailles et la prononciation quand elle peut paraître douteuse. Editorial: Lefournier. 3.ª ed, Brest, 1886.
• “Dictionnaires bilingues de Francis Favereau”. Obtenido de: www.arkaevraz.net/dicobzh/.
• “Dictionnaire breton des sciences et des techniques”. Obtenido de: www.brezhoneg21.com/.