Croatas blancos

Croatas blancos ( en croata: Bijeli Hrvati; en polaco: Biali Chorwaci; en checo: Bílí Chorvati; en ucraniano: Білі хорвати, romanizado: Bili khorvaty), o simplemente conocidos como croatas, eran un grupo de tribus eslavas tempranas que vivían entre otras tribus eslavas occidentales y orientales en el área de la actual Pequeña Polonia, Galicia (al norte de los Cárpatos ), Ucrania occidental y el noreste de Bohemia.^[1][2][3] Fueron documentados principalmente por autores medievales extranjeros y lograron preservar su nombre étnico hasta principios del siglo XX, principalmente en la Pequeña Polonia. Se considera que fueron asimilados a las etnias checa, polaca y ucraniana,^[4] y son uno de los antecesores de los rusinos.^[5][6] En el siglo VII, algunos croatas blancos emigraron de su tierra natal, la Gran Croacia Blanca, al territorio de la actual Croacia en el sureste de Europa a lo largo del mar Adriático, formando los ancestros del grupo étnico croata eslavo del sur.

Territorio europeo habitado por eslavos occidentales y eslavos orientales alrededor del 700–850 d. C.

Etimología

En general, se cree que el etnónimo croata - Hrvat, Horvat y Harvat - etimológicamente no es de origen eslavo, sino un préstamo de las lenguas iraníes .^{[7][8][9][10][11][12]} Según la teoría más plausible de Max Vasmer, deriva de *(fšu-)haurvatā- (guardián del ganado),^{[13][14][15][16][17]} más correctamente proto-osetio / alaniano * xurvæt- o * xurvāt-, en el sentido de "el que guarda" ("guardián, protector").^[18]

Tablillas B de Tanais que contienen el nombre Χοροάθος (Horoáthos).

Se considera que el etnónimo se atestigua por primera vez en los antropónimos Horoúathos, Horoáthos y Horóathos en las dos Tablillas de Tanais, encontradas en la colonia griega de Tanais a orillas del Mar de Azov a fines del siglo II y principios del III d. C., en el momento cuando la colonia fue rodeada por sármatas de habla iraní.^[19] Sin embargo, la aceptación de cualquier etimología no eslava es problemática porque implica una relación de etnogénesis con el grupo étnico específico.^[20] No hay mención de una tribu iraní llamada Horoat en las fuentes históricas, pero no era raro que las tribus eslavas obtuvieran sus nombres tribales de los antropónimos de sus antepasados y jefes de la tribu, como en el caso de los checos Dulebes, Radimichs y Vyatichi .^[21]

Cualquier mención de los croatas antes del siglo IX es incierta, si bien hubo varios intentos aislados de rastreo; Struhates, Auhates y Krobyzoi por Herodotus,^[22] Horites por Orosius en 418 AD,^[22][23] y Harus (forma original Hrws,^[24] algunos leen Hrwts;^[25] Hros, Hrus ) en el mar de Azov, cerca de las míticas amazonas,^[26] mencionadas por Zacharias Rhetor en el 550 d. C.^[22][24] Los Hros algunos se relacionan con el etnónimo de la gente de Rus .^[24][27] La distribución del etnónimo croata en forma de topónimos en los siglos posteriores se considera apenas accidental porque está relacionada con las migraciones eslavas a Europa Central y del Sur.^[28]

El epíteto "blanco" para los croatas y su tierra natal está relacionado con el uso de colores para los puntos cardinales entre los euroasiáticos. Es decir, significaba "croatas occidentales",^[29][30] o "croatas del norte",^[31] en comparación con las tierras de los Cárpatos orientales donde vivían antes.^[32][33] El epíteto "grande" probablemente significaba una patria "vieja, antigua" o "antigua",^[34] para los croatas blancos y los croatas cuando eran recién llegados a la provincia romana de Dalmacia .^{[32][35][36][37]}

Aunque las primeras tribus croatas medievales a menudo son denominadas croatas blancos por los especialistas, existe una disputa académica sobre si es un término correcto, ya que algunos eruditos diferencian las tribus según regiones separadas y que el término implica solo a los croatas medievales que vivían en Europa Central. .^{[38][39][40][41]}

Bibliografía

• Acker, Paul; Larrington, Carolyne (2013). Revisiting the Poetic Edda: Essays on Old Norse Heroic Legend. Routledge. ISBN 9781136227875.
• Alimov, Denis Jevgenjevič (2015). «Hrvati, kult Peruna i slavenski gentilizam (Komentari na hipotezu Ante Miloševića o identitetu Porina i Peruna)» [Croats, the cult of Perun and Slavic "gentilism". (A Comment on the hypothesis of Ante Miloševic about the identity of Porin and Perun)]. Starohrvatska Prosvjeta III (42): 141-164.
• Bekić, Luka (2012). «Keramika praškog tipa u Hrvatskoj». Dani Stjepana Gunjače 2, Zbornik radova sa Znanstvenog skupa "Dani Sjepana Gunjače 2": Hrvatska srednjovjekovna povijesno-arheološka baština, Međunarodne teme. Split: Muzej hrvatskih arheoloških spomenika. pp. 21-35. ISBN 978-953-6803-36-1.
• Bekić, Luka (2016). Rani srednji vijek između Panonije i Jadrana: ranoslavenski keramički i ostali arheološki nalazi od 6. do 8. stoljeća [Early medieval between Pannonia and the Adriatic: early Slavic ceramic and other archaeological finds from the sixth to eighth century] (en hr, en). Pula: Arheološki muzej Istre. ISBN 978-953-8082-01-6.
• Belaj, Vitomir; Belaj, Juraj (2018). «Around and below Divuša: The Traces of Perun's Mother Arrival into Our Lands». Zbornik Instituta za arheologiju / Serta Instituti Archaeologici, Vol. 10. Sacralization of Landscape and Sacred Places. Proceedings of the 3rd International Scientific Conference of Mediaeval Archaeology of the Institute of Archaeology. Zagreb: Institute of Archaeology. ISBN 978-953-6064-36-6.
• Bilogrivić, Goran (2010). «Čiji kontinuitet? Konstantin Porfirogenet i hrvatska arheologija o razdoblju 7–9. stoljeća» [Whose continuity? Constantine Porphyrogenitus and Croatian archaeology on the period of the 7th to the 9th centuries]. Radovi (en croata) (Zagreb: Institute of Croatian History, Faculty of Philosophy Zagreb, FF press) 42 (1): 37-48 – via Hrčak – Portal znanstvenih časopisa Republike Hrvatske.
• Bilogrivić, Goran (24 de febrero de 2016). Etnički identiteti u ranosrednjovjekovnoj Hrvatskoj – materijalni i pisani izvori [Ethnic identities in Early Medieval Croatia – material and written sources] (PhD). Zagreb: Faculty of Humanities and Social Sciences, University of Zagreb.
• Bilogrivić, Goran (2018a). «Urne, Slaveni i Hrvati. O paljevinskim grobovima i doseobi u 7. stoljeću». Zb. Odsjeka povij. Znan. Zavoda povij. Druš. Znan. Hrvat. Akad. Znan. Umjet. (en croata) 36: 1-17. S2CID 189548041. doi:10.21857/ydkx2crd19.
• Budak, Neven (2018). Hrvatska povijest od 550. do 1100. [Croatian history from 550 until 1100]. Leykam international. ISBN 978-953-340-061-7. Archivado desde el original el 3 de octubre de 2022. Consultado el 12 de diciembre de 2022.
• Cross, Samuel Hazzard; Sherbowitz-Wetzor, Olgerd P., eds. (1953). The Russian Primary Chronicle: Laurentian Text. Cambridge, Massachusetts: Medieval Academy of America.
• Danylenko, Andrii (2004). «The name Rus': In search of a new dimension». Jahrbücher für Geschichte Osteuropas (52): 1-32. «And the tribe which lives near them [the Amazons] is the Harus [Hrus/Hros], tall, big-limbed men, who have no weapons of war, and horses cannot carry them because of the bigness of their limbs.»
• Dzino, Danijel (2010). Becoming Slav, Becoming Croat: Identity Transformations in Post-Roman and Early Medieval Dalmatia. Brill. ISBN 9789004186460.
• Fabijanić, Tomislav (30 de abril de 2009). Problem doseljenja Slavena/Hrvata na istočni Jadran i šire zaleđe u svjetlu arheoloških nalaza [The problem of Settlement of Slavs/Croats on the Eastern Adriatic and its Hinterland in the Light of Archaeological Findings] (PhD) (en croata). Zadar: Department of Archaeology, University of Zadar.
• Fylypchuk, A. (2015). «Some aspects of interdisciplinary approaches to the study of antiquities of pre-Carpathian and Volyn region in the third quarter of the I millennium AD». Proc. Inst. Archaeol. Lviv. Univ. (en ucraniano) 10: 10-29.
• Fylypchuk, M. (2015). «Plisnesko archaeological complex: theory and practice of studies». Proc. Inst. Archaeol. Lviv. Univ. (en ucraniano) 10: 38-64.
• Filipec, Krešimir (2020). Praishodište i/ili situacija. Slaveni i Hrvati – do zauzimanja nove domovine [Origin and/or situation. Slavs and Croats – until the conquest of a new homeland] (en croata). Zagreb: Centar za ranosrednjovjekovna istraživanja Zagreb-Lobor: Odsjek za arheologiju Filozofskog fakulteta Sveučilišta, Katedra za opću srednjevjekovnu i nacionalnu arheologiju: Arheološki zavod Filozofskog fakulteta. ISBN 978-953-57369-1-2.
• Van Antwerp Fine Jr., John (1991). The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century. University of Michigan Press. ISBN 9780472081493.
• Fokt, Krzysztof (2003), «Chorwacja północna: między rzeczywistością, hipotezą a legendą» [Northern Croatia: between reality, conjecture, and legend], Acta Archaeologica Carpathica (en polaco) 38: 137-155, ISSN 0001-5229.
• Fokt, Krzysztof (2004). «Biali Chorwaci w Karantanii». Studenckie Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studenckie Zeszyty Historyczne (en polaco): 11-22.
• Gluhak, Alemko (1990), Porijeklo imena Hrvat [Origin of the name Croat] (en croata), Zagreb, Čakovec: Alemko Gluhak.
• Gluhak, Alemko (24 de marzo de 2000). «Hrvatski rječnici» [Croatian dictionaries]. Vijenac (en croata) (Matica hrvatska) (158).
• Golden, Peter Benjamin (1992). An introduction to the History of the Turkic peoples: ethnogenesis and state formation in medieval and early modern Eurasia and the Middle East. Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 9783447032742.
• Hanak, Walter K. (2013). The Nature and the Image of Princely Power in Kievan Rus', 980-1054: A Study of Sources. Brill. ISBN 9789004260221.
• Heršak, Emil; Nikšić, Boris (2007), «Hrvatska etnogeneza: pregled komponentnih etapa i interpretacija (s naglaskom na euroazijske/nomadske sadržaje)» [Croatian Ethnogenesis: A Review of Component Stages and Interpretations (with Emphasis on Eurasian/Nomadic Elements)], Migration and Ethnic Themes (en croata) 23 (3).
• Heršak, Emil; Silić, Ana (2002), «Avari: osvrt na njihovu etnogenezu i povijest» [The Avars: A Review of Their Ethnogenesis and History], Migration and Ethnic Themes (en croata) 18 (2–3).
• Holovko, Oleksandr (2018). «Princely Halych: argumentative issues of the city's emergence and development as the capital of the Land, Principality». En Voloshchuk, Myroslav Mykhajlovych, ed. Галич: збірник наукових праць (en ucraniano) 3. Ivano-Frankivsk: Лілея-НВ. pp. 82-103. ISBN 978-966-668-456-4.
• Hupalo, Vira (2014). Звенигородська земля у XI–XIII століттях (соціоісторична реконструкція) (en ucraniano). Lviv: Krypiakevych Institute of Ukrainian Studies of the National Academy of Sciences of Ukraine. ISBN 978-966-02-7484-6.
• Ingram, James (1807). An Inaugural Lecture on the Utility of Anglo-Saxon Literatures to which is Added the Geography of Europe by King Alfred, Including His Account of the Discovery of the North Cape in the Ninth Century. University Press.
• Jirásek, Alois (2015). «4». Staré pověsti české. ISBN 9788088061144. Consultado el 29 de agosto de 2015.
• Kardaras, Georgios (2018). Florin Curta; Dušan Zupka, eds. Byzantium and the Avars, 6th–9th Century AD: political, diplomatic and cultural relations. Brill. ISBN 978-90-04-38226-8.
• Karatay, Osman (2003). In Search of the Lost Tribe: The Origins and Making of the Croatian Nation. Ayse Demiral. ISBN 9789756467077.
• Kim, Hyun Jin (2013). The Huns, Rome and the Birth of Europe. Cambridge University Press. ISBN 9781107009066.
• Koncha, S. (2012). «Bavarian Geographer on Slavic Tribes From Ukraine». Ukrainian Studies (Bulletin of Taras Shevchenko National University of Kyiv) 12: 15-21.
• Korčinskij, Orest (2000), «Gradišta ljetopisnih (istočnih) Hrvata 9.-14. stoljeća u području Gornjeg Podnestrovlja», Contributions of Institute of Archaeology in Zagreb (Institute of archaeology in Zagreb) 17 (1): 113-127.
• Korčinskij, Orest (2004), «Cult Centres of Croats from the 9th to the 14th Century in the Environs of the Ruin of Stiljsko, Ukraine», Croatica Christiana Periodica (The Catholic faculty of theology) 28 (54).
• Korčinskij, Orest (2006a). «Bijeli Hrvati i problem formiranja države u Prikarpatju» [Eastern Croats and the problem of forming the state in Prykarpattia]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. pp. 31-39. ISBN 953-7029-04-2.
• Korčinskij, Orest (2006b). «Stiljski grad» [City of Stiljsko]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. pp. 68-71. ISBN 953-7029-04-2.
• Korčinskij, Orest (2013a). «O povijesnoj okolici stiljskoga gradišta od kraja 8. stoljeća do početka 11. st.» [City of Stiljsko]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati III [White Croats III] (en croata). Maveda. pp. 210-224. ISBN 978-953-7029-27-2.
• Korčinskij, Orest (2013b). «Stiljsko gradište» [Gord of Stilsko]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati III [White Croats III] (en croata). Maveda. pp. 246-264. ISBN 978-953-7029-27-2.
• Košćak, Vladimir (1995), «Iranska teorija o podrijetlu Hrvata» [Iranian theory on the origin of Croats], en Budak, Neven, ed., Etnogeneza Hrvata [Ethnogenesis of Croats] (en croata), Matica Hrvatska, ISBN 953-6014-45-9.
• Kuchynko, Mykhailo (2015). «Croats in Manuscripts: Problem of Ethno-tribal Belonging and Political Dependence (Historical Aspects)». РОЗДІЛ ІІІ. Історіографія. Джерелознавство. Архівознавство. Памʼяткознавство. Етнологія (en ucraniano) 7: 139-144.
• Kugutjak, Mykola (2017). «Spomenici povijesti i kulture: Gradišta Pruto-Bystryc'koga podgorja». En Paščenko, Jevgenij; Fuderer, Tetyana, eds. Prikarpatska Galicija (en croata). Department of Ukrainian Language and Literature at the Faculty of Philosophy, University of Zagreb. pp. 20-31. ISBN 978-953-55390-4-9.
• Lewicki, Tadeusz (2006). «Najstarije spominjanje Višljana u izvorima (Najdawniejsza wzmianka źródłowa o Wiślanach)» [The earliest mention of the Vistulans in sources]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. pp. 86-99. ISBN 953-7029-04-2.
• Loma, Aleksandar (1999). «Serbisches und kroatisches Sprachgut bei Konstantin Porphyrogennetos». Зборник радова Византолошког института (en alemán) (Vizantološki institut SANU) (38): 87-161.
• Łowmiański, Henryk (2013). «O identificiranju naziva Bavarskoga geografa» [About the identification of names by Bavarian Geographer]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati III [White Croats III] (en croata). Maveda. pp. 109-137. ISBN 978-953-7029-27-2.
• Łowmiański, Henryk (2004). Nosić, Milan, ed. Hrvatska pradomovina (Chorwacja Nadwiślańska in Początki Polski) [Croatian ancient homeland] (en croata). Maveda. OCLC 831099194.
• Magocsi, Paul Robert (1983). Galicia: A Historical Survey and Bibliographic Guide. University of Toronto Press. ISBN 9780802024824.
• Magocsi, Paul Robert (1995). «The Carpatho-Rusyns». Carpatho-Rusyn American (Carpatho-Rusyn Research Center) XVIII (4).
• Magocsi, Paul Robert (2002). The Roots of Ukrainian Nationalism: Galicia as Ukraine's Piedmont. University of Toronto Press. ISBN 9780802047380.
• Magocsi, Paul R. (30 de julio de 2005). Our people: Carpatho-Rusyns and their descendants in North America. Bolchazy-Carducci Publishers. p. 5. ISBN 9780865166110.
• Magocsi, Paul Robert (2010). A History of Ukraine: The Land and Its Peoples. University of Toronto Press. ISBN 9781442610217.
• Magocsi, Paul Robert (2015), With Their Backs to the Mountains: A History of Carpathian Rus? and Carpatho-Rusyns, Central European University Press, ISBN 978-615-5053-46-7.
• Majorov, Aleksandr Vjačeslavovič (2012), Velika Hrvatska: etnogeneza i rana povijest Slavena prikarpatskoga područja [Great Croatia: ethnogenesis and early history of Slavs in the Carpathian area] (en croata), Zagreb, Samobor: Brethren of the Croatian Dragon, Meridijani, ISBN 978-953-6928-26-2.
• Malyckij, Oleksandr (2006). «Hrvati u uvodnom nedatiranom dijelu Nestorove kronike "Povijest minulih ljeta"» [Croats in the introductory non-dated part of the Nestor's chronicle "History of the past years"]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. ISBN 953-7029-04-2.
• Marčinko, Mato (2000), Indoiransko podrijetlo Hrvata [Indo-Iranian origin of Croats] (en croata), Naklada Jurčić, ISBN 953-6462-33-8.
• Margetić, Lujo (2001). Dolazak Hrvata [Arrival of the Croats]. Split: Književni krug Split. ISBN 9531631697.
• Mažuranić, Vladimir (1908–1922). Prinosi za hrvatski pravno-povijesni rječnik [Contributions to the Croatian legal-historical dictionary]. JAZU.
• Mogytych, Ivan; Mogytych, Roman (2018). «Peculiarities of stone building techniques and architectural forms of the Galician,Volhynian architecture (10th–14st centuries)». En Voloshchuk, Myroslav Mykhajlovych, ed. Галич: збірник наукових праць (en ucraniano) 3. Ivano-Frankivsk: Лілея-НВ. pp. 252-272. ISBN 978-966-668-456-4.
• Norris, H. T. (1993). Islam in the Balkans: Religion and Society Between Europe and the Arab World. Univ of South Carolina Press. ISBN 9780872499775.
• Овчинніков, Олександр (2000). «Східні хорвати на карті Європи» [Eastern Croats on the map of Europe]. Археологічні студії [Archaeological studies] (en ucraniano) 1. Kiev, Chernivtsi: Видавництво "Прут"; Chernivtsi University. pp. 152-162. ISBN 966-560-003-6.
• Paščenko, Jevgenij (2006), Nosić, Milan, ed., Podrijetlo Hrvata i Ukrajina [The origin of Croats and Ukraine] (en croata), Maveda, ISBN 953-7029-03-4.
• Pendergrass, Rocky (2015). Mythological Swords. Lulu.com. ISBN 9781329242814.
• Pohoralskyy, Y. V. (2018). Погоральський Я. В. Слов'янське житло другої половини І тисячоліття н. е. на Прикарпатті і Західній Волині [The Slavic house of the second half of the first millennium CE in Subcarpathian and Western Volynian regions] (PhD) (en ucraniano). Lviv: Ivan Krypiakevych Institute of Ukrainian Studies of the National Academy of Sciences of Ukraine; Institute of Ethnology of the National Academy of Sciences of Ukraine. Docket 904:643](=16)(477.82/.83)"04/09".
• Sedov, Valentin Vasilyevich (1979). Происхождение и ранняя история славян [Origin and early history of the Slavs]. Moscow: Наука.
• Sedov, Valentin Vasilyevich (2012). Славяне в древности [Sloveni u dalekoj prošlosti (Slavs in the distant past)]. Novi Sad: Akademska knjiga. ISBN 978-86-6263-022-3.
• Sedov, Valentin Vasilyevich (2013). Славяне в раннем Средневековье [Sloveni u ranom srednjem veku (Slavs in Early Middle Ages)]. Novi Sad: Akademska knjiga. ISBN 978-86-6263-026-1.
• Shchavelev, Aleksei S. (2007). Славянские легенды о первых князьях: Сравнительно-историческое исследование моделей власти у славян [The Slavic legends of the first princes. Structuralist-historical studies on the models of power in the Slavic world] (en ruso). Moscow: Северный паломник. ISBN 978-5-94431-228-0.
• Shippey, Tom (2014). The Road to Middle-earth: Revised and Expanded Edition. Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 9780547524412.
• Shyshak, Volodymor; Jaroslav, Pohoralskyi; Liaska, Vitaliy (2012). «Hillfort of the 10th–11th centuries Rokitne II in the Roztochya region». Матеріали і дослідження з археології Прикарпаття і Волині (en ucraniano) 16: 307-330.
• Strižak, Oleksij (2006). «Sorbi, Srbi, Hrvati i Ukrajina» [Sorbs, Serbs, Croats and Ukraine]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. ISBN 953-7029-04-2.
• Struk, Danylo Husar (1993). Encyclopedia of Ukraine. University of Toronto Press. ISBN 978-0-8020-3362-8. (Vol. 4 ISBN 978-0-8020-3994-1)
• Subtelny, Orest (2009). Ukraine: A History. University of Toronto Press. ISBN 9781442697287.
• Škegro, Ante (2005). «Two Public Inscriptions from the Greek Colony of Tanais at the Mouth of the Don River on the Sea of Azov». Review of Croatian History 1 (1).
• Tomenchuk, Bohdan P. (2017). «Doba kneževa (od 9. st. do sredine 14. st.): Davni Ǧalyč». En Paščenko, Jevgenij; Fuderer, Tetyana, eds. Prikarpatska Galicija (en croata). Department of Ukrainian Language and Literature at the Faculty of Philosophy, University of Zagreb. pp. 32-37. ISBN 978-953-55390-4-9.
• Tomenchuk, Bohdan P. (2018). «Archeology of the preannalistic Halych as a cultural and religious center of the «Great White unbaptized Croatia» (to the question of the founding of Halych in the second half of the 10th century)». En Voloshchuk, Myroslav Mykhajlovych, ed. Галич: збірник наукових праць (en ucraniano) 3. Ivano-Frankivsk: Лілея-НВ. pp. 10-42. ISBN 978-966-668-456-4.
• Timoshchuk, Boris Anisimovich (1995). «Матеріали і дослідження з археології Прикарпаття і Волині». Materials and Studies on Archaeology of Sub-Carpathian and Volhynian Area (en ucraniano) 6: 214-218.
• Timoshchuk, Boris Anisimovich (1995). Восточные славяне: от общины к городам (en ruso). Московского Унив. ISBN 9785211032682.
• Timoshchuk, Boris Anisimovich (2015). Восточные славяне в VII-X вв. – полюдье, язычество и начало государства [Eastern Slavs in the VII-X centuries – people, paganism and the beginning of the state] (en ucraniano). Lviv: Видавництво Університету "Львівський Ставропігіон". ISBN 978-966-8067-43-10
• United States Immigration Commission (1911). «Dictionary of Races or Peoples». Reports of the Immigration Commission. Washington D.C. – via Making of America Books.
• Vach, Miloslav (2006). «Češki Hrvati» [Czech Croats]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. ISBN 953-7029-04-2.
• Vatseba, Rostyslav (2018). «The 7th–9th century ethnocultural structure of Slavic Polabya & the influence of borderlands on state formation processes». Zaporizhzhia Historical Review & Scholarly Works of the Faculty of History, Zaporizhzhia National University 1 (51): 383-395. ISSN 2076-8982. doi:10.26661/swfh-2018-51-047.
• Vatseba, Rostyslav (2019). «Towards the issue of the White Croats participation in the Upper Sorbs ethnogenesis». Ukrajina i Hrvatska: povijesne paralele. Radovi Drugog međunarodnog hrvatsko-ukrajinskog znanstvenog skupa, 1–3. lipanj 2017. (en ucraniano). Etnološko društvo Bojky & Sveučilište u Zagrebu. pp. 127-151. ISBN 978-617-7624-66-9.
• Vernadsky, George (2008). «Velika Moravska i Bijela Hrvatska» [Great Moravia and White Croatia]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati II [White Croats II] (en croata). Maveda. ISBN 978-953-7029-12-8.
• Vašica, Josef (2008). «Legenda o Svetom Ivanu» [Legend of Saint John]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati II [White Croats II] (en croata). Maveda. ISBN 978-953-7029-12-8.
• Voitovych, Leontii (2010). «Прикарпаття в другій половині I тисячоліття н. н.:найдавніші князівства». Вісник Львівського університету (en ucraniano) (45): 13-54.
• Voitovych, Leontii (2015). «The Lendians: new variations on ancient motives». Proc. Inst. Archaeol. Lviv. Univ (en ucraniano) 10: 126-137.
• Voloshchuk, Myroslav (2021). «Galich, Was it a Real (part of) Rus'?». Konštantínove listy 14 (2): 37-50. S2CID 244564524. doi:10.17846/CL.2021.14.2.37-50.
• Widajewicz, Józef Widajewicz (2006). «Velika ili Bijela Hrvatska» [Great or White Croatia]. En Nosić, Milan, ed. Bijeli Hrvati I [White Croats I] (en croata). Maveda. ISBN 953-7029-04-2.
• Zimonyi, Istvan (2015). Muslim Sources on the Magyars in the Second Half of the 9th Century: The Magyar Chapter of the Jayhānī Tradition. Brill. ISBN 9789004306110.
• Živković, Tibor (2012). De conversione Croatorum et Serborum: A Lost Source. Belgrade: The Institute of History.

Referencias

1. Subtelny, 2009, p. 57.
2. Magocsi, 2010, p. 49.
3. Dzino, 2010, pp. 113, 21.
4. Paščenko, 2006, p. 131.
5. Magocsi, 2005, p. 5.
6. Majorov, 2012, p. 78.
7. Gluhak, 1990, p. 95.
8. Rončević, Dunja Brozović (1993). «Na marginama novijih studija o etimologiji imena Hrvat» [On some recent studies about the etymology of the name Hrvat]. Folia Onomastica Croatica (en croata) (2): 7-23. Consultado el 21 de agosto de 2020.
9. Matasović, Ranko (2008), Poredbenopovijesna gramatika hrvatskoga jezika (en croata), Zagreb: Matica hrvatska, p. 44, ISBN 978-953-150-840-7.
10. Charvát, Petr (2010). The Emergence of the Bohemian State. Brill. pp. 78, 80, 102. ISBN 978-90-474-4459-6.
11. Sedov, 2013, pp. 115, 168, 444.
12. Budak, 2018, p. 98.
13. Pohl, Heinz-Dieter (1970). «Die slawischen Sprachen in Jugoslawien» [The Slavic languages in Yugoslavia]. Der Donauraum (en alemán) 15 (1–2): 72. doi:10.7767/dnrm.1970.15.12.63. «Srbin, Plural Srbi: "Serbe", wird zum urslawischen *sirbŭ "Genosse" gestellt und ist somit slawischen Ursprungs41. Hrvat "Kroate", ist iranischer Herkunft, über urslawisches *chŭrvatŭ aus altiranischem *(fšu-)haurvatā, "Viehhüter"42.»
14. Arumaa, Peeter (1976). Urslavische Grammatik: Einführung in das vergleichende Studium der slavischen Sprachen (en alemán). C. Winter. p. 180. ISBN 978-3-533-02283-1.
15. Kunstmann, Heinrich (1982). «Über den Namen der Kroaten» [About the name of the Croatians]. Die Welt der Slawen (en alemán) 27: 131-136.
16. Trunte, Hartmut (1990). Slovĕnʹskʺi i︠a︡zykʺ: Ein praktisches Lehrbuch des Kirchenslavischen in 30 Lektionen: zugleich eine Einführung in die slavische Philologie (en alemán). Sagner. p. 21. ISBN 978-3-87690-716-1.
17. Majorov, 2012, p. 86–100, 129.
18. Matasović, Ranko (2019), «Ime Hrvata», Jezik (Croatian Philological Society) (en croata) (Zagreb) 66 (3): 81-97.
19. Heršak y Nikšić, 2007, p. 262.
20. Łowmiański, 2004, p. 25.
21. Łowmiański, 2004, p. 36–37, 40–43.
22. Marčinko, 2000, pp. 318–319, 433.
23. Gluhak, 1990, p. 127.
24. Danylenko, 2004, pp. 1–32.
25. Škegro, 2005, p. 13.
26. Paščenko, 2006, pp. 88, 91–92.
27. Paščenko, 2006, pp. 87–95.
28. Łowmiański, 2004, p. 14.
29. Charvát, Petr (2010). The Emergence of the Bohemian State. Brill. pp. 78, 80, 102. ISBN 978-90-474-4459-6.
30. Majorov, 2012, p. 167.
31. Niederle, Josef (2015). «Alemure, Cumeoberg, Mons Comianus, Omuntesberg, Džrwáb, Wánít. Lokalizace záhadných míst z úsvitu dějin Moravy» [Localization of enigmatic places from the early history of Moravia and Slavs]. Skalničkářův rok. 71A. ISSN 1805-1170. Consultado el 21 de julio de 2020.
32. Овчинніков, 2000, p. 153.
33. Kuchynko, 2015, pp. 139–140.
34. Živković, 2012, pp. 84–88.
35. Gluhak, 1990, pp. 122–125.
36. Paščenko, 2006, p. 27.
37. Kim, 2013, pp. 146, 262.
38. Magocsi, 1983, pp. 48–50.
39. «ХОРВАТИ». Encyclopedia of Ukrainian History (en ucraniano) 10. Naukova Dumka, NASU Institute of History of Ukraine. 2013. ISBN 978-966-00-1359-9. «Їх часто необґрунтовано називають також "білими хорватами". Це пов'язано з тим, що східноєвроп. Х. помилково ототожнюють з "хорватами білими" (згадуються в недатованій частині "Повісті временних літ" в одному ряду із сербами й хорутанами) та "білохорватами" (фігурують у трактаті візант. імп. Константина VII Багрянородного "Про управління імперією"); насправді в обох випадках ідеться про слов'ян. племена на Балканах – предків населення сучасної Хорватії... єдине з літописних племен, для котрого "Повість временних літ" не вказує територію розселення. Локалізація Х. у Прикарпатті та, можливо, Закарпатті базується на двох підставах: 1) у цих регіонах у 8—10 ст. поширені пам'ятки райковецької культури, притаманної всім східнослов'ян. племенам Правобережжя в зазначений час; 2) ця частина ареалу райковецької к-ри лежить поза межами розселення ін. літописних племен, згаданих у "Повісті временних літ". Гомогенність райковецьких старожитностей, які не членуються на відносно чіткі локальні варіанти, не дає змоги конкретизувати кордони Х. та їхніх сусідів (волинян/бужан на пн. та пн. сх., уличів на пд. сх. і тиверців на пд.). Певною особливістю райковецьких пам'яток Прикарпаття є поширеність городищ-сховищ, що були одночасно сакральними центрами (мали капища та "довгі будинки"-контини, призначені для общинних бенкетів-братчин).»
40. Voitovych, Leontii (2011). «Проблема "білих хорватів"». Галицько-волинські етюди. Біла Церква. ISBN 978-966-2083-97-2. Consultado el 5 de julio de 2019. «Trans.: Proceeding from the above, Transcarpathian Croats and Croats lived near Dniester and San Rivers would be more correct to call Carpathian Croats, as Ya. Isayevich suggested, and not White Croats, as most Ukrainian and Russian authors write. White Croats were located in the upper reaches of the Vistula and Oder, in Saala and White Elster, where S. Panteleich sought out entire areas that still enjoyed autonomy in the 14th–15th centuries, and the remnants of toponymy.»
41. А. В. Майоров (2017). «ХОРВА́ТЫ ВОСТОЧНОСЛАВЯ́НСКИЕ». Great Russian Encyclopedia (en ruso). Bolshaya Rossiyskaya Entsiklopediya, Russian Academy of Sciences. Archivado desde el original el 12 de diciembre de 2022. Consultado el 12 de diciembre de 2022. «По данным ср.-век. письм. источников и топонимии, хорваты локализуются на северо-западе Балкан (предки совр. хорватов); на части земель в бассейнах верхнего течения Эльбы, Вислы, Одры, возможно, и Моравы (белые хорваты, по-видимому, в значении "западные"); на северо-востоке Прикарпатья (отчасти и в Закарпатье).»

Véase también

• Croacia Blanca
• Croacia Roja

Enlaces externos

• Esta obra contiene una traducción parcial derivada de «White Croats» de Wikipedia en inglés, concretamente de esta versión del 12 de diciembre de 2022, publicada por sus editores bajo la Licencia de documentación libre de GNU y la Licencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 4.0 Internacional.

• Datos: Q997263
• Multimedia: White Croats / Q997263