Urianĥoj

Urianĥoj, literumita ankaŭ Uriankhai (en mongola: ᠤᠷᠢᠶᠠᠩᠬᠠᠢ, урианхай; en jakuta lingvo урааҥхай; en tradicia ĉina 烏梁海, en simpligita ĉina 乌梁海, en pinjino Wūliánghǎi), Urianĥan (mongole ᠤᠷᠢᠶᠠᠩᠬᠠᠨ, урианхан) aŭ Urianĥat (mongole ᠤᠷᠢᠶᠠᠩᠬᠠᠳ, урианхад), estas aluda termino aplikita de Mongoloj al grupo de arbaraj popoloj de la Nordo, kiu inkludas la tjurk-parolantaj Tuvanoj kaj Jakutoj, dum foje ĝi estas aplikita al la mongol-parolantaj Altajaj Urianĥoj. la grupo de Urianĥoj inkludis la okcidentarbaran tribon de Urianĥoj kaj la transbajkalan tribon de Urianĥoj, dum la unuaj estis registritaj en ĉinaj fontoj kiel 兀良哈 (pinjino: Wùliánghā).

Urianĥoj
etno
Mongoloj • Tjurkaj popoloj • Tunguz-manĉura grupo
Ŝtatoj kun signifa populacio
v • d • r

Tuvanoj aŭ Tagnu Urianĥoj.

La nomo "Urianĥoj' signifas "uria" (moto, militmoto) kaj Ĥano (senjoro) en mongola. La Mongoloj aplikis la nomon al ĉiuj arbaraj popoloj kaj, poste, al Tuvanoj. Ili estis klasitaj de la Mongoloj kiel Darliginaj Mongoloj.

Je la komenco de la Mongola Imperio (1206-1368), la Urianĥoj estis en centra Mongolio.

Bibliografio

• Dunnell, Ruth W.; Elliott, Mark C.; Foret, Philippe; Millward, James A (2004). New Qing Imperial History: The Making of Inner Asian Empire at Qing Chengde. Routledge. ISBN 1134362226.
• Millward, James A. (1998). Beyond the Pass: Economy, Ethnicity, and Empire in Qing Central Asia, 1759-1864. Stanford University Press. ISBN 0804729336.
• Perdue, Peter C (2009). China Marches West: The Qing Conquest of Central Eurasia. Harvard University Press. ISBN 978-0674042025.
• Ram Rahul. March of Central Asia. Indus Publishing, 2000 ISBN 81-7387-109-4
• Johan Elverskog. Our Great Qing: The Mongols, Buddhism and the State in Late Imperial China, ISBN 0-8248-3021-0

PeEnEo: 777747