Sfumato

Sfumato estas unu el la kvar kanonaj pentromodoj de la Renesanco (la aliaj tri estus Cangiante, Chiaroscuro, kaj Unione).^[1] Sfumato devenas el la itala "sfumare", “svagiĝi” aŭ “forvaporiĝi kiel fumo”.

Detalo de la vizaĝo de Mona Lisa montranta la uzon de sfumato, partikulare en la ombro ĉirkaŭ la okuloj.

Laŭ Francisko Azorín sfumi estas Malintensigi pograde, ĉe desegno aŭ tuĉo, la naturan nigron de karbo, krajono, inko, k. c. Fari la samon rilate aliajn kolorilojn.^[2] Li indikas etimologion el la latina ex + fumo (de fumo).^[3]

Artistoj

La plej elstara praktikanto de sfumato estis Leonardo da Vinci, kaj lia fama pentraĵo Mona Lisa montras tiun teknikon. Leonardo da Vinci priskribis sfumato kiel "sen linioj aŭ limoj, laŭ la maniero de fumo aŭ trans la fokuso."^[4]

Krom Leonardo, aliaj elstaraj praktikantoj de Sfumato estis Correggio, Rafaelo kaj Giorgione. Inter studentoj kaj sekvantoj de Leonardo kiuj klopodis sfumato post Leonardo estis Bernardino Luini kaj Funisi.^[5]

Referencoj

1. Hall, Marcia. (1994) Color and Meaning: Practice and Theory in Renaissance Painting. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-45733-0.
2. Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 183.
3. Azorín, samloke.
4. Earls, Irene. (1987) Renaissance Art: A Topical Dictionary. Greenwood Press, p. 263. ISBN 0-313-24658-0.
5. Sfumato. Art Painting Artist.

Eksteraj ligiloj

• Kategorio Sfumato en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

• Leonardo da Vinci: anatomical drawings from the Royal Library, Windsor Castle, reta katalogo kiel PDF el The Metropolitan Museum of Art, kiu enhavas materialon de tiu tekniko (vidu enhavon)