„Stamatov estas ironiisto kaj pesimisto. En vilao apud la maro ni vidas ke virina amo, kiun ne velkus krimo de l' amato cedas tuj post seniluziiĝo pri ties riĉeco. En la "Tombejo" montras al ni amanton kiu tiel obstine volas konfesigi de la karulino ŝian fidelon, ke fine ŝi ribelas kaj forlasas lin. "En estinteco" diras la malgajan sorton de virino, kiu perdinte sian honoron devas kompreni ke pura amo nun estos por ŝi nepre neatingebla. Pri unu anguleto de l' animo" pruvas ke ĉiu devas gardi kaŝitaj siajn intimajn pensojn ĉar troa sincero eĉ bonajn geedzojn tute disigos. Fine en "Du talentoj" ni lernas ke se unu naskiĝas talenta verkisto, alia talenta fripono kaj male ol oni supozus estas la unua kiu envias la duan. Laŭ tiaj elektitaj rakontoj, Stamatov estas verkisto komparebla kun la plej bonaj en la tutmondo aŭtoroj de mallongaj trafaj noveletoj. La tradukinto havas fluan vivan stilon kaj baldaŭ oni nekonscias legi paĝojn de balkana aŭtoro en fremda lingvo.”
