Memamo, ankaŭ amo al si, aŭ konsidero al onies propra feliĉo aŭ avantaĝo, estis konceptigita ambaŭ kiel baza homa neceso, kaj kiel morala difekto, simila al vanteco kaj egoismo, sinonimo de amo propra, malmodesteco, egoismo, narcisismo, kaj aliaj.
Tamen laŭlonge de la lastaj jarcentoj mem-amo adoptis pli pozitivan konotacion per fieraj paradoj, la sudbarata Memrespekto-Movado, mem-amaj protestoj, la hipia epoko, la feminisma movado de la nova epoko, same kiel la pliiĝo de mensa sano-konscio, kiu antaŭenigas mem-amon kiel esencan al memhelpo kaj subtenaj grupoj laborantaj por preventi drogmanion kaj sinmortigon.
En la persona nivelo, tiu signifas la ampleksan akcepton de si mem en la formo de senrestrikta amo al si mem. La termino estas samsenca, sed ne tute samsenca, kun terminoj kiel memakcepto, memrespekto, memflegado, memfido kaj memvaloro.
Sidarto Gotamo (ĉ. 563-483) kaj Budhismo kredas, ke la deziroj de si mem estas la radiko de ĉiu malbono. Tamen ĉi tio estas ekvilibrigita kun karuṇā (kompato).
La hinduaj arishadvargas (gravaj pekoj) estas mallongperspektivaj memprofitaj celoj, kiuj finfine damaĝas. Ĉi tiuj inkluzivas mada (fiero).
Ĝajnismo kredas ke la kvar kaŝaja (pasioj) malhelpas homojn eviti la cirklon de vivo kaj morto.
Konfuceo (551–479 a.K.) kaj Konfuceismo mteas pli da valoro al la socion super la memo.
En nuntempa kristana spiriteco, oni emfazas, ke memamo ne estas malbona en si mem. La sola malbona afero estas fokuso de atento al si mem (egoismo, narcisismo). Sankta Aŭgusteno emfazis "Kiu ne povas ami sin, ankaŭ ne povas ami sian proksimulon." Sankta Tomaso de Akvino skribis, ke oni nature igis la homon ami ĉian bonon, inkluzive la sian. Mem-amo riĉiĝas kaj perfektiĝas per sindonema amo al aliaj. La amo de homo al alia "venas de la amo, kiun li havas por si mem".
Baruĥ Spinoza skribis en sia libro Etiko, ke memkonservado estas la plej alta virto.
Laŭ Erich Fromm memamo estas vidata kiel la bazo por povi ami aliajn homojn. Psikoterapiaj konceptoj kiel ekzemple la Psikodinamika Imaga Traŭmata Terapio de Luise Reddemann priskribas la mem-amon sekve kiel antaŭkondiĉon por bona ligo al la mondo kaj al aliaj homoj.
Memamo estas esenca parto de la pli ampleksa memfido, kiu grandparte ne nur determinas la mem-bildon de homo, sed ankaŭ estas la bazo de dankema rilato kun aliaj homoj. La interagado kun la medio estas plejparte formita per la memamo de persono. Alia memfida ero, kiu estas preskaŭ same grava por sociaj kontaktoj, estas memfido. La fido je la kapablo formi sian propran vivon kaj atingi celojn difinitajn (vidu ankaŭ memefikecon).
Mem-komprenata tia-sence estas diferencita de aroganteco kaj narcisismo. La malsamaj psikologiaj aŭ teologiaj vidpunktoj alproksimiĝas al la rilato inter memamo kaj narcisismo kun malsamaj perspektivoj, iuj vidas ĝin kiel reciproke ekskluzivan.
Laŭ la ekskluziva vidpunkto pri memamo kaj narcisismo, la narcisisto kondutas memcentra kaj memgrava, ĉar li ne amas sin kaj konsideras sin malsupera. Citaĵo de Erich Fromm: "Estas vere, ke egoismaj homoj ne kapablas ami aliajn; tamen ili same ne kapablas ami sin. "
La diferenco inter memamo kaj narcisismo fariĝas eĉ pli klara, se oni tradukas narcisismon kiel egoismo aŭ memamo. Kontraste al memamo - t.e. memakcepto kun ĉiuj fortoj kaj malfortoj - memamo estas la projekcio de idealigita kvanto mem. Ĉi tiu plenblovita membildo, en kiu ĉiuj malfortoj estas neataj, dependas de konstanta konfirmo kaj admiro, kiuj devas esti atingitaj per la memamo ekstera prezentado de propraj meritoj kaj atingoj. Konsiderante ĉi tion, ekzistas sana memamo, sed neniu sana narcisismo.
Estas pluraj manieroj pliigi mem-amon. Laŭ Potreck-Rose kaj Jacob, temas ekzemple pri akiro de scioj, respondeco kaj konscio pri propraj kompetentecoj kaj sukcesoj. La ideo de ama, ama kunulo, kiu alfrontas vian propran internan kritikan voĉon, ankaŭ povas esti helpema. Ĉi tiu kunulo ankaŭ videblas per simboloj aŭ objektoj. Reddemann montras la bildon de granda domo, kiu havas multajn ĉambrojn. La mastrino de la domo indikas, kiuj gastoj rajtas resti kie. Nebonvenaj gastoj lasas sin forsendi - kiel gepatroj, kiuj diras al siaj infanoj, ke ili iru al sia ĉambro, mi petas. Tiel oni povas forsendi ankaŭ internajn kritikajn voĉojn.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
