fabelo far Karolo Perrault; esperanta traduko de la franclingva originalo troviĝas en La Fundamento de Esperanto From Wikipedia, the free encyclopedia
La feino (france Les Fées, laŭvorte “La feinoj”) estas popola fabelo prilaborita de Charles Perrault kaj publikigita en 1697 en la kolekto «Rakontoj de panjo Anserino» (france Histoires ou contes du temps passé, avec des moralités, avec cet autre titre au dos : Contes de ma mère l’Oye).
| La feino | |
|---|---|
| |
| literatura verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Charles Perrault |
| Lingvoj | |
| Lingvo | franca lingvo |
| Eldonado | |
| Ĝenro | fabelo |
Jen la roluloj de la fabelo.
Malagrabla kaj fiera vidvino havis du filinojn. La pli maljuna, Marinjo (france Fanchon), estis malagrabla simile al sia patrino, sed la pli juna estis bonkora, honesta, kaj bela. La patrino amis Marinjon, sed malamis la pli junan filinon.
Unu tagon, la pli juna filino estis ĉerpanta akvon el fonto. Feino, alivestita kiel malriĉulino, petis por trinko, kaj la filino donis al ŝi akvon. Pro la ĝentileco, la feino donis al la pli juna filino la magian donacon, ke floro aŭ gemo eliros el ŝia buŝo, kiam ŝi parolos.
Kiam la pli juna filino venis hejmen, ŝia patrino eksciis la fean donacon, kaj igis Marinjo ankaŭ provi akiri la saman magian kapablon. Marinjo iris al la sama fonto, kaj renkontis la feinon, alivestitan kiel riĉulinon, kiu petis por trinko. Kiam Marinjo rifuzis, la feino malbenas Marinjon, donante al ŝi la fikapablon elbuŝigi serpenton aŭ ranon.
Kolere, la vidvino forpelis la pli junan filinon el hejmo. La pli juna filino renkontis reĝidon en arbaro kaj edziniĝis kun li. Marinjo estis ankaŭ forpelita poste, pro ŝia malbeno, kaj mortis sole.
En 1893, L. L. Zamenhof publikigis sian tradukon de la fabelo en la libro Ekzercaro de la lingvo internacia Esperanto, poste estiĝonte parto de la Fundamento de Esperanto. Tradukon de ĉi tiu fabelo Zamenhofo uzis kiel lernomaterialon en la Fundamenta «Ekzercaro de la lingvo internacia Esperanto» (§§11, 13, 15, 17, 19,21, 23), sub la titolo La Feino (malgraŭ ke la originala titolo estas plurala).
Supozeble, Zamenhofo uzis tradukon rusan. Jen kelkaj signoj de la uzo de la rusa traduko:
La rusa poeto Ivan Turgenev tradukis la fabelon en la rusan lingvon, kune kun aliaj fabeloj de Charles Perrault, sub la titolo La feino (ruse Волшебница); la traduko estis eldonita en 1867.
La skota fabelisto Andrew Lang tradukis la fabelon al la angla en sia libro La Blua Felibro (angle The Blue Fairy-Book) en 1889 sub la titolo Bufoj kaj Diamantoj (angle Toads and Diamonds).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
