Janiĉaroj

Janiĉaroj (turke Yeniçeri signifante nova armeo) estis regula osmana infanterio en la jaroj 1365—1826. La janiĉaran infanterion konsistigis junuloj, kiujn en la aĝo 12-16 jaroj oni kaptadis en kristanaj regionoj de la imperio (plej ofte ili estis albanoj, bulgaroj kaj serboj). Tiuj junuloj akceptis islamon, formale estis sklavoj de la sultano kaj loĝis en specialaj monasteri-tipaj loĝlokoj sen rajto edziĝi kaj havi propran havaĵon. Krom la militarto, janiĉaroj studis juron, kaligrafion, teologion kaj lingvojn.

Janiĉaroj
Sultano Murado la 4-a ĉirkaŭita de la janiĉaroj.
elita taĉmento
Komenco	1363 vd
Fino	1826 vd
Lando(j)	Otomana Imperio vd
Sidejo	Edirne
v • d • r

Janiĉaroj, el la 16-a - 17-a jc.

Mustafa Kemal Atatürk, poste nomata Patro de turkoj, en la paraduniformo de janiĉaroj

Ekde 1683 janiĉarojn oni ekprenis ankaŭ el inter islamanoj.

Fine de sia ekzisto la janiĉara korpuso iĝis politika forto, ne ĉiam oportuna por la sultano, ekzemple kontraŭ la reformoj de Selim la 3-a, nome Nizam-I Cedid. Tial janiĉaroj estis perforte disformitaj en 1826.

• Kategorio Janiĉaroj en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri historio. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri Turkio. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).