From Wikipedia, the free encyclopedia
La granda kornostrigo aŭ virginia kornostrigo, Bubo virginianus, estas specio de granda birdo el la ordo de strigoformaj, familio de strigedoj, kun granda plumtufo super ĉiu okulo. Ĝi estas indiĝena de Norda kaj Suda Ameriko. Ĝi estas adaptema birdo kun ampleksa teritorio, kvankam ne tiom disvastigata kiom tiu de la Turstrigo.
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Granda kornostrigo
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Bubo virginianus (Gmelin, 1788) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 Natura arealo | ||||||||||||||
Sinonimoj | ||||||||||||||
|
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||
La reprodukta vivejo de la granda kornostrigo disvastiĝas tra Nordameriko kaj Sudameriko. Ene de ties biotopo ili povas loĝi ĉe arboj kiuj inkludas deciduajn, koniferajn kaj miksitajn arbarojn, tropikajn pluvarbarojn, pampojn, herbejojn, montajn areojn, dezertojn, subarktan tundron, rokajn marbordojn, mangrovojn kaj kelkajn urbajn areojn. Kvankam malpli komuna en la plej ekstremaj areoj (ekz., en la centro de dezertoj, plej densaj pluvarbaroj, ktp.) kaj malesta ĉe la alta arkta tundro, ili troviĝas en plej parto de biotopoj.
La granda kornostrigo estas el 46 ĝis 68 cm longa kaj havas enverguron de 101 ĝis 153 cm. Mezaveraĝa granda kornostrigo estas 55 cm longa, havas enverguron de 124 cm kaj pezas ĉirkaŭ 1400 g. Ĝenerale, la plej grandaj kornostrigoj troviĝas proksime de la polusaj regionoj kaj la plej malgrandaj proksime de la Ekvatoro. Inoj estas pli grandaj ol maskloj. Plenkreskuloj havas grandajn oreltufojn, ruĝecan, brunan aŭ grizan vizaĝon limigitan de nigra bordo kaj kun nigra beko centre kaj blankan makulon en la gorĝo. La irisoj estas flavaj, escepte en la raso B. v. nacurutu ĉe kiuj ĝi estas sukcenkolora. La oreltufoj ne estas vere oreloj, sed simple plumotufoj. La subaj partoj estas helaj kun bruna horizontala striado; la supraj partoj estas makulitaj je bruno. La kruroj kaj piedoj estas kovritaj el plumoj ĝis la kalkanoj.
Estas individuaj kaj regionaj varioj laŭ koloro; birdoj el sub-Arkto estas malpli striitaj, helsablokoloraj, dum tiuj de Centrameriko povas esti malhele ĉokoladbrunaj. Tiuj strigoj havas ankaŭ spektaklan duokulan vidkapablon necesa por lokigi eventualajn predojn kaj vidi en malhelo. Strigoj ne povas movi siajn okulojn kiel homoj ekzemple. Tiuj estas enfermitaj en speciala cirkla osto. Tamen, iliaj koloj povas turniĝi 270 gradojn por vidi en aliaj direktoj sen movi siajn enterajn korpojn. La aŭdkapablo de tiuj strigoj estas tiom bonkvalita —se ne pli bone— ol ilia vidkapablo. Tiu strigoj havas sterean aŭdkapablon, kiu permesas ilin trovi la precizan lokon de iliaj predoj. Tiuj birdoj havas ankaŭ tre fortajn kalkanojn.
.jpg)
La granda kornostrigo estas inter la plej fruaj reproduktantoj de Nordameriko. Ili reproduktiĝas en malfrua januaro aŭ frua februaro kaj ofte oni aŭskultas ilin alvokante unu la alian aŭtune, komencante en oktobro. Ili elektas partneron ĉirkaŭ decembro kaj ofte ili estas aŭdataj duope antaŭ tiu epoko. Ĉ estrigoj de pli tropikaj klimatoj, la datoj de reprodukta sezono estas iom necerta. Ili ofte uzas neston uzitan de aliaj granda birdo, foje aldonante plumojn por kovri la neston, sed kutime ne multe pli. Ili preferas nestojn de korvoj, korakoj kaj de jamajka buteo aŭ de grandaj sciuroj en Nordameriko. Tamen, ili tute ne dependas el oldaj nestoj de aliaj specioj, sed male ili povas uzi truojn en arboj kaj stumpoj, klifoj, abandonitaj konstruaĵoj kaj eĉ artefaritaj platformoj.
Kutime estas 2 ovojn en ĉiu ovodemetado, sed la kvanto povas varii el 1 ĝis 5 ovoj (5 estas tre rara). La mezaveraĝa ovolarĝo estas 46.5 mm, la mezaveraĝa longo estas 55.2 mm kaj la mezaveraĝa pezo estas 51 g. La kovado daŭras el 30 ĝis 37 tagojn, mezaveraĝe 33 tagojn. Kovado estas preskaŭ konstanta ĝis kiam la idoj estas 2semajnaĝaj. La strigidoj moviĝas al proksimaj branĉoj je 6 semajnoj kaj ekflugas post ĉirkaŭ unu semajno plia. Oni vidis idojn petante manĝon eĉ en malfrua oktobro (5 monatoj post elnestiĝo) kaj plej parto ne separiĝas el siaj gepatroj preskaŭ ĝis kiam tiuj komencas reproduktiĝi denove (kutime decembro). La birdoj povas ne reproduktiĝi dum alia jaro aŭ eĉ dua kaj estas ofte vagantoj ĝis kiam ili setlas siajn proprajn teritoriojn.
Ĉiu plenkreskulo de granda kornostrigo estas konstanta loĝanto de sia teritorio. Ovoj, idoj kaj junuloj povas esti predataj de vulpoj, kojotoj, katoj. Preskaŭ ne estas predantoj de plenkreskuloj, sed ili povas esti mortigitaj en luktoj kontraŭ agloj, neĝostrigoj kaj, ĉefe, kontraŭ alia granda kornostrigo, kio povas finiĝi en manĝo de la ĵus mortinta strigo.
Tiuj nearktisaj kaj neotropisaj birdoj ĉasas dumnokte per gvatado sur alta gvatejo kaj falŝvebante super la predo. Tiu povas esti tre varia, sed ĉefe el malgrandaj al mezgrandaj mamuloj kiel ratoj, sciuroj, muŝoj, talpoj, kamporatoj, marmotoj, mefitoj, sorikoj, vespertoj, musteloj, gerboj kaj eĉ histrikoj. Iuloke leporoj kaj kunikloj povas konsistigi la plej parton de la manĝobezono de Grandaj kornostrigoj. Birdoj konsistigas la alian grandan parton de la predoj de la Granda kornostrigo, kun birdogrando el regolo ĝis Herodiardeo. Iuloke, akvobirdoj, ĉefe fulikoj kaj anasoj, povas esti gravaj predoj; tiuj strigoj povas predi ankaŭ rabobirdojn gsix la grando de neĝostrigo. Reptilioj, amfibioj, fiŝoj, krustulojn kaj eĉ insektoj povas esti eventualaj predoj. En nordaj regionoj, kie pli grandaj predoj ne povas esti manĝataj rapide, ili povas lasi nemanĝitan manĝaĵon frostitan kaj poste varmigi ĝin per sia propra korpa varmo. Ili kutime manĝas kaj vomas manĝaĵon en la samaj lokoj.
Ili havas elstarajn aŭdkapablon kaj vidkapablon en malforta lumo. La aŭdkapablo estas multe pli pova ol tiu homa kaj same la percepto de la sonaltiĝo. Tio lasta eblas ĉar la oreloj de la strigoj ne estas samloke en ambaŭ flankoj de la kapo: la dekstra orelo estas tipe pli alta en la kranio kaj je ioma diferenca angulo. Movante aŭ turnante sian kapon ĝis la sono estas sama en ĉiu orelo, strigo povas lokigi kaj la horizontalan kaj la vertikalan direkton de sono. La okuloj de la Granda kornostrigo estas preskaŭ tiom grandaj kiom tiuj homaj kaj estas nemoveblaj en siaj ingoj. Anstataŭ turni siajn okulojn, la strigo turnas sian kapon.
La alvoko estas altatona sed laŭta "ho-ho-hu hu hu." Foje estas nur kvar silaboj anstataŭ kvin. La alvoko de la ino estas pli alta kaj laŭtiĝas fine de la alvoko. Junuloj povas produkti susurajn aŭ kriĉajn sonojn kiuj ofte povas esti konfuzitaj kun tiuj de la Turstrigo. La alvoko de la masklo estas ofte uzata en holivudaj filmoj, nedepende de kiu strigo aperas surekrane (simila al krio de jamajka buteo).
La Granda kornostrigo estas la oficiala birdo de Alberto. La Granda kornostrigo povas facile esti konfuzita kun la Bubo magellanicus, la Magelana kornostrigo (kiu iam estis konsiderata kiel apartenanta al tiu ĉi specio), kaj kun aliaj gufoj aŭ gufoj.
Estis nomita granda nombro de subspecioj. Kiel dirite supre, multaj al tiuj estas nur ekzemploj de individuoj aŭ klina variado. Diferencoj inter subspecioj estas ĉefe pri koloro kaj grando kaj ĝenerale sekvas la regulojn de Gloger kaj Bergmann.
La sinklera gufo de pleistoceno el Kalifornio, Bubo sinclairi, povus esti paleosubspecio de tiu ĉi specio (Howard 1947).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
