Historio de la Esperanto-movado en Belgio
From Wikipedia, the free encyclopedia
La tutunua esperantisto en Belgio estis Armand Dethier, sed la unua instigo al la organizita Esperanto-movado en Belgio komencis kun Charles Lemaire. La postaj multnombraj agadoj, interalie prelegoj en diversaj universitatoj, kondukis en 1905 al la fondo de Belga Ligo Esperantista. Pro lingvoreformema spirito en la movado naskiĝis skismo en tiu Ligo. En 1926 fondiĝis la Belga Esperanto-Instituto. Danke al la klopodoj de Paul Otlet kaj senatano H. Lafontaine, direktoroj kaj kreintoj de la Monda Palaco (poste Mundaneum) en ĝi estis restarigita la Esperanto-fako en la sama jaro (1926)[1]. En 1929 aperis la periodaĵo Flandra Esperantisto iniciate de flandrema esperantista grupo. Ĉiuj Esperanto-kongresoj en Belgio inter 1909 kaj 1933 ĝuis la oficialan apogon de la lokaj aŭtoritatoj kaj la Universalaj Kongresoj (UK-oj) staris sub la protektado de la belga reĝo. La Dua Mondmilito haltigis la movadon kiel en multaj aliaj landoj. Poste reprenis la aktivecoj ĝis hodiaŭ.