Dissonaĵo
From Wikipedia, the free encyclopedia
La dissonaĵo aŭ disonanco (de lat.: dis = „dis-“kaj sonare = „soni“) estas en la muziko la nomo por intervaloj kaj akordoj, kiuj laŭ tradicia muzikkompreno estas nepre dissolvendaj.
Precipe tiuj intervaloj estas dissonaj, kies frekvencoj havas malsimplajn nombroproporciojn, ekz. la granda septimo (15:8), la eta naŭto (32:15) kaj la eta sekundo (16:15). Plia akra dissonantaĵo estas la tritono.