เปล่ง

Thai

Etymology

Cognate with Isan เป่ง, Lao ເປັ່ງ (peng) or ເປ່ງ (pēng), Northern Thai ᨸᩖᩮ᩵ᨦ (peŋ²), Khün ᨸᩮ᩠᩵ᨦ (peŋ²), Lü ᦔᦲᧂᧈ (ṗiing¹) or ᦵᦔᧂᧈ (ṗeng¹).

Pronunciation

Orthographic		เปล่ง e p l ˋ ŋ
Phonemic {Unorthographical; Short}		เปฺล็่ง e p ̥ l ˘ ˋ ŋ
Romanization	Paiboon	bplèng
	Royal Institute	pleng
(standard) IPA(key)		/pleŋ˨˩/(R)

Verb

เปล่ง • (bplèng) (abstract noun การเปล่ง)

1. (transitive, as of a light, sound, etc) to emit; to give forth
   • 1916, พจนสุนทร (เรือง อติเปรมานนท์), พระยา, พงษาวดารกรุงศรีอยุทธยา ภาษามคธ แลคำแปล, พระนคร: โบราณคดีสโมสร, page 24:

     อมนุษย์ปิศาจเปล่งเสียงหัวเราะดัง

     à-má-nút bpì-sàat bplèng sǐiang-hǔua-rɔ́ dang

     The monsters [and] spectres gave a gale of laughter.

   • 1928, ธำรงเจดีย์รัฐ (เทศ วิริยรัต), หลวง, “สุวรรณสังขชาดก”, in ปัญญาสชาดก, volume 19, พระนคร: ราชบัณฑิตยสภา, page 3:

     เห็นพระอาทิตย์เปล่งรัศมีวนเวียนสิเนรุบรรพตสามรอบ

     hěn prá aa-tít bplèng rát-sà-mǐi won-wiian sì-nee-rú ban-pót sǎam rɔ̂ɔp

     The Sun is seen sending forth [its] rays, [and for] three rounds around the Mount Sineru [it] revolves.

2. (intransitive, as of a light, sound, etc) to come out; to come forth

Adjective

เปล่ง • (bplèng) (abstract noun ความเปล่ง)

1. (chiefly in combination) bright; shining; gleaming; radiant

Usage notes

• Not to be confused with เป่ง (bpèeng)

Derived terms

• ไดโอดเปล่งแสง
• เปล่งปลั่ง