zich afvragen

Dutch

Etymology

From af +‎ vragen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfraːɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧vra‧gen

Verb

afvragen

1. (reflexive) to wonder

Conjugation

Conjugation of afvragen (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive	afvragen
past singular	vroeg af
past participle	afgevraagd
infinitive	afvragen
gerund	afvragen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vraag af	vroeg af	afvraag	afvroeg
2nd person sing. (jij)	vraagt af, vraag af2	vroeg af	afvraagt	afvroeg
2nd person sing. (u)	vraagt af	vroeg af	afvraagt	afvroeg
2nd person sing. (gij)	vraagt af	vroegt af	afvraagt	afvroegt
3rd person singular	vraagt af	vroeg af	afvraagt	afvroeg
plural	vragen af	vroegen af	afvragen	afvroegen
subjunctive sing.1	vrage af	vroege af	afvrage	afvroege
subjunctive plur.1	vragen af	vroegen af	afvragen	afvroegen
imperative sing.	vraag af
imperative plur.1	vraagt af
participles	afvragend	afgevraagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of afvragen (weak, separable)
infinitive	afvragen
past singular	vraagde af
past participle	afgevraagd
infinitive	afvragen
gerund	afvragen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vraag af	vraagde af	afvraag	afvraagde
2nd person sing. (jij)	vraagt af, vraag af2	vraagde af	afvraagt	afvraagde
2nd person sing. (u)	vraagt af	vraagde af	afvraagt	afvraagde
2nd person sing. (gij)	vraagt af	vraagde af	afvraagt	afvraagde
3rd person singular	vraagt af	vraagde af	afvraagt	afvraagde
plural	vragen af	vraagden af	afvragen	afvraagden
subjunctive sing.1	vrage af	vraagde af	afvrage	afvraagde
subjunctive plur.1	vragen af	vraagden af	afvragen	afvraagden
imperative sing.	vraag af
imperative plur.1	vraagt af
participles	afvragend	afgevraagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.