spáin

See also: spàin, Spain, and 'spáin

Icelandic

Noun

spáin

1. definite nominative singular of spá

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /spˠɑːnʲ/

Verb

spáin (present analytic spánann, future analytic spánfaidh, verbal noun spáint, past participle spánta)

1. Cois Fharraige form of taispeáin

Conjugation

verbal noun	spáint
past participle	spánta
tense	singular			plural			relative	autonomous
	first	second	third	first	second	third
indicative
present	spánaim	spánann tú; spánair†	spánann sé, sí	spánaimid	spánann sibh	spánann siad; spánaid†	a spánann; a spánas	spántar
past	spáin mé; spánas	spáin tú; spánais	spáin sé, sí	spánamar; spáin muid	spáin sibh; spánabhair	spáin siad; spánadar	a spáin / ar spáin*	spánadh
past habitual	spánainn	spántá	spánadh sé, sí	spánaimis; spánadh muid	spánadh sibh	spánaidís; spánadh siad	a spánadh / a spánadh*	spántaí
future	spánfaidh mé; spánfad	spánfaidh tú; spánfair†	spánfaidh sé, sí	spánfaimid; spánfaidh muid	spánfaidh sibh	spánfaidh siad; spánfaid†	a spánfaidh; a spánfas	spánfar
conditional	spánfainn	spánfá	spánfadh sé, sí	spánfaimis; spánfadh muid	spánfadh sibh	spánfaidís; spánfadh siad	a spánfadh / a spánfadh*	spánfaí
subjunctive
present	go spána mé; go spánad†	go spána tú; go spánair†	go spána sé, sí	go spánaimid; go spána muid	go spána sibh	go spána siad; go spánaid†	—	go spántar
past	dá spánainn	dá spántá	dá spánadh sé, sí	dá spánaimis; dá spánadh muid	dá spánadh sibh	dá spánaidís; dá spánadh siad	—	dá spántaí
imperative
–	spánaim	spáin	spánadh sé, sí	spánaimis	spánaigí; spánaidh†	spánaidís	—	spántar

conjugation of spáin (first conjugation – A)

* indirect relative
† archaic or dialect form