rzemieślnik

Polish

Etymology

From rzemiosło +‎ -nik. Cognate with Czech řemeslník.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʐɛˈmjɛɕl.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɕlɲik
• Syllabification: rze‧mieśl‧nik

Noun

rzemieślnik m pers (female equivalent rzemieślniczka)

1. artisan

Declension

	singular	plural
nominative	rzemieślnik	rzemieślnicy/rzemieślniki (deprecative)
genitive	rzemieślnika	rzemieślników
dative	rzemieślnikowi	rzemieślnikom
accusative	rzemieślnika	rzemieślników
instrumental	rzemieślnikiem	rzemieślnikami
locative	rzemieślniku	rzemieślnikach
vocative	rzemieślniku	rzemieślnicy

Declension of rzemieślnik

Derived terms

adjective

• rzemieślniczy

noun

• rzemieślnictwo

Related terms

• rzemiosło

Further reading

• rzemieślnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzemieślnik in Polish dictionaries at PWN