napraszać

Polish

Etymology

From naprosić +‎ -ać. First attested in 1583.^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /naˈpra.ʂat͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈpra.ʂat͡ɕ/, /nɒˈpra.ʂat͡ɕ/

• Rhymes: -aʂat͡ɕ
• Syllabification: na‧pra‧szać

Verb

napraszać impf

1. (reflexive with się) to importune, to implore; to bother (to request or suggest many times in an annoying manner) [with genitive ‘for what’; or with dative ‘whom’; or with o (+ accusative) ‘for what’; or with z (+ instrumental) ‘with what’; or with żeby (+ clause) ‘to do what’]
2. (reflexive with się) to ask for it; to dig oneself in a hole (to create a bad situation with one's behavior) [with o (+ accusative); or with żeby (+ clause)]

   Synonym: prosić się

3. (reflexive with się) to come to mind (to suddenly become the object of someone's thoughts)

   Synonyms: narzucać się, nasuwać się

Conjugation

Conjugation of napraszać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		napraszać
present tense	1st	napraszam			napraszamy
	2nd	napraszasz			napraszacie
	3rd	naprasza			napraszają
	impersonal	naprasza się
past tense	1st	napraszałem, -(e)m napraszał	napraszałam, -(e)m napraszała	napraszałom, -(e)m napraszało	napraszaliśmy, -(e)śmy napraszali	napraszałyśmy, -(e)śmy napraszały
	2nd	napraszałeś, -(e)ś napraszał	napraszałaś, -(e)ś napraszała	napraszałoś, -(e)ś napraszało	napraszaliście, -(e)ście napraszali	napraszałyście, -(e)ście napraszały
	3rd	napraszał	napraszała	napraszało	napraszali	napraszały
	impersonal	napraszano
future tense	1st	będę napraszał, będę napraszać	będę napraszała, będę napraszać	będę napraszało, będę napraszać	będziemy napraszali, będziemy napraszać	będziemy napraszały, będziemy napraszać
	2nd	będziesz napraszał, będziesz napraszać	będziesz napraszała, będziesz napraszać	będziesz napraszało, będziesz napraszać	będziecie napraszali, będziecie napraszać	będziecie napraszały, będziecie napraszać
	3rd	będzie napraszał, będzie napraszać	będzie napraszała, będzie napraszać	będzie napraszało, będzie napraszać	będą napraszali, będą napraszać	będą napraszały, będą napraszać
	impersonal	będzie napraszać się
conditional	1st	napraszałbym, bym napraszał	napraszałabym, bym napraszała	napraszałobym, bym napraszało	napraszalibyśmy, byśmy napraszali	napraszałybyśmy, byśmy napraszały
	2nd	napraszałbyś, byś napraszał	napraszałabyś, byś napraszała	napraszałobyś, byś napraszało	napraszalibyście, byście napraszali	napraszałybyście, byście napraszały
	3rd	napraszałby, by napraszał	napraszałaby, by napraszała	napraszałoby, by napraszało	napraszaliby, by napraszali	napraszałyby, by napraszały
	impersonal	napraszano by
imperative	1st	niech napraszam			napraszajmy
	2nd	napraszaj			napraszajcie
	3rd	niech naprasza			niech napraszają
active adjectival participle		napraszający	napraszająca	napraszające	napraszający	napraszające
contemporary adverbial participle		napraszając
verbal noun		napraszanie

References

1. Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “napraszać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

• napraszać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• napraszać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “napraszać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “napraszać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “napraszać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 132
• napraszać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego