mówniczy

Polish

Etymology

From mównik +‎ -czy. First attested in 1820.^[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /muvˈɲi.t͡ʂɘ/
• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: mów‧ni‧czy

Adjective

mówniczy (comparative bardziej mówniczy, superlative najbardziej mówniczy, no derived adverb)

1. (relational, not comparable, obsolete) speaker's; talking
2. (obsolete) eloquent; loquacious

Declension

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	mówniczy		mównicza	mównicze	mówniczy	mównicze
genitive	mówniczego		mówniczej	mówniczego	mówniczych
dative	mówniczemu		mówniczej	mówniczemu	mówniczym
accusative	mówniczego	mówniczy	mówniczą	mównicze	mówniczych	mównicze
instrumental	mówniczym		mówniczą	mówniczym	mówniczymi
locative	mówniczym		mówniczej	mówniczym	mówniczych

Declension of mówniczy (hard)

Related terms

adjectives

• mowny
• mówcowy
• mówczy
• mówieniowy
• mówiony

 

adverb

• mownie

 

nouns

• mowa
• mowina
• mowisko
• mowność
• mówca
• mówczyni
• móweczka
• mówiąca
• mówiący
• mówka
• mównica
• mównictwo
• mównik

 

verbs

• mówić impf

 

References

1. Rozmaitości‎ (in Polish), Piller, 1820, page 94

Further reading

• mówniczy in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mówniczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 1057
• mówniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego