fionn

See also: Fionn, and fíonn

Irish

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /fʲũːn̪ˠ/
• (Connacht) IPA^(key): /fʲɪn̪ˠ/, /fʲuːn̪ˠ/^[1]
• (Ulster) IPA^(key): /fʲɨ̞n̪ˠ/

Etymology 1

From Old Irish finn,^[2] from Proto-Celtic *windos.

Adjective

fionn (genitive singular masculine finn, genitive singular feminine finne, plural fionna, comparative finne)

1. fair (of hair or complexion)
2. blond(e)

Declension

	Singular		Plural (m/f)
Positive	Masculine	Feminine	(strong noun)	(weak noun)
Nominative	fionn	fhionn	fionna; fhionna²
Vocative	fhinn		fionna
Genitive		finne	fionna	fionn
Dative	fionn; fhionn¹	fhionn; fhinn (archaic)	fionna; fhionna²
Comparative	níos finne
Superlative	is finne

Declension of fionn

¹ When the preceding noun is lenited and governed by the definite article.
² When the preceding noun ends in a slender consonant.

Noun

fionn m (genitive singular finn, nominative plural fionna)

1. (pathology) cataract (in an eye)

Declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative fionn fionna Vocative a fhinn a fhionna Genitive finn fionn Dative fionn fionna

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an fionn na fionna Genitive an fhinn na bhfionn Dative leis an bhfionn don fhionn leis na fionna

Declension of fionn

First declension

Verb

fionn (present analytic fionnann, future analytic fionnfaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnta) (transitive, intransitive)

1. to make white, whiten
2. to clear, brighten
3. to scorch, singe; to set alight

Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	fionnaim	fionnann tú; fionnair†	fionnann sé, sí	fionnaimid	fionnann sibh	fionnann siad; fionnaid†	a fhionnann; a fhionnas / a bhfionnann*	fionntar
	past	d'fhionn mé; d'fhionnas / fhionn mé‡; fhionnas‡	d'fhionn tú; d'fhionnais / fhionn tú; fhionnais‡	d'fhionn sé, sí / fhionn sé, sí‡	d'fhionnamar; d'fhionn muid / fhionnamar; fhionn muid‡	d'fhionn sibh; d'fhionnabhair / fhionn sibh; fhionnabhair‡	d'fhionn siad; d'fhionnadar / fhionn siad; fhionnadar‡	a d'fhionn / ar fhionn*	fionnadh
	past habitual	d'fhionnainn / fhionnainn‡; bhfionnainn‡‡	d'fhionntá / fhionntá‡; bhfionntᇇ	d'fhionnadh sé, sí / fhionnadh sé, sí‡; bhfionnadh sé, s퇇	d'fhionnaimis; d'fhionnadh muid / fhionnaimis; fhionnadh muid‡; bhfionnaimis‡‡; bhfionnadh muid‡‡	d'fhionnadh sibh / fhionnadh sibh‡; bhfionnadh sibh‡‡	d'fhionnaidís; d'fhionnadh siad / fhionnaidís; fhionnadh siad‡; bhfionnaidís‡‡; bhfionnadh siad‡‡	a d'fhionnadh / a bhfionnadh*	d'fhionntaí / fhionntaí‡; bhfionnta퇇
future		fionnfaidh mé; fionnfad	fionnfaidh tú; fionnfair†	fionnfaidh sé, sí	fionnfaimid; fionnfaidh muid	fionnfaidh sibh	fionnfaidh siad; fionnfaid†	a fhionnfaidh; a fhionnfas / a bhfionnfaidh*	fionnfar
conditional		d'fhionnfainn / fhionnfainn‡; bhfionnfainn‡‡	d'fhionnfá / fhionnfá‡; bhfionnfᇇ	d'fhionnfadh sé, sí / fhionnfadh sé, sí‡; bhfionnfadh sé, s퇇	d'fhionnfaimis; d'fhionnfadh muid / fhionnfaimis‡; fhionnfadh muid‡; bhfionnfaimis‡‡; bhfionnfadh muid‡‡	d'fhionnfadh sibh / fhionnfadh sibh‡; bhfionnfadh sibh‡‡	d'fhionnfaidís; d'fhionnfadh siad / fhionnfaidís‡; fhionnfadh siad‡; bhfionnfaidís‡‡; bhfionnfadh siad‡‡	a d'fhionnfadh / a bhfionnfadh*	d'fhionnfaí / fhionnfaí‡; bhfionnfa퇇
subjunctive	present	go bhfionna mé; go bhfionnad†	go bhfionna tú; go bhfionnair†	go bhfionna sé, sí	go bhfionnaimid; go bhfionna muid	go bhfionna sibh	go bhfionna siad; go bhfionnaid†	—	go bhfionntar
	past	dá bhfionnainn	dá bhfionntá	dá bhfionnadh sé, sí	dá bhfionnaimis; dá bhfionnadh muid	dá bhfionnadh sibh	dá bhfionnaidís; dá bhfionnadh siad	—	dá bhfionntaí
imperative		fionnaim	fionn	fionnadh sé, sí	fionnaimis	fionnaigí; fionnaidh†	fionnaidís	—	fionntar
verbal noun		fionnadh
past participle		fionnta

conjugation of fionn (first conjugation – A)

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

From Middle Irish finnaid, from Old Irish ro·finnadar.^[3]

Verb

fionn (present analytic fionnann, future analytic fionnfaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnta) (transitive)

1. to ascertain, find out, discover
2. to contrive, invent

Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	fionnaim	fionnann tú; fionnair†	fionnann sé, sí	fionnaimid	fionnann sibh	fionnann siad; fionnaid†	a fhionnann; a fhionnas / a bhfionnann*	fionntar
	past	d'fhionn mé; d'fhionnas / fhionn mé‡; fhionnas‡	d'fhionn tú; d'fhionnais / fhionn tú; fhionnais‡	d'fhionn sé, sí / fhionn sé, sí‡	d'fhionnamar; d'fhionn muid / fhionnamar; fhionn muid‡	d'fhionn sibh; d'fhionnabhair / fhionn sibh; fhionnabhair‡	d'fhionn siad; d'fhionnadar / fhionn siad; fhionnadar‡	a d'fhionn / ar fhionn*	fionnadh
	past habitual	d'fhionnainn / fhionnainn‡; bhfionnainn‡‡	d'fhionntá / fhionntá‡; bhfionntᇇ	d'fhionnadh sé, sí / fhionnadh sé, sí‡; bhfionnadh sé, s퇇	d'fhionnaimis; d'fhionnadh muid / fhionnaimis; fhionnadh muid‡; bhfionnaimis‡‡; bhfionnadh muid‡‡	d'fhionnadh sibh / fhionnadh sibh‡; bhfionnadh sibh‡‡	d'fhionnaidís; d'fhionnadh siad / fhionnaidís; fhionnadh siad‡; bhfionnaidís‡‡; bhfionnadh siad‡‡	a d'fhionnadh / a bhfionnadh*	d'fhionntaí / fhionntaí‡; bhfionnta퇇
future		fionnfaidh mé; fionnfad	fionnfaidh tú; fionnfair†	fionnfaidh sé, sí	fionnfaimid; fionnfaidh muid	fionnfaidh sibh	fionnfaidh siad; fionnfaid†	a fhionnfaidh; a fhionnfas / a bhfionnfaidh*	fionnfar
conditional		d'fhionnfainn / fhionnfainn‡; bhfionnfainn‡‡	d'fhionnfá / fhionnfá‡; bhfionnfᇇ	d'fhionnfadh sé, sí / fhionnfadh sé, sí‡; bhfionnfadh sé, s퇇	d'fhionnfaimis; d'fhionnfadh muid / fhionnfaimis‡; fhionnfadh muid‡; bhfionnfaimis‡‡; bhfionnfadh muid‡‡	d'fhionnfadh sibh / fhionnfadh sibh‡; bhfionnfadh sibh‡‡	d'fhionnfaidís; d'fhionnfadh siad / fhionnfaidís‡; fhionnfadh siad‡; bhfionnfaidís‡‡; bhfionnfadh siad‡‡	a d'fhionnfadh / a bhfionnfadh*	d'fhionnfaí / fhionnfaí‡; bhfionnfa퇇
subjunctive	present	go bhfionna mé; go bhfionnad†	go bhfionna tú; go bhfionnair†	go bhfionna sé, sí	go bhfionnaimid; go bhfionna muid	go bhfionna sibh	go bhfionna siad; go bhfionnaid†	—	go bhfionntar
	past	dá bhfionnainn	dá bhfionntá	dá bhfionnadh sé, sí	dá bhfionnaimis; dá bhfionnadh muid	dá bhfionnadh sibh	dá bhfionnaidís; dá bhfionnadh siad	—	dá bhfionntaí
imperative		fionnaim	fionn	fionnadh sé, sí	fionnaimis	fionnaigí; fionnaidh†	fionnaidís	—	fionntar
verbal noun		fionnadh
past participle		fionnta

conjugation of fionn (first conjugation – A)

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 3

Verb

fionn (present analytic fionnann, future analytic fionnfaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnta) (transitive)

1. Alternative form of feann (“to flay”)

Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	fionnaim	fionnann tú; fionnair†	fionnann sé, sí	fionnaimid	fionnann sibh	fionnann siad; fionnaid†	a fhionnann; a fhionnas / a bhfionnann*	fionntar
	past	d'fhionn mé; d'fhionnas / fhionn mé‡; fhionnas‡	d'fhionn tú; d'fhionnais / fhionn tú; fhionnais‡	d'fhionn sé, sí / fhionn sé, sí‡	d'fhionnamar; d'fhionn muid / fhionnamar; fhionn muid‡	d'fhionn sibh; d'fhionnabhair / fhionn sibh; fhionnabhair‡	d'fhionn siad; d'fhionnadar / fhionn siad; fhionnadar‡	a d'fhionn / ar fhionn*	fionnadh
	past habitual	d'fhionnainn / fhionnainn‡; bhfionnainn‡‡	d'fhionntá / fhionntá‡; bhfionntᇇ	d'fhionnadh sé, sí / fhionnadh sé, sí‡; bhfionnadh sé, s퇇	d'fhionnaimis; d'fhionnadh muid / fhionnaimis; fhionnadh muid‡; bhfionnaimis‡‡; bhfionnadh muid‡‡	d'fhionnadh sibh / fhionnadh sibh‡; bhfionnadh sibh‡‡	d'fhionnaidís; d'fhionnadh siad / fhionnaidís; fhionnadh siad‡; bhfionnaidís‡‡; bhfionnadh siad‡‡	a d'fhionnadh / a bhfionnadh*	d'fhionntaí / fhionntaí‡; bhfionnta퇇
future		fionnfaidh mé; fionnfad	fionnfaidh tú; fionnfair†	fionnfaidh sé, sí	fionnfaimid; fionnfaidh muid	fionnfaidh sibh	fionnfaidh siad; fionnfaid†	a fhionnfaidh; a fhionnfas / a bhfionnfaidh*	fionnfar
conditional		d'fhionnfainn / fhionnfainn‡; bhfionnfainn‡‡	d'fhionnfá / fhionnfá‡; bhfionnfᇇ	d'fhionnfadh sé, sí / fhionnfadh sé, sí‡; bhfionnfadh sé, s퇇	d'fhionnfaimis; d'fhionnfadh muid / fhionnfaimis‡; fhionnfadh muid‡; bhfionnfaimis‡‡; bhfionnfadh muid‡‡	d'fhionnfadh sibh / fhionnfadh sibh‡; bhfionnfadh sibh‡‡	d'fhionnfaidís; d'fhionnfadh siad / fhionnfaidís‡; fhionnfadh siad‡; bhfionnfaidís‡‡; bhfionnfadh siad‡‡	a d'fhionnfadh / a bhfionnfadh*	d'fhionnfaí / fhionnfaí‡; bhfionnfa퇇
subjunctive	present	go bhfionna mé; go bhfionnad†	go bhfionna tú; go bhfionnair†	go bhfionna sé, sí	go bhfionnaimid; go bhfionna muid	go bhfionna sibh	go bhfionna siad; go bhfionnaid†	—	go bhfionntar
	past	dá bhfionnainn	dá bhfionntá	dá bhfionnadh sé, sí	dá bhfionnaimis; dá bhfionnadh muid	dá bhfionnadh sibh	dá bhfionnaidís; dá bhfionnadh siad	—	dá bhfionntaí
imperative		fionnaim	fionn	fionnadh sé, sí	fionnaimis	fionnaigí; fionnaidh†	fionnaidís	—	fionntar
verbal noun		fionnadh
past participle		fionnta

conjugation of fionn (first conjugation – A)

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
fionn	fhionn	bhfionn
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

1. Finck, F. N. (1899) Die araner mundart (in German), volume II, Marburg: Elwert’sche Verlagsbuchhandlung, page 111
2. Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 finn”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
3. Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “ro-finnadar”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fionn”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “fionn”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
• “fionn”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish find.

Pronunciation

• IPA^(key): /fjũːn̪ˠ/

Adjective

fionn (comparative fionna)

1. fair (of hair or complexion))

   Chunnaic mi Cailean Fionn a' tighinn gam ionnsaigh. ― I saw Fair-haired Colin coming towards me.

2. white

   Synonym: bàn

Declension

Case	Masculine singular	Feminine singular	Plural
Nominative	fionn	fhionn	fionna
Vocative	fhinn	fhionn	fionna
Genitive	fhinn	fhinn/finne	fionna
Dative	fhionn	fhionn/fhinn	fionna

Derived terms

• clamhan-fionn
• eun-fionn

Noun

fionn f

1. (pathology) cataract (in an eye)

Verb

fionn (past dh'fhionn, future fionnaidh, verbal noun fionnadh, past participle fionnte)

1. flay, skin

Mutation

Mutation of fionn

radical	lenition
fionn	fhionn

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Scottish Gaelic.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 finn”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language