dźwiękowy

Polish

Etymology

From dźwięk +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑvjɛŋˈkɔ.vɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɘ
• Syllabification: dźwię‧ko‧wy

Adjective

dźwiękowy (comparative bardziej dźwiękowy, superlative najbardziej dźwiękowy, no derived adverb)

1. sonic (relating to sound)

Declension

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	dźwiękowy		dźwiękowa	dźwiękowe	dźwiękowi	dźwiękowe
genitive	dźwiękowego		dźwiękowej	dźwiękowego	dźwiękowych
dative	dźwiękowemu		dźwiękowej	dźwiękowemu	dźwiękowym
accusative	dźwiękowego	dźwiękowy	dźwiękową	dźwiękowe	dźwiękowych	dźwiękowe
instrumental	dźwiękowym		dźwiękową	dźwiękowym	dźwiękowymi
locative	dźwiękowym		dźwiękowej	dźwiękowym	dźwiękowych

Declension of dźwiękowy (hard)

Related terms

adjectives

• dźwięczny
• naddźwiękowy

Further reading

• dźwiękowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dźwiękowy in Polish dictionaries at PWN