bewijsbaar

wijzen. bewijzen (transitive) to prove (transitive) to confer (a favor) bewijsbaar bewijsgrond bewijsmiddel bewijzing bewijslast Afrikaans: bewys Negerhollands:

From bevisa +‎ -bar. Cognate of Dutch bewijsbaar, German beweisbar. bevisbar (comparative mer bevisbar, superlative mest bevisbar) provable Antonym: obevisbar

проверяем (proverjaem), доказуем (dokazuem) Czech: dokazatelný Dutch: bewijsbaar (nl) Esperanto: pruvebla Finnish: todistettavissa oleva German: belegbar (de)