Pronunciation
- IPA(key): /ˈak.t͡sɛnt/
- Rhymes: -akt͡sɛnt
- Syllabification: ak‧cent
Noun
akcent m inan (diminutive akcencik)
- (phonetics) accent, stress (stressed syllable of a word or expression) [from 16th c.][2]
- intonacja akcentu ― the intonation of an accent
- zaznaczenie akcentów ― marking accents
- rozmieszczenie akcentów ― an arrangement of accents
- wzmocnienie akcentu ― strengthening an accent
- miejsce akcentu ― the place of an accent
- pozycja akcentu ― the position of an accent
- akcent pada na coś ― an accent falls/lands somewhere
- (typography) accent (mark placed above a letter) [from 16th c.][2]
- znak akcentu ― an accent mark
- liczba akcentów ― the number of accents
- przesuwać/przesunąć/przenosić akcenty ― to move accents
- accent (characteristic way of talking for a person from a given region) [from 17th c.][3]
- Hypernym: diakryt
- polski akcent ― a Polish accent
- polskim akcentem ― in a Polish accent
- accent, emphasis (in speaking or writing, a way of bringing attention to a given element) [from 18th c.][4]
- Synonym: nacisk
- jakimś akcentem ― in some kind of tone
- (music) accent (rhythmical accent) [from 20th c.][5]
- akcent muzyczny ― a musical accent
Declension
More information singular, plural ...
|
singular |
plural |
nominative |
akcent |
akcenty |
genitive |
akcentu |
akcentów |
dative |
akcentowi |
akcentom |
accusative |
akcent |
akcenty |
instrumental |
akcentem |
akcentami |
locative |
akcencie |
akcentach |
vocative |
akcencie |
akcenty |
Close
References
Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “akcent”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
Teresa Sokołowska (03.11.2020) “AKCENT”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku
Further reading
- akcent in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- akcent in Polish dictionaries at PWN