ὑποτείνουσα

See also: υποτείνουσα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.těː.nuː.sa/ → /y.poˈti.nu.sa/ → /i.poˈti.nu.sa/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.těː.nuː.sa/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈti.nu.sa/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈti.nu.sa/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈti.nu.sa/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈti.nu.sa/

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

ῠ̔ποτείνουσᾰ • (hŭpoteínousă)

1. present active participle of ῠ̔ποτείνω (hŭpoteínō)

Etymology 2

Ellipsis of ὑποτείνουσα [γραμμή (grammḗ)] or ὑποτείνουσα [πλευρά (pleurá)].

Noun

ῠ̔ποτείνουσᾰ • (hŭpoteínousă) f (genitive ῠ̔ποτεινούσης); first declension

1. (geometry) hypotenuse

Inflection

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ῠ̔ποτείνουσᾰ hē hŭpoteínousă	τὼ ῠ̔ποτεινούσᾱ tṑ hŭpoteinoúsā	αἱ ῠ̔ποτείνουσαι hai hŭpoteínousai
Genitive	τῆς ῠ̔ποτεινούσης tês hŭpoteinoúsēs	τοῖν ῠ̔ποτεινούσαιν toîn hŭpoteinoúsain	τῶν ῠ̔ποτεινουσῶν tôn hŭpoteinousôn
Dative	τῇ ῠ̔ποτεινούσῃ têi hŭpoteinoúsēi	τοῖν ῠ̔ποτεινούσαιν toîn hŭpoteinoúsain	ταῖς ῠ̔ποτεινούσαις taîs hŭpoteinoúsais
Accusative	τὴν ῠ̔ποτείνουσᾰν tḕn hŭpoteínousăn	τὼ ῠ̔ποτεινούσᾱ tṑ hŭpoteinoúsā	τᾱ̀ς ῠ̔ποτεινούσᾱς tā̀s hŭpoteinoúsās
Vocative	ῠ̔ποτείνουσᾰ hŭpoteínousă	ῠ̔ποτεινούσᾱ hŭpoteinoúsā	ῠ̔ποτείνουσαι hŭpoteínousai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First declension of ἡ ῠ̔ποτείνουσᾰ; τῆς ῠ̔ποτεινούσης (Attic)

Descendants

• Greek: υποτείνουσα (ypoteínousa)
• → French: hypoténuse
• → Old Armenian: ներքնաձիգ (nerkʻnajig) (calque)

Further reading

• “ὑποτείνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑποτείνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette