ἁρμόζω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἁρμόττω (harmóttō) — Attic

Etymology

From Proto-Hellenic *armóďďō, from Proto-Indo-European *h₂er- (“to join, fit, fix together”).^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /har.móz.dɔː/ → /arˈmo.zo/ → /arˈmo.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /har.móz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)arˈmo.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /arˈmo.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arˈmo.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arˈmo.zo/

Verb

ἁρμόζω • (harmózō)

1. to fit together; join (for the purpose of construction, planks)
2. to join together (words) (of a poet)
3. to betroth (a girl to a man, a man to a woman)
4. to apply (good order or discipline); to govern (a people); (of a Spartan) to be a harmost or governor (in a subject city), be ruled (by laws) be disciplined (by a teacher)
5. to arrange, command
6. to compose
7. to harmonise (with each other), be brought into harmony or attunement (of a soul, with itself)
8. to fit, suit, be adapted well for
9. (of a musician) to tune (a certain musical mode)
10. to tune (a lyre)
11. to attune (the harmony of one's body)
12. (of a bird) to correspond (to a god; of predictions, to later events)

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἁρμόζω	ἁρμόζεις	ἁρμόζει	ἁρμόζετον	ἁρμόζετον	ἁρμόζομεν	ἁρμόζετε	ἁρμόζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἁρμόζω	ἁρμόζῃς	ἁρμόζῃ	ἁρμόζητον	ἁρμόζητον	ἁρμόζωμεν	ἁρμόζητε	ἁρμόζωσῐ(ν)
	optative	ἁρμόζοιμῐ	ἁρμόζοις	ἁρμόζοι	ἁρμόζοιτον	ἁρμοζοίτην	ἁρμόζοιμεν	ἁρμόζοιτε	ἁρμόζοιεν
	imperative		ἅρμοζε	ἁρμοζέτω	ἁρμόζετον	ἁρμοζέτων		ἁρμόζετε	ἁρμοζόντων
middle/ passive	indicative	ἁρμόζομαι	ἁρμόζῃ, ἁρμόζει	ἁρμόζεται	ἁρμόζεσθον	ἁρμόζεσθον	ἁρμοζόμεθᾰ	ἁρμόζεσθε	ἁρμόζονται
	subjunctive	ἁρμόζωμαι	ἁρμόζῃ	ἁρμόζηται	ἁρμόζησθον	ἁρμόζησθον	ἁρμοζώμεθᾰ	ἁρμόζησθε	ἁρμόζωνται
	optative	ἁρμοζοίμην	ἁρμόζοιο	ἁρμόζοιτο	ἁρμόζοισθον	ἁρμοζοίσθην	ἁρμοζοίμεθᾰ	ἁρμόζοισθε	ἁρμόζοιντο
	imperative		ἁρμόζου	ἁρμοζέσθω	ἁρμόζεσθον	ἁρμοζέσθων		ἁρμόζεσθε	ἁρμοζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἁρμόζειν				ἁρμόζεσθαι
participle	m	ἁρμόζων				ἁρμοζόμενος
	f	ἁρμόζουσᾰ				ἁρμοζομένη
	n	ἁρμόζον				ἁρμοζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἁρμόζω, ἁρμόζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥρμοζον	ἥρμοζες	ἥρμοζε(ν)	ἡρμόζετον	ἡρμοζέτην	ἡρμόζομεν	ἡρμόζετε	ἥρμοζον
middle/ passive	indicative	ἡρμοζόμην	ἡρμόζου	ἡρμόζετο	ἡρμόζεσθον	ἡρμοζέσθην	ἡρμοζόμεθᾰ	ἡρμόζεσθε	ἡρμόζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἥρμοζον, ἡρμοζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἁρμόσω	ἁρμόσεις	ἁρμόσει	ἁρμόσετον	ἁρμόσετον	ἁρμόσομεν	ἁρμόσετε	ἁρμόσουσῐ(ν)
	optative	ἁρμόσοιμῐ	ἁρμόσοις	ἁρμόσοι	ἁρμόσοιτον	ἁρμοσοίτην	ἁρμόσοιμεν	ἁρμόσοιτε	ἁρμόσοιεν
middle	indicative	ἁρμόσομαι	ἁρμόσῃ, ἁρμόσει	ἁρμόσεται	ἁρμόσεσθον	ἁρμόσεσθον	ἁρμοσόμεθᾰ	ἁρμόσεσθε	ἁρμόσονται
	optative	ἁρμοσοίμην	ἁρμόσοιο	ἁρμόσοιτο	ἁρμόσοισθον	ἁρμοσοίσθην	ἁρμοσοίμεθᾰ	ἁρμόσοισθε	ἁρμόσοιντο
passive	indicative	ἁρμοσθήσομαι	ἁρμοσθήσῃ	ἁρμοσθήσεται	ἁρμοσθήσεσθον	ἁρμοσθήσεσθον	ἁρμοσθησόμεθᾰ	ἁρμοσθήσεσθε	ἁρμοσθήσονται
	optative	ἁρμοσθησοίμην	ἁρμοσθήσοιο	ἁρμοσθήσοιτο	ἁρμοσθήσοισθον	ἁρμοσθησοίσθην	ἁρμοσθησοίμεθᾰ	ἁρμοσθήσοισθε	ἁρμοσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἁρμόσειν			ἁρμόσεσθαι		ἁρμοσθήσεσθαι
participle	m	ἁρμόσων			ἁρμοσόμενος		ἁρμοσθησόμενος
	f	ἁρμόσουσᾰ			ἁρμοσομένη		ἁρμοσθησομένη
	n	ἁρμόσον			ἁρμοσόμενον		ἁρμοσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἁρμόσω, ἁρμόσομαι, ἁρμοσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥρμοσᾰ	ἥρμοσᾰς	ἥρμοσε(ν)	ἡρμόσᾰτον	ἡρμοσᾰ́την	ἡρμόσᾰμεν	ἡρμόσᾰτε	ἥρμοσᾰν
	subjunctive	ἁρμόσω	ἁρμόσῃς	ἁρμόσῃ	ἁρμόσητον	ἁρμόσητον	ἁρμόσωμεν	ἁρμόσητε	ἁρμόσωσῐ(ν)
	optative	ἁρμόσαιμῐ	ἁρμόσειᾰς, ἁρμόσαις	ἁρμόσειε(ν), ἁρμόσαι	ἁρμόσαιτον	ἁρμοσαίτην	ἁρμόσαιμεν	ἁρμόσαιτε	ἁρμόσειᾰν, ἁρμόσαιεν
	imperative		ἅρμοσον	ἁρμοσᾰ́τω	ἁρμόσᾰτον	ἁρμοσᾰ́των		ἁρμόσᾰτε	ἁρμοσᾰ́ντων
middle	indicative	ἡρμοσᾰ́μην	ἡρμόσω	ἡρμόσᾰτο	ἡρμόσᾰσθον	ἡρμοσᾰ́σθην	ἡρμοσᾰ́μεθᾰ	ἡρμόσᾰσθε	ἡρμόσᾰντο
	subjunctive	ἁρμόσωμαι	ἁρμόσῃ	ἁρμόσηται	ἁρμόσησθον	ἁρμόσησθον	ἁρμοσώμεθᾰ	ἁρμόσησθε	ἁρμόσωνται
	optative	ἁρμοσαίμην	ἁρμόσαιο	ἁρμόσαιτο	ἁρμόσαισθον	ἁρμοσαίσθην	ἁρμοσαίμεθᾰ	ἁρμόσαισθε	ἁρμόσαιντο
	imperative		ἅρμοσαι	ἁρμοσᾰ́σθω	ἁρμόσᾰσθον	ἁρμοσᾰ́σθων		ἁρμόσᾰσθε	ἁρμοσᾰ́σθων
passive	indicative	ἡρμόσθην	ἡρμόσθης	ἡρμόσθη	ἡρμόσθητον	ἡρμοσθήτην	ἡρμόσθημεν	ἡρμόσθητε	ἡρμόσθησᾰν
	subjunctive	ἁρμοσθῶ	ἁρμοσθῇς	ἁρμοσθῇ	ἁρμοσθῆτον	ἁρμοσθῆτον	ἁρμοσθῶμεν	ἁρμοσθῆτε	ἁρμοσθῶσῐ(ν)
	optative	ἁρμοσθείην	ἁρμοσθείης	ἁρμοσθείη	ἁρμοσθεῖτον, ἁρμοσθείητον	ἁρμοσθείτην, ἁρμοσθειήτην	ἁρμοσθεῖμεν, ἁρμοσθείημεν	ἁρμοσθεῖτε, ἁρμοσθείητε	ἁρμοσθεῖεν, ἁρμοσθείησᾰν
	imperative		ἁρμόσθητῐ	ἁρμοσθήτω	ἁρμόσθητον	ἁρμοσθήτων		ἁρμόσθητε	ἁρμοσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἁρμόσαι			ἁρμόσᾰσθαι		ἁρμοσθῆναι
participle	m	ἁρμόσᾱς			ἁρμοσᾰ́μενος		ἁρμοσθείς
	f	ἁρμόσᾱσᾰ			ἁρμοσᾰμένη		ἁρμοσθεῖσᾰ
	n	ἁρμόσᾰν			ἁρμοσᾰ́μενον		ἁρμοσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἥρμοσᾰ, ἡρμοσᾰ́μην, ἡρμόσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἅρμοξᾰ	ἅρμοξᾰς	ἅρμοξε(ν)	ἁρμόξᾰτον	ἁρμοξᾰ́τᾱν	ἁρμόξᾰμες	ἁρμόξᾰτε	ἅρμοξᾰν
	subjunctive	ἁρμόξω	ἁρμόξῃς	ἁρμόξῃ	ἁρμόξητον	ἁρμόξητον	ἁρμόξωμες	ἁρμόξητε	ἁρμοξέωντῐ
	optative	ἁρμόξαιμῐ	ἁρμόξαις	ἁρμόξαι	ἁρμοξεῖτον	ἁρμοξείτᾱν	ἁρμοξεῖμες	ἁρμοξεῖτε	ἁρμοξεῖεν
	imperative		ἅρμοξον	ἁρμοξᾰ́τω	ἁρμόξᾰτον	ἁρμοξᾰ́των		ἁρμόξᾰτε	ἁρμοξᾰ́ντω
middle	indicative	ἁρμοξᾰ́μᾱν	ἁρμόξω	ἁρμόξᾰτο	ἁρμόξᾰσθον	ἁρμοξᾰ́σθᾱν	ἁρμοξᾰ́μεθᾰ	ἁρμόξᾰσθε	ἁρμόξᾰντο
	subjunctive	ἁρμόξωμαι	ἁρμόξηαι	ἁρμόξηται	ἁρμόξησθον	ἁρμόξησθον	ἁρμοξώμεθᾰ	ἁρμόξησθε	ἁρμόξωνται
	optative	ἁρμοξαίμᾱν	ἁρμόξαιο	ἁρμόξαιτο	ἁρμόξαισθον	ἁρμοξαίσθᾱν	ἁρμοξαίμεθᾰ	ἁρμόξαισθε	ἁρμόξαιντο
	imperative		ἅρμοξαι	ἁρμοξᾰ́σθω	ἁρμόξᾰσθον	ἁρμοξᾰ́σθων		ἁρμόξᾰσθε	ἁρμοξᾰ́σθων
passive	indicative	ἁρμόχθην	ἁρμόχθης	ἁρμόχθη	ἁρμόχθητον	ἁρμοχθήτᾱν	ἁρμόχθημες	ἁρμόχθητε	ἅρμοχθεν
	subjunctive	ἁρμοχθῶ	ἁρμοχθῇς	ἁρμοχθῇ	ἁρμοχθῆτον	ἁρμοχθῆτον	ἁρμοχθῶμες	ἁρμοχθῆτε	ἁρμοχθῶσῐ(ν)
	optative	ἁρμοχθείην	ἁρμοχθείης	ἁρμοχθείη	ἁρμοχθεῖτον, ἁρμοχθείητον	ἁρμοχθείτην, ἁρμοχθειήτᾱν	ἁρμοχθεῖμεν, ἁρμοχθείημες	ἁρμοχθεῖτε, ἁρμοχθείητε	ἁρμοχθεῖεν, ἁρμοχθείησᾰν
	imperative		ἁρμόχθητῐ	ἁρμοχθήτω	ἁρμόχθητον	ἁρμοχθήτων		ἁρμόχθητε	ἁρμοχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἁρμοξῆμεν			ἁρμόξᾰσθαι		ἁρμοχθῆναι
participle	m	ἁρμόξᾱς			ἁρμοξᾰ́μενος		ἁρμοχθείς
	f	ἁρμόξᾱσᾰ			ἁρμοξᾰμένᾱ		ἁρμοχθεῖσᾰ
	n	ἁρμόξᾰν			ἁρμοξᾰ́μενον		ἁρμοχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἅρμοξᾰ, ἁρμοξᾰ́μᾱν, ἁρμόχθην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥρμοκᾰ	ἥρμοκᾰς	ἥρμοκε(ν)	ἡρμόκᾰτον	ἡρμόκᾰτον	ἡρμόκᾰμεν	ἡρμόκᾰτε	ἡρμόκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἡρμόκω	ἡρμόκῃς	ἡρμόκῃ	ἡρμόκητον	ἡρμόκητον	ἡρμόκωμεν	ἡρμόκητε	ἡρμόκωσῐ(ν)
	optative	ἡρμόκοιμῐ, ἡρμοκοίην	ἡρμόκοις, ἡρμοκοίης	ἡρμόκοι, ἡρμοκοίη	ἡρμόκοιτον	ἡρμοκοίτην	ἡρμόκοιμεν	ἡρμόκοιτε	ἡρμόκοιεν
	imperative		ἥρμοκε	ἡρμοκέτω	ἡρμόκετον	ἡρμοκέτων		ἡρμόκετε	ἡρμοκόντων
middle/ passive	indicative	ἥρμοσμαι	ἥρμοσαι	ἥρμοσται	ἥρμοσθον	ἥρμοσθον	ἡρμόσμεθᾰ	ἥρμοσθε	ἡρμόσᾰται
	subjunctive	ἡρμοσμένος ὦ	ἡρμοσμένος ᾖς	ἡρμοσμένος ᾖ	ἡρμοσμένω ἦτον	ἡρμοσμένω ἦτον	ἡρμοσμένοι ὦμεν	ἡρμοσμένοι ἦτε	ἡρμοσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἡρμοσμένος εἴην	ἡρμοσμένος εἴης	ἡρμοσμένος εἴη	ἡρμοσμένω εἴητον/εἶτον	ἡρμοσμένω εἰήτην/εἴτην	ἡρμοσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἡρμοσμένοι εἴητε/εἶτε	ἡρμοσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἥρμοσο	ἡρμόσθω	ἥρμοσθον	ἡρμόσθων		ἥρμοσθε	ἡρμόσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἡρμοκέναι				ἡρμόσθαι
participle	m	ἡρμοκώς				ἡρμοσμένος
	f	ἡρμοκυῖᾰ				ἡρμοσμένη
	n	ἡρμοκός				ἡρμοσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἥρμοκᾰ, ἥρμοσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἅρμοκᾰ	ἅρμοκᾰς	ἅρμοκε(ν)	ἁρμόκᾰτον	ἁρμόκᾰτον	ἁρμόκᾰμες	ἁρμόκᾰτε	ἁρμοκᾰ́τι, ἁρμόκᾰντῐ
	subjunctive	ἁρμόκω	ἁρμόκῃς	ἁρμόκῃ	ἁρμόκητον	ἁρμόκητον	ἁρμόκωμες	ἁρμόκητε	ἁρμόκωντῐ
	optative	ἁρμόκοιμῐ, ἁρμοκοίην	ἁρμόκοις, ἁρμοκοίης	ἁρμόκοι, ἁρμοκοίη	ἁρμόκοιτον	ἁρμοκοίτᾱν	ἁρμόκοιμες	ἁρμόκοιτε	ἁρμόκοιεν
	imperative		ἅρμοκε	ἁρμοκέτω	ἁρμόκετον	ἁρμοκέτων		ἁρμόκετε	ἁρμοκόντω
middle/ passive	indicative	ἅρμογμαι	ἅρμοξαι	ἅρμοκται	ἅρμοχθον	ἅρμοχθον	ἁρμόγμεθᾰ	ἅρμοχθε	ἁρμόκᾰται
	subjunctive	ἁρμογμένος ὦ	ἁρμογμένος ᾖς	ἁρμογμένος ᾖ	ἁρμογμένω ἦτον	ἁρμογμένω ἦτον	ἁρμογμένοι ὦμες	ἁρμογμένοι ἦτε	ἁρμογμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἁρμογμένος εἴην	ἁρμογμένος εἴης	ἁρμογμένος εἴη	ἁρμογμένω εἴητον/εἶτον	ἁρμογμένω εἰήτην/εἴτᾱν	ἁρμογμένοι εἴημεν/εἶμες	ἁρμογμένοι εἴητε/εἶτε	ἁρμογμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἅρμοξο	ἁρμόχθω	ἅρμοχθον	ἁρμόχθων		ἅρμοχθε	ἁρμόχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἁρμοκέναι				ἁρμόχθαι
participle	m	ἁρμοκώς				ἁρμογμένος
	f	ἁρμοκυῖᾰ				ἁρμογμένᾱ
	n	ἁρμοκός				ἁρμογμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἅρμοκᾰ, ἅρμογμαι (Doric)

Derived terms

• ἀναρμόζω (anarmózō)
• ἀφαρμόζω (apharmózō)
• διαρμόζω (diarmózō)
• ἐναρμόζω (enarmózō)
• ἐξαρμόζω (exarmózō)
• ἐφαρμόζω (epharmózō)
• καθαρμόζω (katharmózō)
• μεθαρμόζω (metharmózō)
• περιαρμόζω (periarmózō)
• προαρμόζω (proarmózō)
• προσαρμόζω (prosarmózō)
• συναρμόζω (sunarmózō)
• ὑφαρμόζω (hupharmózō)

 

Related terms

• ἁρμογή (harmogḗ)
• ἁρμόδιος (harmódios)
• ἁρμονία (harmonía)
• ἅρμοσις (hármosis)
• ἅρμοσμα (hármosma)
• ἁρμοστέον (harmostéon)
• ἁρμοστήρ (harmostḗr)
• ἁρμοστής (harmostḗs)
• ἁρμοστικός (harmostikós)
• ἁρμοστός (harmostós)
• ἅρμοστρα (hármostra)
• ἁρμόστωρ (harmóstōr)
• ἄρω (árō)

 

Descendants

• > Greek: αρμόζω (armózo) (inherited)

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “ἁρμόζω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 134-5

Further reading

• “ἁρμόζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἁρμόζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἁρμόζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἁρμόζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἁρμόζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἁρμόζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἁρμόζω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G718 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible