ἀποτίθημι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ τίθημι (títhēmi).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.tí.tʰɛː.mi/ → /a.poˈti.θi.mi/ → /a.poˈti.θi.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.tí.tʰɛː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈti.tʰe̝.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈti.θi.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈti.θi.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈti.θi.mi/

Verb

ἀποτίθημῐ • (apotíthēmĭ)

1. to put away, stow away
2. (middle voice) to lay aside (e.g. arms, clothes)
3. (middle voice) to put aside, disregard
4. (middle voice) to avoid, escape
5. (middle voice) to put off, defer

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτῐ́θημῐ	ἀποτῐ́θης	ἀποτῐ́θησῐ(ν)	ἀποτῐ́θετον	ἀποτῐ́θετον	ἀποτῐ́θεμεν	ἀποτῐ́θετε	ἀποτῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτῐθῶ	ἀποτῐθῇς	ἀποτῐθῇ	ἀποτῐθῆτον	ἀποτῐθῆτον	ἀποτῐθῶμεν	ἀποτῐθῆτε	ἀποτῐθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτῐθείην	ἀποτῐθείης	ἀποτῐθείη	ἀποτῐθεῖτον, ἀποτῐθείητον	ἀποτῐθείτην, ἀποτῐθειήτην	ἀποτῐθεῖμεν, ἀποτῐθείημεν	ἀποτῐθεῖτε, ἀποτῐθείητε	ἀποτῐθεῖεν, ἀποτῐθείησᾰν
	imperative		ἀποτῐ́θει	ἀποτῐθέτω	ἀποτῐ́θετον	ἀποτῐθέτων		ἀποτῐ́θετε	ἀποτῐθέντων
middle/ passive	indicative	ἀποτῐ́θεμαι	ἀποτῐ́θεσαι	ἀποτῐ́θεται	ἀποτῐ́θεσθον	ἀποτῐ́θεσθον	ἀποτῐθέμεθᾰ	ἀποτῐ́θεσθε	ἀποτῐ́θενται
	subjunctive	ἀποτῐθῶμαι	ἀποτῐθῇ	ἀποτῐθῆται	ἀποτῐθῆσθον	ἀποτῐθῆσθον	ἀποτῐθώμεθᾰ	ἀποτῐθῆσθε	ἀποτῐθῶνται
	optative	ἀποτῐθείμην	ἀποτῐθεῖο	ἀποτῐθεῖτο, ἀποτῐθοῖτο	ἀποτῐθεῖσθον, ἀποτῐθοῖσθον	ἀποτῐθείσθην, ἀποτῐθοίσθην	ἀποτῐθείμεθᾰ, ἀποτῐθοίμεθᾰ	ἀποτῐθεῖσθε, ἀποτῐθοῖσθε	ἀποτῐθεῖντο, ἀποτῐθοῖντο
	imperative		ἀποτῐ́θεσο	ἀποτῐθέσθω	ἀποτῐ́θεσθον	ἀποτῐθέσθων		ἀποτῐ́θεσθε	ἀποτῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτῐθέναι				ἀποτῐ́θεσθαι
participle	m	ἀποτῐθείς				ἀποτῐθέμενος
	f	ἀποτῐθεῖσᾰ				ἀποτῐθεμένη
	n	ἀποτῐθέν				ἀποτῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀποτῐ́θημῐ, ἀποτῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπετῐ́θην	ἀπετῐ́θεις	ἀπετῐ́θει	ἀπετῐ́θετον	ἀπετῐθέτην	ἀπετῐ́θεμεν	ἀπετῐ́θετε	ἀπετῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπετῐθέμην	ἀπετῐ́θεσο	ἀπετῐ́θετο	ἀπετῐ́θεσθον	ἀπετῐθέσθην	ἀπετῐθέμεθᾰ	ἀπετῐ́θεσθε	ἀπετῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπετῐ́θην, ἀπετῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποθήσω	ἀποθήσεις	ἀποθήσει	ἀποθήσετον	ἀποθήσετον	ἀποθήσομεν	ἀποθήσετε	ἀποθήσουσῐ(ν)
	optative	ἀποθήσοιμῐ	ἀποθήσοις	ἀποθήσοι	ἀποθήσοιτον	ἀποθησοίτην	ἀποθήσοιμεν	ἀποθήσοιτε	ἀποθήσοιεν
middle	indicative	ἀποθήσομαι	ἀποθήσῃ, ἀποθήσει	ἀποθήσεται	ἀποθήσεσθον	ἀποθήσεσθον	ἀποθησόμεθᾰ	ἀποθήσεσθε	ἀποθήσονται
	optative	ἀποθησοίμην	ἀποθήσοιο	ἀποθήσοιτο	ἀποθήσοισθον	ἀποθησοίσθην	ἀποθησοίμεθᾰ	ἀποθήσοισθε	ἀποθήσοιντο
passive	indicative	ἀποτεθήσομαι	ἀποτεθήσῃ	ἀποτεθήσεται	ἀποτεθήσεσθον	ἀποτεθήσεσθον	ἀποτεθησόμεθᾰ	ἀποτεθήσεσθε	ἀποτεθήσονται
	optative	ἀποτεθησοίμην	ἀποτεθήσοιο	ἀποτεθήσοιτο	ἀποτεθήσοισθον	ἀποτεθησοίσθην	ἀποτεθησοίμεθᾰ	ἀποτεθήσοισθε	ἀποτεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποθήσειν			ἀποθήσεσθαι		ἀποτεθήσεσθαι
participle	m	ἀποθήσων			ἀποθησόμενος		ἀποτεθησόμενος
	f	ἀποθήσουσᾰ			ἀποθησομένη		ἀποτεθησομένη
	n	ἀποθῆσον			ἀποθησόμενον		ἀποτεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποθήσω, ἀποθήσομαι, ἀποτεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἀπέθετον	ἀπεθέτην	ἀπέθεμεν	ἀπέθετε	ἀπέθεσᾰν
	subjunctive	ἀποθῶ	ἀποθῇς	ἀποθῇ	ἀποθῆτον	ἀποθῆτον	ἀποθῶμεν	ἀποθῆτε	ἀποθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποθείην	ἀποθείης	ἀποθείη	ἀποθεῖτον, ἀποθείητον	ἀποθείτην, ἀποθειήτην	ἀποθεῖμεν, ἀποθείημεν	ἀποθεῖτε, ἀποθείητε	ἀποθεῖεν, ἀποθείησᾰν
	imperative		ἄποθες	ἀποθέτω	ἀπόθετον	ἀποθέτων		ἀπόθετε	ἀποθέντων
middle	indicative	ἀπεθέμην	ἀπέθου	ἀπέθετο	ἀπέθεσθον	ἀπεθέσθην	ἀπεθέμεθᾰ	ἀπέθεσθε	ἀπέθεντο
	subjunctive	ἀποθῶμαι	ἀποθῇ	ἀποθῆται	ἀποθῆσθον	ἀποθῆσθον	ἀποθώμεθᾰ	ἀποθῆσθε	ἀποθῶνται
	optative	ἀποθείμην	ἀποθεῖο	ἀποθεῖτο, ἀποθοῖτο	ἀποθεῖσθον	ἀποθείσθην	ἀποθείμεθᾰ	ἀποθεῖσθε	ἀποθεῖντο
	imperative		ἀπόθου	ἀποθέσθω	ἀπόθεσθον	ἀποθέσθων		ἀπόθεσθε	ἀποθέσθων
passive	indicative	ἀπετέθην	ἀπετέθης	ἀπετέθη	ἀπετέθητον	ἀπετεθήτην	ἀπετέθημεν	ἀπετέθητε	ἀπετέθησᾰν
	subjunctive	ἀποτεθῶ	ἀποτεθῇς	ἀποτεθῇ	ἀποτεθῆτον	ἀποτεθῆτον	ἀποτεθῶμεν	ἀποτεθῆτε	ἀποτεθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποτεθείην	ἀποτεθείης	ἀποτεθείη	ἀποτεθεῖτον, ἀποτεθείητον	ἀποτεθείτην, ἀποτεθειήτην	ἀποτεθεῖμεν, ἀποτεθείημεν	ἀποτεθεῖτε, ἀποτεθείητε	ἀποτεθεῖεν, ἀποτεθείησᾰν
	imperative		ἀποτέθηθῐ	ἀποτεθήτω	ἀποτέθητον	ἀποτεθήτων		ἀποτέθητε	ἀποτεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποθεῖναι			ἀποθέσθαι		ἀποτεθῆναι
participle	m	ἀποθείς			ἀποθέμενος		ἀποτεθείς
	f	ἀποθεῖσᾰ			ἀποθεμένη		ἀποτεθεῖσᾰ
	n	ἀποθέν			ἀποθέμενον		ἀποτεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέθετον, ἀπεθέμην, ἀπετέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέθηκᾰ	ἀπέθηκᾰς	ἀπέθηκε(ν)	ἀπεθήκᾰτον	ἀπεθηκᾰ́την	ἀπεθήκᾰμεν	ἀπεθήκᾰτε	ἀπέθηκᾰν
middle	indicative	ἀπεθηκᾰ́μην	ἀπεθήκω	ἀπεθήκᾰτο	ἀπεθήκᾰσθον	ἀπεθηκᾰ́σθην	ἀπεθηκᾰ́μεθᾰ	ἀπεθήκᾰσθε	ἀπεθήκᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέθηκᾰ, ἀπεθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτέθεικᾰ	ἀποτέθεικᾰς	ἀποτέθεικε(ν)	ἀποτεθείκᾰτον	ἀποτεθείκᾰτον	ἀποτεθείκᾰμεν	ἀποτεθείκᾰτε	ἀποτεθείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτεθείκω	ἀποτεθείκῃς	ἀποτεθείκῃ	ἀποτεθείκητον	ἀποτεθείκητον	ἀποτεθείκωμεν	ἀποτεθείκητε	ἀποτεθείκωσῐ(ν)
	optative	ἀποτεθείκοιμῐ, ἀποτεθεικοίην	ἀποτεθείκοις, ἀποτεθεικοίης	ἀποτεθείκοι, ἀποτεθεικοίη	ἀποτεθείκοιτον	ἀποτεθεικοίτην	ἀποτεθείκοιμεν	ἀποτεθείκοιτε	ἀποτεθείκοιεν
	imperative		ἀποτέθεικε	ἀποτεθεικέτω	ἀποτεθείκετον	ἀποτεθεικέτων		ἀποτεθείκετε	ἀποτεθεικόντων
middle/ passive	indicative	ἀποτέθειμαι	ἀποτέθεισαι	ἀποτέθειται	ἀποτέθεισθον	ἀποτέθεισθον	ἀποτεθείμεθᾰ	ἀποτέθεισθε	ἀποτέθεινται
	subjunctive	ἀποτεθειμένος ὦ	ἀποτεθειμένος ᾖς	ἀποτεθειμένος ᾖ	ἀποτεθειμένω ἦτον	ἀποτεθειμένω ἦτον	ἀποτεθειμένοι ὦμεν	ἀποτεθειμένοι ἦτε	ἀποτεθειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποτεθειμένος εἴην	ἀποτεθειμένος εἴης	ἀποτεθειμένος εἴη	ἀποτεθειμένω εἴητον/εἶτον	ἀποτεθειμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποτεθειμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποτεθειμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποτεθειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποτέθεισο	ἀποτεθείσθω	ἀποτέθεισθον	ἀποτεθείσθων		ἀποτέθεισθε	ἀποτεθείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποτεθεικέναι				ἀποτεθεῖσθαι
participle	m	ἀποτεθεικώς				ἀποτεθειμένος
	f	ἀποτεθεικυῖᾰ				ἀποτεθειμένη
	n	ἀποτεθεικός				ἀποτεθειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποτέθεικᾰ, ἀποτέθειμαι

Quotations

• New Testament, Acts of the Apostles 7:58:

  καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως, ἐλιθοβόλουν· καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου.

  kaì ekbalóntes éxō tês póleōs, elithobóloun; kaì hoi mártures apéthento tà himátia autôn parà toùs pódas neaníou kalouménou Saúlou.

  • Translation by KJV

    And cast him out of the city, and stoned him: and the witnesses laid down their clothes at a young man's feet, whose name was Saul.

Derived terms

• ἀποθετικός (apothetikós)
• ἀποθήκη (apothḗkē)

Further reading

Further reading

• “ἀποτίθημι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀποτίθημι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποτίθημι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀποτίθημι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• ἀποτίθημι, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “ἀποτίθημι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποτίθημι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G659 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • aside idem, page 44.
  • hoard idem, page 402.
  • lay idem, page 480.
  • off idem, page 569.
  • put idem, page 660.
  • reserve idem, page 701.
  • save idem, page 735.
  • shelve idem, page 765.
  • store idem, page 820.
  • stow idem, page 821.